تِتِر تو را می‌خواند
نگاهی به اقبال سومین رمزارز مهم دنیا در ایران
هفت صبح| یک صرافی ایرانی رمزارز دیروز گزارشی از عملکرد خود منتشر کرد که جزئیات آن توصیف جالبی از رفتار کاربران به خصوص در خرید و فروش رمز ارز تتر به ما نشان می‌دهد:
تخمین زده می‌شود که 29 درصد از کاربران بازار تتر با وجه رایج مملکت (تومان) این رمز ارز دیجیتالی را خریده‌اند. بقیه این 71 درصد آنهایی هستند که از بازار رمزارزهای دیگر خود خارج و وارد بازار تتر شده‌اند. دلیل آن هم احتمالا به این خاطر است که قیمت آن دستخوش تغییرات شدیدی نمی‌شود و برای همین به عنوان رمزارز واسط برای معامله رمزارزهای دیگر یا جایگزین دلار کاغذی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تعداد علاقه‌مندان تتر در ایران طی 5 سال گذشته نزدیک به 70 درصد بیشتر شده.
«تترلند»، منتشر کننده این گزارش، ننوشته چند کاربر دارد ولی اخیرا یکی دیگر از صرافی‌های بزرگ کشور گزارش داده بود که در کل ۱۵ میلیون کاربر در کشورمان رمزارز دارند. طبق این گزارش که نوبیتکس زمستان قبل منتشر کرد 22 درصد این بازار را زنان تشکیل می‌دهند.
تترلند می‌گوید تعداد خریداران تتر خیلی بیشتر از آنهایی است که فقط فروخته‌اند. یعنی جذابیت این بازار اندازه‌ای بوده که مانع خروج سرمایه‌گذاران شود و خریداران جدیدی را به سمت خود بکشاند. فقط در یک سال نرخ این رمز ارز 46 درصد زیادتر شده و از 35 هزار و 500 تومان سال 1401 به 52 هزار و 198 تومان سال 1402 رسیده. در حال حاضر هر تتر حدود 58 هزار تومان قیمت دارد.
بیشترین رشد تعداد کاربران این بازار (حداقل در صرافی تترلند) مربوط به سال 1401 است. در این 12 ماه یک دفعه تعداد خریداران تتر 87 درصد بیشتر شده. سال گذشته نرخ رشد کاربران اگرچه به این رقم نرسیده اما افزایش تعداد کاربر از 60 درصد هم عبور کرده. چرا مردم جذب تتر شدند؟
فعالان این بازار معتقدند که تتر خریدن ضرر ندارد. یعنی وقتی آن را با ارز پر ریسکی مثل بیت کوین مقایسه می‌‌کنیم، می‌بینیم که در برابر نوسان‌های بازار ارزش تتر کمتر بالا و پایین می‌شود. به همین خاطر هم بوده که تتر به عنوان «استیبل کوین» یا «سکه پایدار» نیز شناخته می‌شود. البته از آنجایی که ارزش هر یک تتر تقریباً برابر با یک دلار آمریکاست، افزایشی بودن نرخ دلار در ایران هم بر جذابیت این رمز ارز اضافه کرده.
همه بحران‌های رمزارزها در یک سال
رمزارزها در یک سال سه بحران پشت سر گذراندند. اولین مورد آن همین بلاتکلیفی قانون‌‌گذاری درباره آنها است. همین باعث شده که با وجود حدود 15 میلیون کاربر رمزارزی، استفاده از آنها به‌عنوان یک روش پرداخت ممنوع باشد. بحران بعدی این بود که مرداد 1402 پلیس اعلام کرد خریدارهای رمز ارز ایران تا 72 ساعت بعد امکان برداشت ارز دیجیتال با مبلغ واریزی را ندارند.
یعنی فعالان این بازار سه روز بعد می‌توانند تسویه کنند. پلیس دلیل ایجاد محدودیت ذکرشده را جلوگیری از کلاهبرداری، پول‌شویی و سوءاستفاده‌های مالی اعلام کرده. سومین اتفاق هم از سمت بانک مرکزی رخ داد. اتاق شیشه‌ای خیابان میرداماد ماده‌ای تصویب کرد تا هر کد ملی روزانه نهایتا تا 25 میلیون تومان در بازار ارز دیجیتال تراکنش داشته باشد. این درحالی است که سقف تراکنش پلتفرم‌های رمزارز قبل از این 50 میلیون تومان بود. یعنی از آن تاریخ به بعد با یک کارت ملی تا سقف 45 میلیون تومان می‌توان در روز تراکنش داشت.
