آنالیز| برنامه «فوتبال ۳۶۰» عادل فردوسی‌پور
روزنامه هفت صبح | این روزها عادل فردوسی‌پور علاوه بر تهیه‌کنندگی «فوتبال ۱۲۰» در شبکه ورزش، در فضای مجازی هم فعالیت دارد. او به همراه همکارانش در قالب «فوتبال ۳۶۰» اتفاقات داخلی و خارجی حوزه فوتبال را رصد و تحلیل می‌کنند.
منظر اول: محتوا | «فوتبال ۳۶۰» را می‌توان یک برنامه مبتنی بر آیتم تعبیر کرد. به این معنا که در غیاب مجری و به اقتضای بستر پخش (سایت، اپلیکیشن و اینستاگرام)، همه محتوا در قالب ویدئو، عکس‌نوشت، اینفو، پادکست و… آماده می‌شود. تحلیل اتفاقات مهم روز در قالب پادکست، یکی از مهم‌ترین امتیازهای آن است.
هر موضوع (مثلا مسابقات دوستانه تیم ملی زنان) از زوایای مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد و کاربر پی به ابعاد ماجرا می‌برد. پرونده لیگ اروپا به روایت فردوسی‌پور و آنالیز مسابقات لیگ با نریشن حمید محمدی دیگر بخش‌های جذاب آن است. در این صفحه، آیتم‌های متنوع دیگری هم دیده می‌شود؛ مثل تاکید گزارشگران بر استفاده از اصطلاح «توی دروازه». ترین‌های هر مسابقه هم ایده‌ای است که در برنامه نود بود و اینجا به شکل دیگری ارائه می‌شود. این بخش هم در عین کوتاه بودن دارای نکاتی جالب برای مخاطب است.
منظر دوم : ساختار| پرداختن به فوتبال در فضای مجازی امری معمول است اما سازندگان «فوتبال ۳۶۰» محتواها را به شکلی جذاب‌تر ارائه می‌کنند. آن‌ها از پشتوانه تجربه برنامه نود بهره می‌برند و به همین خاطر می‌دانند محتواها را چگونه بسته‌بندی کنند که دارای جذابیت باشد. مثلا کمی بعد از پایان بازی تیم‌های پرسپولیس و استقلال برابر حریفان خود، حواشی مسابقات در قالب یک ویدئو آماده شد.
در این ویدئوها گزارشگر فقط چند لحظه مقابل دوربین بود و بقیه محتوا به جو ورزشگاه، شرایط مسابقه و کنفرانس خبری اختصاص داشت. کاربر با تماشای آن‌ها به‌خوبی در حال و هوای مسابقه قرار می‌گیرد. گرافیک مورد استفاده برای ترین‌ها، اعلام نتایج، عکس‌نوشت، تقویم تاریخ و… نیز خلاقانه است. از آن‌سو تیم «فوتبال ۳۶۰» بر مجمل‌گویی تاکید دارد و حتی تحلیل‌های هر بازی کوتاه است. این ویژگی در برنامه «نود» دیده می‌شد و حالا «فوتبال ۱۲۰» هم به آن پایبند است.
