ایگور تودور در خطر است

به گزارش هفت‌ورزشی، یوونتوس شکست خورد، تودور آسیب دید، و توپ مسمومی که شش بازی و چهل روز است بدون شادی در گردش است، حالا به سکوها رسیده. سفر به سانتیاگو برنابئو و، از همه مهم‌تر، دیدار یکشنبه‌ی آینده در خانه‌ی لاتزیو باید سطح بازی تیم «زخمی» را بالا ببرد تا از بحرانی با پیامدهای غیرقابل‌پیش‌بینی جلوگیری شود.

گل‌هایی مثل آنچه در ساحل دریاچه دریافت شد، نباید دوباره در واژگان تاکتیکی بیانکونری جایی داشته باشد، همان‌طور که نمایش نیمه‌ی دوم دیدار دیروز هم غیرقابل‌قبول بود. نخستین بازخوردها از کمپ «کُنتیناسا» نشان از نارضایتی جدی از نحوه‌ی عملکرد تودور مقابل شاگردان فابرگاس دارد.

آیا کارت قرمز در انتظار مربی اهل اسپلیت است؟ شاید بهتر باشد گفت نارنجی… یا قرمز با تعلیق حکم تا بازی المپیکو.

ایگور تودور خود می‌گوید: «نگرانم، چون در این حرفه طبیعی است وقتی اشتباه می‌کنی نگران شوی…»

اما بلافاصله ورق را برمی‌گرداند: «با اعتماد به‌نفس ادامه می‌دهم، چون بسته بازی نکردیم و حریف‌مان تیمی بسیار سازمان‌یافته بود.»

دو سال قرارداد ، اعدادِ وارونه برای یووه

در ورزشگاهی که یوونتوس از ژانویه‌ی ۱۹۵۲ در آن شکست نخورده بود، حالا آمارها بر ضد تیم هستند. در فصل گذشته، یوونتوسِ تیاگو موتا در همین مقطع عملکرد بهتری داشت:

۱. پس از هفت بازی، تیم تودور یک امتیاز کمتر از تیم موتا دارد.

۲. تیم موتا شکست‌ناپذیر بود، یک گل بیشتر زده و تنها یک گل خورده بود؛ در حالی‌که تیم فعلی هفت گل دریافت کرده است.

موتا هنوز با باشگاه قرارداد دارد تا ژوئن ۲۰۲۷ ،  با مبلغی حدود ۲۰ میلیون یورو (با احتساب کادر فنی). تنها در صورت جذب او توسط باشگاهی دیگر، یووه می‌تواند از زیر بار این هزینه خارج شود. تودور هم تا ۲۰۲۷ تمدید کرده، با گزینه‌ی افزایش تا ۲۰۲۸ و هزینه‌ای حدود ۸ میلیون یورو.

نتایج، مهم‌تر از هر چیزند، اما رعایت تراز مالی نیز برای باشگاه حیاتی است. از همین‌جاست که حساسیت نسبت به وضعیت فعلی در سری‌آ و لیگ قهرمانان افزایش یافته. کارت نارنجی پس از شکست مقابل کومو از همین‌جا صادر شد: مربی کروات باید نشان دهد می‌تواند روند را در مادرید و، از همه مهم‌تر، در رم برگرداند. از دست‌دادن فاصله در اروپا و در جدول سری‌آ، یووه را به فصل دیگری پر از اضطراب و صعود دشوار محکوم می‌کند؛ و در آن صورت، گزینه‌ی تعویض مربی روی میز خواهد آمد.

فراتر از تودور، فهرستی از نام‌ها و موانع وجود دارد: از مانچینی (زیر نظر ناتینگهام فارست) گرفته تا اسپالتی (گران)، از پالادینو (نامطمئن) تا گزینه‌های مورد نظر دامین کومولی، مرد قدرتمند در مدیریت یووه. و در پس‌زمینه، زمزمه‌ی موتای دوباره، اما با ذهن و نگاهی تازه. در کومو، یووه چهره عوض کرد، هم در آغاز و هم وقتی دیگر همه‌چیز از دست رفته بود.

تودور گفت: «تعویض‌ها در دقیقه ۷۷؟ هیچ‌کس نمی‌تواند دو وینگر و دو مهاجم را با هم داشته باشد. تغییراتی در پایان دادیم و همان‌جا گل دوم را خوردیم.»

مسئله دقیقاً همین است: چرا پس از هفت بازی لیگ و ۱۸۰ دقیقه در اروپا، تیم هنوز چهره و هویت تاکتیکی مشخصی ندارد؟ سؤال مهمی که در رده‌های بالای باشگاه ذهن‌ها را مشغول کرده است. با حساب و کتاب‌های مالی و فشار قوانین یوفا، پایان فصل خارج از چهار تیم نخست یک فاجعه خواهد بود. بازار دقیقه‌ی نودی تابستان نه تنها کمکی نکرده بلکه فاجعه‌بار بوده است: اوپندا دیروز تنها گردشگر میدان بود، و ژگرووا حتی آن هم نه.

در کل، نقل‌وانتقالات تابستانی پر از سوء‌تفاهم بود: ناتوانی در فروش ولاوویچ زنجیره‌ای از اشتباهات را رقم زد. دیوید دچار بحران اعتماد به‌نفس شده، اوپندا هم انگار هویت فوتبالی‌اش را گم کرده و در خط حمله تراکم بی‌ثمر ایجاد شده، در حالی که در میانه‌ی میدان، نیروها اندک و خسته‌اند. در دفاع نیز، غیبت برمر شکافی بزرگ ایجاد کرده است: روگانی احیا شده نمی‌تواند تنهایی آن را پر کند، و گاتی میان نقش فیکس و ذخیره‌ی ناخواسته در نوسان است.

تودور می‌گوید: «اعتماد داریم و باید رو به جلو نگاه کنیم، چون نگرش مهم است.» اما مانوئل لوکاتلی، کاپیتان وفادار او، پاسخ می‌دهد: «اگر نبری، هیچ چیز معنا ندارد؛ با این پیراهن همیشه همین‌طور است.» در ساحل دریاچه‌ای که چندان طلایی نبود، یووه سقوط کرد و مربی‌اش آسیب دید. یکشنبه‌ی آینده در المپیکو، زمان حساب‌کشی فرا می‌رسد.