آنالیز | تاک‌شو «ای‌کاش» با اجرای محمدرضا یزدانپرست
روزنامه هفت صبح| مدتی است پخش برنامه «ای‌کاش» بر بستر اینترنت (آپارات و یوتیوب) شروع شده. این برنامه را محمدرضا یزدانپرست اجرا می‌کند.
منظر اول| محتوا
تاک‌شو همچنان ظرفیتی مهم است و اگر از قابلیت آن درست استفاده شود، رضایت مخاطبان را به همراه دارد. محمدرضا یزدانپرست با علم به چنین موضوعی سراغ تولید یک تاک‌شو رفته. منتها او به قالب این برنامه یک تم واحد داده و آن بیان آرزوها، حسرت‌ها و… از زبان مهمانان است. «ای‌کاش» اما صرفا به‌دنبال دریغ و افسوس نیست بلکه در لایه زیرین، حکم انتقال تجربه دارد.
چهره‌های هنری، فرهنگی، ورزشی و اجتماعی ذیل رویکرد کلی برنامه، از گذشته خود و نیز اهداف آینده می‌گویند و از این منظر «ای‌کاش» جایگاهی فراتر از جذابیت صرف پیدا می‌کند. طبعا مجری سهم زیادی را براي حرف‌های مخاطب‌پسند قائل است و ایرادی هم ندارد. چه اگر جز این بود «ای‌کاش» نمی‌توانست جلب توجه کند. همچنین در این برنامه حرف‌های مگو زده می‌شود که بخشی از آن را احتمالا از زبان گیتی خامنه، مسعود فروتن، الهام مختاری و دیگران شنیده‌اید.
منظر دوم| ساختار
محمدرضا یزدانپرست سبقه ژورنالیستی دارد و بارها در تلویزیون به‌عنوان مجری فعالیت داشته است. این تجربیات به کمک او در «ای‌کاش» آمده و به‌وضوح می‌توان پی برد که با آمادگی کامل جلوی مهمانان می‌نشیند. نتیجه این‌که اغلب مصاحبه‌ها عاری از حرف‌های تکراری است که البته گاه صحبت مهمانان رنگ کلیشه می‌گیرد. یزدانپرست سعی کرده ضمن رعایت احترام مهمان، با آن‌ها صریح باشد و پایبندی به اصول اجرای تاک‌شو را حفظ کند.
«ای‌کاش» دکوری جمع و جور دارد که می‌توانست شکیل‌تر باشد. شاید در ادامه و با جا افتادن بیشتر، سر و شکل برنامه بهتر شود. نکته دیگر این‌که «ای‌کاش» مطول است و گاه مصاحبه‌ها در دو بخش منتشر می‌شود. می‌توان در تدوین ریتم را بالاتر برد و زمان برنامه را کمتر کرد. این‌گونه ساختار «ای‌کاش» بهتر هم می‌شود.
