لوکا موردیچ ماشین بدون توقف؛ بازیکنی که تاریخ انقضا ندارد
راز جوانی مودریچ، بازیکنی که با وسواس و دویدن‌های تمام‌نشدنی، گویی تاریخ انقضای فوتبال خود را به تعویق انداخته است.
به گزارش هفت‌صبح ورزشی، لوکا همیشه در حال دویدن است، چه در تست‌های بدنی و چه در تمرینات. او پسری است که با وسواس خاصی از بدن خود و روند تمرینات مراقبت می‌کند و همین باعث شده زمان حضورش در میدان نسبت به فصل گذشته افزایش یابد. کیفیت و استحکام بازی‌اش دست به دست هم داده‌اند.
جوانی در قامت چهل‌ساله
لوکا مودریچ به‌خوبی می‌داند که چهل سالگی می‌تواند همچون بیست سالگی باشد. نه فقط به خاطر ظرافت در بازی‌ها، بلکه زیرا بدنش هنوز استوار است و داده‌های پزشکی نیز این را تأیید می‌کنند: سبک دویدنش روان و سبک‌بال، استقامت و توان بازگشتش همانند بازیکنی است که تازه به تیم بزرگسالان راه یافته است. از همین رو هنوز سخن از «لمس‌های جادویی توپ» است نه «رتوش‌های چهره». مودریچ نیازی به پوشاندن چین‌وچروک‌ها ندارد؛ آینه فوتبال، یعنی نتایج تست‌ها و عملکرد در مسابقات، گواه جوانی اوست. شور و اشتیاق، سرزندگی‌اش را تغذیه می‌کند و عطش پیروزی اجازه نمی‌دهد هرگز احساس سیری کند.
عوامل جسمانی نیز دخیل‌اند: ساختار بدنی‌اش یاری‌گر اوست و مراقبت وسواس‌گونه‌اش از بدن باقی کار را انجام می‌دهد. پیش و پس از تمرینات تیمی، برنامه‌ای شخصی برای گرم‌کردن و ریکاوری دارد که بدنش را در وضعیت مطلوب نگه می‌دارد. تغذیه سالم و عادات درست دیگر هم باعث شده‌اند «تاریخ انقضا» (یعنی سال‌های حضور در اوج) هرچه بیشتر به تعویق بیفتد. قرارداد فعلی‌اش با میلان تا تابستان ۲۰۲۶ ادامه دارد، اما بندی برای یک سال اضافه هم در آن گنجانده شده که با شرایط فعلی تقریباً قطعی به نظر می‌رسد؛ تصمیم نهایی میان او و باشگاه در پایان فصل گرفته خواهد شد.
زمان بازی و آمار
هر فصل که گذشته، کیفیت فنی مودریچ همراه با آمادگی جسمانی‌اش بالاتر رفته است. تکنیک بی‌همتایش پیش‌تر با توپ طلای ۲۰۱۸ ستوده شد، اما استقامتش را اکنون اعداد و ارقام تأیید می‌کنند. در فصل ۲۳-۲۰۲۲ او ۱۷۴۴ دقیقه در لالیگا بازی کرده بود و در فصل ۲۴-۲۰۲۳ این رقم ۱۶۸۷ دقیقه شد. آخرین فصلش با رئال مادرید او را درگیر هفت تورنمنت مختلف کرد: ۱۸۲۰ دقیقه در لیگ، ۶۴۶ دقیقه در لیگ قهرمانان، ۳۳۸ دقیقه در کوپا دل‌ری، ۲۶ دقیقه در سوپرجام اسپانیا، ۱۴ دقیقه در سوپرجام اروپا، ۲۰ دقیقه در جام بین‌المللی فیفا و در نهایت ۶ بازی در جام جهانی باشگاه‌ها با ۱۲۰ دقیقه. آخرین دیدارش با رئال ۷ ژوئیه بود، پیش از ۲۹ روز استراحت – شامل بازگشت از آمریکا و اسباب‌کشی به ایتالیا – و ورودش به میلانلو در ۵ اوت. از مجموع ۶۰۳۰ دقیقه قابل بازی در فصل گذشته، او ۲۹۸۵ دقیقه در میدان بود؛ به طور میانگین ۴۷ دقیقه در هر مسابقه. از زمان حضور در میلان، لوکا هر پنج بازی سری آ را انجام داده و ۴۲۵ دقیقه در میدان بوده، به‌علاوه یک بازی در جام حذفی با ۲۴ دقیقه. در مجموع، او در ۶ بازی از ۷ بازی ممکن حاضر بوده و ۴۴۹ دقیقه از ۶۳۰ دقیقه کل را بازی کرده؛ یعنی میانگین ۶۴ دقیقه در هر دیدار.
کیفیت همراه با دویدن
زمان‌هایی که در میدان است، مودریچ آن‌ها را با حرکات درخشان پر می‌کند: از گل پیروزی مقابل بولونیا گرفته تا پاس گل به لافتوس-چیک برابر لچه. او آغازگر بیشتر حملات میلان است، پاس‌های کوتاه و بلندش مسیر بازی را می‌سازد، و همان‌قدر که در خلق بازی فعال است، در دفاع نیز پرتلاش ظاهر می‌شود. آمار نشان می‌دهد: در پنج هفته نخست لیگ، او اول است در تعداد پاس‌های موفق (۳۰۰)، پاس‌های موفق در نیمه حریف (۱۶۹) و پاس‌های عمقی (۴۶)؛ همچنین در توپ‌گیری (۳۱) و قطع توپ (۱۰). در جدال با ناپولی، آخرین توپی که در دقیقه ۹۷ لمس شد از آنِ او بود، پس از آنکه ۱۱.۰۹۴ کیلومتر دویده بود؛ دومین رکورد تیم پس از رابیوت با ۱۱.۳۱۹ کیلومتر.
راز ماندگاری
این عملکرد نتیجه شیوه برخورد او با تمرینات است: از بدو ورود به میلان حتی یک جلسه تمرینی را از دست نداده و زیر نظر آلگری و کادر فنی، جزئیات را با دقتی کامل دنبال کرده است. به بیان ساده: در سن شناسنامه‌ای‌اش، اما با بدنی که هنوز جوانی را فریاد می‌زند، مودریچ همان‌گونه می‌دود که آنتونیو نوچرینو در آخرین فصلش با بنونتو (۲۰۱۸) می‌دوید. یا همچون ریکاردو مونتولیوو که دوران فوتبالش را در میلان در ۲۰۱۹ به پایان رساند. جالب آنکه هر سه این‌ها متولد ۱۹۸۵ و هم‌نسل‌اند.
