پایان تنش بین مارکوی کوچک و مرد شیاد
نقش مارکو روبیو بر سمت و سو دهی به سیاست خارجی دولت ترامپ
هفت صبح، حسین فاطمی| روزنامه فایننشال‌تایمز در گزارشی اختصاصی به بررسی نقش «مارکو روبیو» وزیر امور خارجه آمریکا در شکل‌دهی به سیاست خارجی سخت‌گیرانه دولت دونالد ترامپ پرداخته است. این گزارش نشان می‌دهد که روبیو با تاثیرگذاری بر رئیس‌جمهور، رویکردی تهاجمی‌تر نسبت به کشورهایی مانند ایران، چین، روسیه و ونزوئلا را ترویج کرده است. این تغییر که با دیدگاه‌های پیشین روبیو درباره اهمیت قدرت نرم ایالات متحده در تضاد است، نشان‌دهنده تحول در سیاست خارجی آمریکا و بازتعریف نقش این کشور در صحنه جهانی است.
سناتوری نرم‌خو؛ وزیر خارجه‌ای سخت‌گیر
روبیو پس از پیوستن به دولت ترامپ، سیاست‌هایی را دنبال کرده که با مواضع قبلی او به‌عنوان سناتور، به‌ویژه در زمینه حمایت از قدرت نرم و نگرش مثبت به مهاجران، متفاوت است. به گفته یکی از دستیاران سابق روبیو، او توانسته با ارائه مشاوره‌های سطح بالا به رئیس‌جمهور، سیاست خارجی آمریکا را در قبال کشورهایی مانند ایران، چین، روسیه و اوکراین بازسازی کند. این رویکرد جدید که شامل تشدید تحریم‌ها و تغییر در سیاست‌های مهاجرتی است، نشان‌دهنده چرخشی به سمت مواضع سخت‌گیرانه‌تر است.
اصلاحات در آژانس توسعه بین‌المللی
یکی از اقدامات برجسته روبیو، سازماندهی مجدد آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) است. این اصلاحات با هدف افزایش کارایی و تمرکز بر اولویت‌های جدید سیاست خارجی انجام شده. به عنوان مثال، روبیو با همکاری وزارت بهره‌وری که پیش‌تر تحت نظارت ایلان ماسک فعالیت می‌کرد، برنامه‌هایی را که قبلا در سنا از آنها حمایت کرده بود، کاهش داده یا حذف کرده است.
این تغییرات شامل تعطیلی دفاتر مربوط به حقوق بشر و جنایات جنگی در وزارت امور خارجه است که نشان‌دهنده تغییر در اولویت‌های دولت است.\ فایننشال‌تایمز همچنین به تغییر در نگرش روبیو نسبت به مهاجران اشاره می‌کند. برخلاف دیدگاه‌های پیشین او که نگرشی مثبت به مهاجرت داشت، روبیو در دولت جدید به تشدید لفاظی‌ها علیه مهاجران پرداخته است. این تغییر با سیاست‌های کلی دولت دونالد ترامپ که بر کاهش مهاجرت و تقویت سیاست‌های ملی‌گرایانه تاکید دارد، همخوانی دارد.
هنرمند شیاد!
روبیو و ترامپ در جریان رقابت‌های انتخاباتی سال ۲۰۱۶ برای نامزدی حزب جمهوری‌خواه، روابط پرتنشی داشتند. در مناظره‌ها، ترامپ به وضوح روبیو را «مارکوی کوچک» و «هنرمند شیاد» خواند، در حالی‌که روبیو نیز با لقب «مرد شیاد» به ترامپ پاسخ داد. با این حال، پس از پیروزی ترامپ، این تنش‌ها کاهش یافت و روبیو به یکی از مشاوران کلیدی او در زمینه سیاست‌های مربوط به ونزوئلا و کوبا تبدیل شد. او نقش مهمی در کمپین «فشار حداکثری» علیه «نیکولاس مادورو» رئیس‌جمهور ونزوئلا و تغییر رویکرد دولت اوباما نسبت به کوبا ایفا کرد.
همکاری براساس روابط حرفه‌ای و شخصی
یک مقام ارشد وزارت امور خارجه که نخواسته نامش فاش شود، اظهار داشته که اعتماد روزافزون ترامپ به روبیو نتیجه همکاری طولانی‌مدت و ایجاد یک رابطه حرفه‌ای و شخصی بین آنهاست. روبیو که پیش‌تر از حامیان سرسخت سیاست‌های سنتی جمهوری‌خواهان، ازجمله حمایت از اوکراین و ناتو بود، خود را با پیام «اول آمریکا»ی ترامپ همسو کرده است. این همسویی شامل تعطیلی دفتری در وزارت امور خارجه بود که برای مقابله با اطلاعات نادرست چین و روسیه فعالیت می‌کرد و روبیو آن را به هدف‌گیری محافظه‌کاران متهم کرده بود.
تاثیر روبیو بر سیاست‌های بین‌المللی
هواداران روبیو معتقدند که او نه تنها از اصول خود در سیاست خارجی منحرف نشده، بلکه با تاثیرگذاری بر رئیس‌جمهور، توانسته سیاست خارجی آمریکا را احیا کند. این تاثیر به‌ویژه در قبال ایران، چین، ونزوئلا و روسیه مشهود است. به عنوان مثال، تحریم‌های شدید علیه بخش انرژی ونزوئلا و تغییر سیاست نسبت به کوبا از نتایج مستقیم مشاوره‌های روبیو بوده است.
همچنین او با کاهش حمایت از برنامه‌هایی که زمانی در سنا از آنها دفاع می‌کرد، نشان داده که آماده سازگاری با اولویت‌های جدید دولت است. شواهد نشان می‌دهد که روبیو به‌عنوان وزیر امور خارجه، نقش تعیین‌کننده‌ای در تغییر جهت‌گیری سیاست خارجی آمریکا به سمت رویکردی سخت‌گیرانه‌تر در تحولات پیش رو دارد و این تغییر که با دیدگاه‌های پیشین او در تضاد است، نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری روبیو در سازگاری با سیاست‌های دولت ترامپ است.
با این حال، این تحولات سوالاتی را درباره آینده سیاست خارجی آمریکا و نقش قدرت نرم در آن مطرح می‌کند. آیا این رویکرد جدید می‌تواند جایگاه آمریکا را در جهان تقویت کند یا به انزوای بیشتر این کشور منجر خواهد شد؟ پاسخ به این سوال به تحولات آینده بستگی دارد.
