‌پیشنهاد ویژه هفته| فیلم « عزیز» با بازی آزاده صمدی و روزبه حصاری

هفت صبح| فیلم «عزیز» جدیدترین ساخته مجید توکلی است که مسیر پرفرازونشیبی را برای تولید و عرضه پشت سر گذاشت و بعد از یک اکران مهجور اما پربازتاب، حالا در قالب اکران آنلاین در دسترس طیف گسترده‌تری از مخاطبان قرار گرفته است. توکلی کارگردان جوانی است که سابقه مطبوعاتی او باعث شده نگاهش به سینما صرفا تجاری نباشد و سعی می‌کند در آثاری که تا امروز تولید کرده است به دنبال دغدغه‌ها و داستان‌هایی برود که کمتر قابل تعریف کردن است.

فیلم عزیز پیش از اکران در سینماهای کشور در جشنواره‌های مختلف‌ بین‌المللی حضور داشت و از این رو یکی از آثار موفق ایرانی است که در سال‌های اخیر نماینده سینمای ایران در فستیوال‌های معتبر بین‌المللی بوده است. حضور در بخش مسابقه چهل و هفتمین جشنواره فیلم سائوپائولو برزیل، حضور در دومین جشنواره بین‌المللی فیلم دانانگ ویتنام و حضور در پنجاه و چهارمین جشنواره فیلم هند از جمله این افتخارات محسوب می‌شوند.

درباره داستان

برگ برنده اصلی «عزیز» ایده متفاوت آن است و از همین منظر هم موردتوجه قرار گرفت؛ «عزیز» داستان زنی به همین نام را روایت می‌کند که با بیماری آلزایمر دست‌وپنجه نرم می‌کند. این بیماری نه‌تنها زندگی شخصی او، بلکه روابط او با اعضای خانواده و به‌ویژه پسرش را تحت‌تاثیر قرار داده است. مجید توکلی در این فیلم تلاش کرده تا تصویری واقعی و در عین حال شاعرانه از چالش‌های این بیماری و تأثیرات آن بر ساختار خانواده ارائه دهد و از دل این موقعیت، داستانی عاشقانه و نامتعارف خلق کرده است. 

فیلم با صحنه‌هایی از طبیعت بکر و زیبای گیلان آغاز می‌شود که نه تنها حس نوستالژیک و آرامش‌بخشی دارد، بلکه به‌عنوان فضایی برای بسط داستان عمل می‌کند. تاثیر فیلمساز از فضا و جغرافیایی که تلاش کرده است در آن فیلم را به ثمر برساند با توجه به پیشینه ذهنی مخاطب از سینمایی که در آن دیار به تصویر کشیده شده، غیرقابل انکار است. 

روایت کارگردان

مجید توکلی گفته است: «ایده فیلم از یک خاطره که دوستم مطرح کرد آمد و خاطره او دقیقاً درباره مادری مبتلا به آلزایمر بود که عاشق پسرش می‌شود. تصور نمی‌کردم فیلم سوم من اینقدر با دو فیلم قبلی‌ام فاصله داشته ‌ و در ژانر ملودرام اجتماعی و تلخ باشد. برای خودم اتفاق بسیار خوشایندی بود که توانستم از فضای قبلی جدا شوم و یک فیلم با محتوای متفاوت تولید کنم.

 با تیم پزشکی مشورت کردیم و متوجه شدیم بیماری آلزایمر شبیه هیچ بیماری دیگری نیست و حتی بیماران آلزایمری هم شبیه یکدیگر نیستند. به همین دلیل نگارش فیلمنامه خیلی سخت بود. از ابتدا احساس کردم اگر این فیلم از تهران بیرون بیاید بهتر است. ارادت خودم به گیلان باعث شد فیلم را آنجا ببریم و طبیعتاً احساس کردیم اگر گویش فیلم هم گیلکی باشد بهتر است، زیرا این گویش‌ها در حال کمرنگ شدن است و هرچه بیشتر بتوانیم آن‌ها را ثبت کنیم و نشان دهیم، بهتر است.»