خاطره غواص سپاه از سقوط پرواز ۶۵۵
دوازده تیرماه سال ۱۳۶۷ یک ناو جنگی آمریکا به نام «وینسنس» به فرماندهی «ویلیام راجرز»، با شلیک دو فروند موشک، هواپیمای مسافربری «ایرباس» ایران را بر فراز خلیج فارس مورد هدف قرار داد و ۲۹۰ مسافر این هواپیما به شهادت رسیدند. در میان سرنشینان هواپیما، ۶۶ کودک زیر ۱۳ سال، ۵۳ زن و ۴۶ تن تبعه کشورهای خارجی نیز حضور داشتند.
نخستین گروهی که به محل سقوط هواپیما در خلیج فارس رسید یک تیم غواصی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که سرهنگ «منصور قاسمی» یکی از اعضای این گروه بود.
او ماجرا را این طور تعریف می‌کند: حدود ۳۵ دقیقه بعد از حادثه به محل رسیدیم و به دلیل همراه نداشتن سیستم ردیابی (GPS)، محل دقیق سقوط هواپیما را پیدا نمی‌کردیم و چون هواپیما به علت انفجار در آسمان متلاشی و در منطقه‌ای وسیع پراکنده شده بود درآن لحظه خودمان هم فکر نمی‌کردیم دقیق آمده باشیم چون چیزی از قطعات هواپیما دیده نمی‌شد.
بعد از حدود ۳۰،۴۰ دقیقه سردرگمی، بعضی قطعات سبک هواپیما و سوغاتی‌های مسافران روی آب شناور شدند و من یک چادر مشکی دیدم و به سمت آن رفتیم ولی صاحبش را پیدا نکردم و چون عملیات غواصی در آن لحظه امکان‌پذیر نبود در آن نقطه ماندیم تا سایر یگان‌ها و قایق‌ها آمدند.
چون اجساد همان لحظه به بالای آب نمی‌آیند به دنبال قطعات هواپیما گشتیم و بعد از ظهرعملیات غواصی را در عمق ۳۵ متری شروع کردیم و از روز بعد که تعدادی از اجساد روی سطح آب آمدند حدود ۲۰۰ جسد را پیدا کردیم اما متاسفانه تعدادی از اجساد سایر شهدا به علت شدت انفجار در آسمان و سقوط در محدوده وسیع پیدا نشد.
مقام‌های آمریکایی پس از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران، برای توجیه این جنایت نابخشودنی، دلایل ضد و نقیضی عنوان کردند و کوشیدند این اقدام خصمانه را یک اشتباه قلمداد کنند. اما با توجه به مجهز بودن کشتی جنگی وینسنس به پیشرفته‌ترین سیستم‌های راداری و رایانه‌ای و همچنین مشخص بودن نوع هواپیمای درحال پرواز، مشخص شد که احتمال اشتباه وجود نداشته و این اقدام، کاملاً خصمانه بوده است.
با این حال مقام‌های آمریکایی پس از چندی، در توهینی آشکار به ملت ایران، بر گردن ویلیام راجرز فرمانده ناو وینسنس مدال شجاعت انداختند و بدینگونه حمایت رسمی خود را از این جنایت اعلام کردند.
