دعوا بر‌سر مکان آخرین نقاشی ونگوگ
در جدال حقوقی بر سر لوکیشن تابلوی ریشه‌های درخت، مالکان شخصی پیروز شدند
هفت صبح| وکیشن واقعی «ریشه‌های درخت» که موضوع جنگهای قانونی پنج ساله میان صاحبان خانه و شهردار فرانسوی است که می‌خواهد آنجا را تبدیل به یک سایت عمومی کند. در یک صبح اواخر ژوئیه سال 1890، ونسان ونگوگ از اقامتگاه خود در شهر کوچک اور سور اواز در حومه شهر فرانسه برای نقاشی به راه افتاد. او قبل از اینکه به موضوع خود برسد راه زیادی در روستا برای رسیدن به سوژه‌اش نداشت: ریشه‌های درهم در کنار خیابان داوبینی.
«ریشه درختان»، تابلویی که در آن روز کشید و این آخرین نقاشی او بود. بعدازظهر همان روز، ونگوگ تلوتلوخوران با زخم گلوله‌ای در سینه‌اش به سمت اتاقش در مسافرخانه برگشت. اینکه او خودکشی کرده یا بر اثر شلیک گلوله توسط شخص دیگری درگذشته تا امروز هم محل مناقشه است. به هر حال ونگوگ از زخم این گلوله جان سالم به‌در نبرد و دو روز بعد قبل از اینکه چشمانش را برای همیشه ببندد، احساسش را به برادرش که به بالین مرگش آمده بود گفت: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند». گمانه‌های زیادی در مورد وضعیت روحی او در روزهای آخر وجود دارد اما یک چیز واضح این است که او مدت زیادی را صرف کار روی این نقاشی در بعدازظهر روز مرگش کرده بود. او در دو ماه پایانی زندگی‌اش نود نقاشی خلق کرده بود.
بیش از 130 سال پس از اینکه ونگوگ «ریشه درختان» را نقاشی کرد، این نقاشی هنوز در اور سور اواز شهری آرام با جمعیت کمتر از هفت‌هزار نفر، در حدود 27 کیلومتری مرکز پاریس، جنجال‌برانگیز است.از زمانی که محققان محل دقیق ریشهها را در سال 2020 شناسایی کردند، زوجی که مالک خیابان دابینی 48 هستند درگیر یک مبارزه قانونی پنج ساله با شهردار اور سور اواز شده‌اند که می‌خواهد این مکان را عمومی کند.
بحث و جدل درباره این است که آثار ریشه‌های بخشی از باغ جین فرانسیسو و هلن سرلینگر است یا بخشی از خیابان دابینی. یک حکم در سال 2023 اعلام کرد که این ریشهها اموال خصوصی است. بعد از دادخواست توسط شهردار این شهر، دادگاه دیگری این حکم را ماه پیش لغو کرد. یک دادگاه تجدیدنظر در ورسای اعلام کرده است: «خاکریزی که در آن ریشه‌های درختان قرار دارد که توسط ونگوگ نقاشی شده است بخشی از معبر عمومی نیست.» سرلینگرها که در سال 1996 به این شهر نقل مکان کرده و این زمین در سال 2013 خریدند ـ هفت سال قبل از این که این ریشهها شناسایی شوند ـ درباره حکم ظاهرا نهایی دادگاه نفس راحتی کشیدند.
هلن سرلینگر که یک هنرمند است به ایندیپندنت گفته است که «ما بسیار خوشحالیم که این ماجرا بالاخره تمام شد. شهردار تلاش کرد با گفتن این که بخش پایینی این زمین بخشی از جاده است آن را به دست آورد و این واقعا وحشتناک بود.»این زوج از سال 2020 سایت ونگوگ‌روتز را راه انداخته‌اند و برای بازدید از این مکان تور میگذارند. همچنین در مسافرخانه‌ای که ونگوگ نفس‌های آخرش را کشید با «اتاقی که او مرد»، مزرعه گندم جایی که او نقاشی «گندم‌زار با کلاغ‌ها» را کشید و آرامگاه او در بیرون شهر به این شبکه پیوسته‌اند و برای علاقه‌مندان این هنرمند بزرگ تور میگذارند.
این سایت اکنون در پشت سازه‌ای چوبی برای حفاظت از آن قرار گرفته است. با این‌حال شهردار از این حکم راضی نیست و پیشنهاد کرده است که این شهر درخواست تجدیدنظر دیگری در این حکم دهد و گفته که این ریشهها جزو اموال عمومی است نه یک شیء تجاری. اما برای 130 سال محل ریشه‌های معروف یک راز بود. نقاشی انتزاعی و مواج ونگوگ هیچ سرنخ قطعی ارائه نکرد. ریشهها متعلق به هیچ کس نبود.
تا زمانی که ووتر ون در وین، مدیر علمی انستیتو ونگوگ در اور سور اواز، کارت پستالی مربوط به دهه 1900 را کشف کرد که دامنه تپه در امتداد خیابان داوبینی را به تصویر می‌کشید که سرانجام مکان نقاشی مشخص شد. هر عنصر این نقاشی اسرارآمیز را می‌توان با مشاهده کارت پستال و مکان توضیح داد: شکل دامنه تپه، ریشهها، ارتباط آنها با یکدیگر، ترکیب زمین و وجود یک سنگ آهکی شیب‌دار.پس از اینکه یک عکس تاریخی زاویه متفاوتی از همان مکان را نشان داد و درخت‌شناس دامنه تپه مدرن را بررسی کرد، مکان آخرین نقاشی ونگوگ تایید شد.
ونگوگ افسرده در پایان عمرش به دهکده‌ای آرام پناه برده بود و این نقاشی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. به گفته نینا سیگال یکی از متخصصان ونگوگ «این نقاشی کشمکش زندگی و کشمکش با مرگ را به تصویر می‌کشد. و این چیزی است که از او به جا ماند. این یک وصیت‌نامه رنگی است.» و پایان دادن به زندگی‌اش با این نقاشی بسیار منطقی است.
