دیر است اما خوب است! | درباره تکاپوی جدید در عرصه سینمای کشور
دوستی داشت از قدیمها میگفت که وضعیت بهتر بود و یادم آمد که این نگاه نوستالژیک به گذشته همیشه با ما ایرانیها بوده
هفت صبح| یک: به نظر میرسد عزمی در کشور وجود دارد که سینما را به عنوان یک پروژه فرهنگی بینالمللی، دوباره مطرح کند. سینمای ما در سالهای 1399 و 1400 به شکلی ناگهانی از دو سوی مورد حمله قرار گرفت. از سوی چهرههای رسانهای آن سوی آب که از طلایهداری فرهنگی سینمای ایران خوشحال نبودند و در برهههای مختلف این احساس عدم کفایت را به چهرههای بینالمللی ما تزریق کردند و همینطور در شکلی ناباورانه از سوی کمخردان تندروی داخلی که موفقترین سینماگران ایرانی را با کلمات سخیفی مثل وسطباز نوازش کردند.
فضایی بر سینما حاکم شد که چیزی بین ترس و نفرت بود. کمخردانی که فکر میکردند چهرههای سینمایی آنقدر بر افکار عمومی تاثیر دارند که میتوانستند به عنوان مرجع انتخابهای سیاسی رفتار کنند. از این فاصلهگذاری عجیب و کینهجویانه؛ آن چهرههایی از سینما روی برگرداندند که اتفاقا به هنر سینما بیشتر متعهد بودند و خب ماجرای سال 1401 این شکاف را عمیق و عمیقتر کرد و اتفاقا سینماگران کمترین تقصیر را داشتند.
همان سینماگرانی که حالا به اجبار از سینما فاصله گرفتهاند. جشنواره 43 فرصتی است برای کاهش این فاصلهها. آنچه ما را بیشتر امیدوار میکند جدا از تصمیمات هوشمندانه مدیران جدید سینما، دیدگاهی است که به تازگی از سوی برخی رسانههای اصولگرا در این روزها مطرح میشود و البته بسیار دیر است .
در یکی از روزنامههای اصولگرا نوشته شده: «گروهی که سادهسازان منفعل هستند به اسم دفاع از ایران و نظام سیاسی موجود، دشمنتراشی میکنند. به اسم اینکه فلان چهره سینمایی حرف رادیکالی زده یا در بازی سرویس بیگانه افتاده، همه جامعه هنری و سینمایی را متهم به ضدیت با ارزشهای اجتماعی مثل دین و ملیت معرفی میکنند، دروغهای بزرگ درباره آنها میسازند و قرآن سر نیزه میزنند. هرکسی هم مخالفت کند، صورتی است!» گفتیم که خیلی دیر است اما باز هم جای شکرش باقی است.
دو: دوستی داشت از قدیمها میگفت که وضعیت بهتر بود و یادم آمد که این نگاه نوستالژیک به گذشته همیشه با ما ایرانیها بوده. یاد سرفصلی از کتاب «شیخ اشراق» سهروردی افتادم که در قرن پنجم با حسرت از دوستیهای قدیم میگفت و اینکه حالا این دوستیها تبدیل به بازرگانی شده است!
سه: تصمیم گرفتهایم هفتصبح با حفظ همه نقاط مثبتش فعلا 12 صفحه باشد. جمع و جور و مفید.