آنالیز | اجرای پژمان جمشیدی در برنامه پیش‌گو
روزنامه هفت صبح | پژمان جمشیدی بعد از یک تجربه نصفه و نیمه در عرصه اجرا با برنامه «کلاسیکو»، این‌بار با تاک‌شو «پیش‌گو» به شکلی جدی و حرفه‌ای، خودش را در این کار محک زده است. دو قسمت از این برنامه تا الان منتشر شده و همین دو قسمت برای سنجیدن عیار کار پژمان کافی است.
* منظر اول / اجرا: اجرای پژمان جمشیدی می‌تواند الگوی خوبی برای شهاب حسینی باشد. یعنی اگر شهاب قصد ادامه همرفیق را داشته باشد، بهتر است چند قسمتی از اجراهای پژمان را ببیند تا متوجه شود راحت بودن با مهمان و ایجاد فضای صمیمی در برنامه نیازی به ادا درآوردن یا جوک تعریف کردن ندارد. پژمان با وجود اینکه به‌عنوان یک کمدین شناخته می‌شود، اما اینجا از تیزهوشی ذاتی‌اش بهره گرفته و در مقام اجرا وجه دیگری از خود را به مخاطب عرضه کرده است.
جمشیدی وجه طنازانه خود را به مانند یک برگ برنده در گوشه‌ای از ذهنش ذخیره کرده تا مواقع لزوم آن را رو کند. اتفاقا هر بار هم درست این کار را انجام می‌دهد. شوخی‌هایش به‌موقع و درست است. استفاده مناسب او از برخی تکیه‌کلام‌هایش که بارها در «خوب، بد، جلف» از آن استفاده کرده را در گفت‌وگو با باران کوثری ببینید تا متوجه شوید که او تا چه اندازه حساب شده از قابلیت‌هایش استفاده می‌کند تا مخاطب آن را در این قالب هم بپذیرد.
* منظر دوم / | مصاف با مهمان: تا الان دو قسمت از برنامه «پیش‌گو» منتشر شده که پژمان در آن میزبان دو بازیگری بوده که هر دو جزو بازیگران سخت مصاحبه‌کن و سخت حرف‌بزن هستند. یعنی آنها با هزار شرط‌وشروط حاضر به گفت‌وگو می‌شوند. در واقع شرایط میزبانی از آنها کار سختی است چون گفت‌وگوکننده باید دائم مراقب باشد شرایط گفت‌وگو از مسیری که آنها مدنظرشان است، خارج نشود.
حالا مهمانانی با این خصوصیت رفتاری باید در بخشی از مصاحبه وارد یک چالش سخت بشوند. پیش‌بینی آینده چالشی نیست که مهمانانی از این دست با آن به‌راحتی کنار بیایند. اینجاست که پژمان دوباره از وجه طنازانه خود به‌درستی بهره می‌گیرد و مهمان را طوری درگیر بازی می‌کند که خودش هم فراموش می‌کند وارد چالشی شده که علاقه‌ای به آن نداشته است.
