آنالیز| سریال مسافران شهر از شبکه دو
روزنامه هفت صبح | مینی‌سریال «مدافعان شهر» هفته پیش در کنداکتور شبکه دو قرار گرفت و امشب پخش آن به پایان می‌رسد. این سریال، داستان مقاومت مردم گیلانغرب در برابر ارتش بعث را روایت می‌کند.
منظر اول| محتوا: هشت سال جنگ تحمیلی و حتی تبعاتی که جنگ به دنبال داشت، همچنان سرشار از سوژه‌های دراماتیک برای تبدیل به فیلم و سریال است. «مدافعان شهر» هم سراغ روایت‌های کمتر شنیده شده رفته و از روزهایی می‌گوید که ارتش بعث به مرزهای غربی نزدیک شد. سریال روایتی است از بهت اولیه مردم از یک اتفاق عجیب یعنی جنگ.
در ادامه داستان تلاش مردم، رزمنده‌ها و نیروهای نظامی کشورمان برای مقابل با ارتش صدام را روایت می‌کند. «مدافعان شهر» بیش از آنکه به عنوان یک سریال نمایشی واجد اهمیت باشد، خود سوژه مهم است. شاید به همین دلیل است که سازندگان در ابتدای هر قسمت، خاطرات رزمندگان و مدافعان مرزهای غربی را گنجانده‌اند. اگر سریال به تنهایی قدرت انتقال منظور را می‌داشت، نیازی به آن نقل‌ها و خاطرات نبود و می‌شد در قالب یک مستند آماده و روانه آنتن کرد.
منظر دوم| ساختار: فیلم‌های موسوم به دفاع مقدس و کمی بعد سریال‌هایی به این نام، در نخستین سال‌های جنگ شکل گرفتند. این یعنی مخاطب با آثاری این‌چنینی آشنا هستند و حالا منتظر فیلم و سریال‌های «متفاوت» است. این تفاوت فقط با در اختیار داشتن یک سوژه خوب و با اهمیت رقم نمی‌خورد بلکه باید ساختار آثار جنگی هم حائز ویژگی‌های ممتاز باشند.
سریال «مدافعان شهر» اما از این ویژگی برخوردار نیست و در همان نگاه اول، فیلم و سریال‌های کلیشه‌ای دفاع مقدس را یادآور می‌شود. چه بسا اگر سریال می‌توانست عمق فاجعه را با ساختار قوی منتقل می‌کرد، مخاطب درک بهتری از شرایط آن روزها به‌دست می‌آورد و مثلا می‌دانست مدیریت یک بیمارستان بدون امکانات یعنی چه. این اشاره به معنای نادیده گرفتن تلاش‌های «مدافعان شهر» نیست بلکه تاکیدی است بر اینکه اگر تلویزیون قصد دراماتیزه کردن سوژه‌های ناب را دارد، باید اسباب آن فراهم شود.
