نامه سرگشاده ۴۷ سناتور آمریکایی مخالف توافق هسته ای به ایران
یک گروه ۴۷ نفری از سناتورهای جمهوری‌خواه آمریکا در یک نامه سرگشاده به رهبران ایران هشدار دادند که هرگونه توافق هسته‌ای که با دولت «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا به امضا درآید بعد از پایان دوران ریاست‌جمهوری اوباما معتبر نیست و ادامه نخواهد داشت.
به گزارش بلومبرگ، این نامه سرگشاده که توسط «تام کاتن» سازماندهی شده بود و به امضای رهبر حزب جمهوری‌خواه سنا و همچنین «مارکو روبیو» از نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶، «تد کروز» و «رند پائول» درآمده بود، با هدف منصرف کردن دولت ایران از امضای توافق هسته‌ای و همچنین اعمال فشار به کاخ سفید برای دادن اختیار به کنگره برای نظارت بر توافق هسته‌ای با ایران نوشته شده بود.
در متن این نامه آمده است: جالب توجه است در حالیکه بر مذاکرات شما با دولت خود نظارت داریم می‌بینیم که شما به طور کامل از نظام قانون اساسی ما آگاهی ندارید……هرچیزی که مورد تأیید کنگره قرار نگیرد، تنها یک توافق اجرایی است و رئیس‌جمهور بعدی می‌تواند با یک حرکت قلم آن را ابطال کند و کنگره آینده می‌تواند در هر برهه از زمان مفاد توافق را اصلاح کند.
***
واکنش مشاور حقوقی جرج بوش به این نامه
مشاور حقوقی «جرج بوش» در تحلیل نامه سرگشاده ۴۷ سناتور آمریکایی به ایران نوشت که ظاهراً این سناتورهای جمهوری‌خواه که ایران را متهم به ندانستن قانون اساسی می‌کنند، خودشان نظام قانون اساسی آمریکا را نمی‌دانند که این شرم‌آور است.
به گزارش فارس، «جک گلداسمیت» مشاور حقوقی «جرج بوش» رئیس‌جمهور سابق آمریکا در تحلیل نامه سرگشاده ۴۷ سناتور جمهوری‌خواه آمریکا به مقامات ایران نوشت که فرضیه این نامه این است که رهبران ایران احتمالاً به طور کامل از نظام قانون اساسی آمریکا اطلاع ندارند و احتمالاً ماهیت «قدرت ایجاد توافقات بین‌المللی الزام‌آور» را نمی‌دانند.
گلداسمیت با اشاره به محتوای نامه این سناتورهای آمریکایی ادامه داد: ظاهراً از نامه پیدا است که این سناتورهای آمریکایی خودشان نظام قانون اساسی آمریکا یا قدرت ایجاد توافقات الزام‌آور را نمی‌دانند.
بر اساس این گزارش، در این نامه آمده است که «سنا می‌بایست با دو سوم آراء یک معاهده را به تصویب درآورد» اما همانطور که در صفحه اینترنتی خود سنا به وضوح آمده است: «این سنا نیست که معاهدات را تصویب می‌کند. بلکه سنا، فرایند تصویب یک قطعنامه را آغاز می‌کند و توصیه‌ها و اعلام رضایت خود را رسماً اعلام می‌کنند و به رئیس‌جمهور قدرت می‌دهند که فرایند تصویب قطعنامه را شروع کند و به آن بپردازد.
مشاور حقوقی بوش سپس ادامه می‌دهد همانطور که گزارش ۲۰۰۱ بخش پژوهش‌های کنگره آمریکا درباره نقش سنا در به وجود آمدن معاهدات بیان می‌کند، «این رئیس‌جمهور است که درباره معاهدات برای آمریکا مذاکره و در نهایت آن را تصویب می‌کند اما تنها در صورتیکه سنا در یک مدت زمان مشخص، توصیه‌ها و رضایت خود را اعلام کند.
بر اساس این گزارش، گرچه رضایت سنا لازم و ضروری است اما شرط کافی برای تصویب یک معاهده در آمریکا نیست. همانطور که گزارش بخش پژوهش‌های کنگره تصریح می‌کند: وقتی که معاهده‌ای توسط سنا پیشنهاد می‌شود و رضایت سنا اعلام می‌شود به رئیس‌جمهور ارجاع داده می‌شود که رئیس‌جمهور می‌تواند خیلی ساده تصمیم بگیرد که این معاهده را تأیید نکند.
این گزارش در پایان نتیجه‌گیری می کند که این یک نکته فنی است که البته از پیام این نامه نمی‌کاهد که تصریح می‌کند که هرگونه توافق هسته‌ای با ایران احتمالاً فراتر از این دوره از ریاست‌جمهوری آمریکا نخواهد رفت اما به هر حال در این نامه یک درس قانون اساسی مطرح شده که اشتباه است و اشتباه موجود در آن شرم‌آور است.
