مودریچِ تمام نشدنی؛ جشن در کرواسی و حالا میلان برای موفقیت‌ تازه

به گزارش هفت صبح ورزشی، یک کیک شکلاتی، آواز هواداران کروات و روپایی‌زدن کنار دخترش اِما ــ که پیراهن تیم دختران میلان را به تن داشت. لوکا مودریچ این‌گونه جشن گرفت؛ بعد از ۸۲ دقیقه دوندگی در دیدار کرواسی–مونته‌نگرو، با یک پاس گل و همان بازی‌گردانی همیشه درخشان.

جشنی که شاید برای یک بازیکن معمولی ساده به نظر برسد، اما این‌بار بزرگداشتِ شایسته‌ی ۴۰سالگیِ برنده‌ی توپ طلا بود؛ سالگردی که لوکا ترجیح داد با پیراهن تیم ملی ــ پیراهنی که هرگز نخواست از آن دل بکند ــ و با همان فروتنی همیشگی‌اش سپری کند. کیک در رختکن، تشویق هم‌تیمی‌ها، چند جمله‌ی کوتاه و بریدن کیک به دست صاحب جشن؛ و درست در نیمه‌شب، ادای احترام هواداران ماکسیمیر روی زمین، در کنار همسرش وانیا و فرزندانش ایوانو، اِما و صوفیا.

جشن روی چمن شروع شد: پاس گل مودریچ به یاکیچ برای برتریِ نخستِ کرواسی که بعدتر به چهار گل رشد کرد. صدو‌نودمین بازی ملی لوکا تا هشت دقیقه مانده به پایان ادامه داشت، با وجود نتیجه‌ای کاملاً مطمئن. پیش از آن هم ۲۵ دقیقه مقابل جزایر فارو به‌عنوان بازیکن تعویضی. و از امروز دوباره در میلانلو؛ برای شمردن دقایق و کیلومترهای بیشتر. قهرمانی بی‌انتها که برای فصل آخر داستانش، با پس‌زمینه‌ی سرخ‌وسفیدِ میلان، به‌دنبال پایانی باشکوه است. او میلان را انتخاب کرد؛ تیمی که از کودکی ستایشش می‌کرد و می‌خواست دوران حرفه‌ای‌اش را به‌عنوان ستاره‌ای جاافتاده با آن به پایان ببرد. تابستان هم تضمین‌هایی گرفت: گروهی رقابتی که به او اجازه می‌دهد هنوز برای جام‌های تازه بجنگد. پایانِ این داستان، جز یک جام دیگر، نمی‌تواند باشد.

در تیم، خیلی زود به مرجع مرکزی بدل شد: دو بازی از دو بازیِ سری A را فیکس بود و حتی فراتر از انتظار عمل کرد. برابر کرمونزه ۷۴ دقیقه بازی کرد؛ سپس در سفر به لچه ۹۰ دقیقه کامل (با یک پاس گل). فصل آخرش با رئال را با ۶۳ مسابقه و مجموع ۲۹۸۵ دقیقه به پایان رساند؛ یعنی میانگین ۴۷ دقیقه برای هر بازی. یکشنبه‌شب برابر بولونیا هم، احتمالاً بازیکن ثابت خواهد بود؛ آلگری به‌سختی از کلاس او می‌گذرد. همان پاس گل روی ضربه‌ی ایستگاهی به لوفتوس-چیک، الهام‌بخش نخستین برد میلان پیش از وقفه‌ی بازی‌ها شد. امروز، پس از ریکاوریِ دیروز، به میلانلو برمی‌گردد و فوراً در اختیار مکس خواهد بود. بازیکن و کادر فنی با هم مدیریت دقایق را تنظیم می‌کنند: امروز تمرین سبک، و از فردا ــ با تکمیل شدن تیم ــ فشار بیشتر. در بازگشت، از ابتدا در میدان خواهد بود؛ شاید نوعی جابه‌جایی میان رهبران میانه‌ی میدان رخ دهد: ابتدا مودریچ و سپس رابیوت.

لوکا حالا یک میلان‌دوستِ واقعی است و مثل هر میلان‌دوستی، تاریخ دربی را در تقویمش خط زده... او چند روز پیش در اردوی کرواسی گفت: «فقط می‌توانم چیزهای مثبت بگویم: باشگاه، تیم، هم‌تیمی‌ها و مربی بهترین استقبال را از من داشتند. از عظمت و سازمان‌دهی باشگاه شگفت‌زده‌ام؛ کاملاً پیداست یکی از بزرگ‌ترین‌های جهان است». درباره‌ی سوسیچ، هم‌تیمی‌اش در تیم ملی و بازیکن اینتر، افزود: «بازیکن بسیار قدرتمندی است. به‌زودی در دربی روبه‌روی هم قرار می‌گیریم و می‌بینیم چطور با من برخورد می‌کند… امیدوارم به من احترام بگذارد و خیلی خشن بازی نکند»