نیسان جونیور؛ نهنگ آبی جاده‌ها با نیرویی بی‌پایان

نیسان جونیور، یا همان"نیسان گاوی"، یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین وانت‌هایی است که از دهه 60 میلادی به جاده‌ها آمد و به عنوان یک هیولای کوچک، سریعاً در دل رانندگان ایرانی جا باز کرد. این "نهنگ آبی" که لقب‌های زیادی به دوش می‌کشد، با قدرت و استحکام خود برای حمل بارهای سنگین و عبور از جاده‌های ناهموار، به یکی از نمادهای واقعی کارایی در صنعت حمل‌ونقل تبدیل شد. از نظر فنی، نیسان جونیور معمولاً با موتورهای 6/1 یا 2 لیتری عرضه می‌شد که قدرتی در حدود 85 تا 100 اسب بخار داشتند. اما جایی که جونیور حقیقتاً درخشید با موتور زد 24 بود؛ پیشرانه‌ای 4/2 لیتری 4 سیلندر که توانست نیسان جونیور را به‌عنوان یک غول کارگری در جاده‌ها معرفی کند. با قدرتی نزدیک به 120 اسب بخار و گشتاور بالا، این موتور به‌خوبی برای حمل بارهای سنگین و جاده‌های ناهموار مناسب بود. سیستم تعلیق قدرتمندش، علاوه بر توانایی حرکت در مسیرهای سخت، اجازه می‌داد تا بارهای سنگین (تا 5 تن!) را راحت جابجا کند. گیربکس 4 دنده نیسان، این امکان را می‌دهد که در هر شرایطی از نیروی پیشرانه به‌طور مؤثر شود. طراحی بیرونی این وانت هم به همان سادگی و کارایی شهرت داشت. خطوط صاف و بدون پیچیدگی، گلگیرهای برجسته، و چراغ‌های دایره‌ای جلو، ظاهر کلاسیک و مقاومی به آن می‌بخشید. بدنه‌اش به قدری مقاوم بود که برای حمل بارهای سنگین و عبور از مسیرهای دشوار در ایران و دیگر کشورها بی‌نظیر بود.

داخل کابین نیسان جونیور نیز با فضای ساده برای کاربری‌های طولانی طراحی شده بود. صندلی‌ها ساده و راحت، داشبورد فلزی و بدون پیچیدگی، و فضای داخلی که همه‌چیز در دسترس راننده بود. در ژاپن، نیسان جونیور به عنوان یک وسیله نقلیه کارگری شناخته می‌شد، اما در ایران با تبدیل شدن به "نیسان گاوی" و محبوبیت چشمگیرش، در دل رانندگان جا باز کرد و همیشه آماده بود که بارهای سنگین را به دوش بکشد.

امروزه نیسان جونیور همچنان در جاده‌های ایران حضور دارد. بسیاری از این خودروها بازسازی شده‌اند و هنوز هم بار هیچ‌کس را زمین نمی‌گذارد و این "نهنگ آبی" به تمام رانندگان می‌گوید که : "اگر روزی روزگاری نیاز به یک کارگر داشتی، این منم که همیشه کنارتم!"