پاداش شجاعت
در روزی که از نام و قدرت حریف نترسیدیم، سزاوارانه برنده شدیم
روزنامه هفت صبح| ترکیب تیم ملی که اعلام شد، کمی جا خوردیم. انتظار یکی دو تغییر را داشتیم. حدس می‌زدیم که میلاد محمدی به جای احسان حاج‌صفی در ترکیب قرار بگیرد. قابل‌پیش‌بینی بود که امید ابراهیمی و سعید عزت‌اللهی در کنار هم بازی کنند.
اما فیکس شدن محمد محبی کمی دور از انتظار بود. بازی نسبتا متعادل شروع شد. دو تیم حملاتی نصفه و نیمه و محتاطانه انجام می‌دادند و منتظر اشتباهات حریف بودند. اشتباهاتی که در یکی دو مورد از سوی بازیکنان ما دیده شد اما به‌خیر گذشت.
به سادگی گل خوردیم
بازی به دقیقه 30 نرسیده بود که گل اول را به سادگی هر‌چه تمام خوردیم. موریتا درست در میانه میدان و چسبیده به خط طولی، از حفره بزرگ ایجاد شده در یک‌سوم دفاعی ما استفاده کرد و یک پاس عمقی را به آیاسه اوئدا داد.
مهاجم تیم ملی ژاپن هم توپ را کنترل کرد و آنقدر منتظر ماند تا موریتا خودش را از میانه زمین به پشت محوطه جریمه ما برساند. سعید عزت‌اللهی اما در تعقیب او سستی کرد تا موریتا توپ را بگیرد، از شجاع عبور کند و به راحتی از سد کنعانی‌زادگان هم بگذرد!
اتفاق عجیب‌تر اما در راه بود. در حالی که به نظر می‌رسید او یک شوت محکم به سمت دروازه ما خواهد زد اما توپ به پایش نگرفت و یک ضربه ضعیف زد. بیرانوند هم که انتظار چنین ضربه‌ای را نداشت، فریب خورد و نتوانست این توپ ساده را مهار کند و توپ پس از برخورد با پایش کمانه کرد و اوج گرفت و به داخل دروازه ما رفت.
ناامید بودیم
با این گل غیرمنتظره، کابوس حذف جلوی چشم‌مان رژه رفت. قبل از گل تقریبا هیچ خطری روی دروازه حریف ایجاد نکرده بودیم و به نظر می‌رسید از همین حالا باید باخت به ژاپن و حذف از جام ملت‌ها را قطعی بدانیم. یکی دو حمله نصفه و نیمه هم امیدی را در دل‌مان زنده نکرد و نیمه اول با همان یک گل به سود سامورایی‌ها به پایان رسید.
شجاعت به موقع
اما چیزی که کورسوی امید را در دل‌مان روشن نگه می‌داشت، ضعف خط دفاع ژاپن بود. آنها تا قبل از این بازی حتی یک بار هم نتوانسته بودند کلین‌شیت کنند و در هر بازی علاوه بر گل یا گل‌هایی که خورده بودند، موقعیت‌های زیادی هم به حریفان‌شان داده بودند. فقط کافی بود تیم ملی شجاع باشد تا بتواند این موقعیت‌ها را ایجاد کند و به گل برسد.
به شکلی غیرمنتظره، امیر قلعه‌نویی این شجاعت را به تیمش تزریق کرد و تیم ملی از همان ابتدای نیمه دوم بازی را در دست گرفت و به تدریج جلو آمد. در دقیقه 49 سردار آزمون یک فرصت خوب به دست آورد اما ضربه او را دروازه‌بان ژاپن و در ادامه مدافعانش دفع کردند. همین موقعیت نشان داد که دروازه ژاپن بازنشدنی نیست.
بعد از یکی دو حمله نصفه و نیمه از دو تیم، سرانجام در دقیقه 55 ایران به گل مساوی رسید. ضربه بلند دروازه‌بان ژاپن در نیمه زمین به امید ابراهیمی رسید و او با سر توپ را به جهانبخش رساند. کاپتان تیم ملی با یک دریبل سرپای عالی یار مستقیمش را از پیش رو برداشت و با یک پاس عمقی و زمینی سردار را در پشت محوطه صاحب توپ کرد.
آزمون هم پس از یک حرکت عرضی توپ را به فضای پشت مدافعان میانی فرستاد و محمد محبی که با سوزوکی تک‌به‌تک شده بود، توپ را از کنار پاهای او به گوشه دروازه ژاپن فرستاد. محبی 4 دقیقه بعد هم می‌توانست گل بزند اما ضربه سر او به تور کنار دروازه ژاپن خورد و به بیرون رفت.
و یک پیروزی سزاوارانه
با این گل انگار ورق برگشت. ژاپنی‌ها قافیه را باختند و این ایران بود که با روحیه ناشی از زدن گل مساوی بهتر و با اعتماد به‌نفس بیشتر بازی می‌کرد. 7 دقیقه بعد سردار از میانه زمین با پاس عمقی و بلند رضائیان صاحب یک موقعیت عالی شد و پس از سر توپ زدن به یک مدافع و دریبل دومی، با یک شوت زمینی گل دوم را زد.
اما در نهایت ناباوری، دست او در لحظه پاس رضائیان در آفساید بود و گل پذیرفته نشد. 10 دقیقه بعد هم ضربه سر او با کمترین اختلاف ممکن از کنار دروازه سوزوکی به بیرون رفت. باز هم 10 دقیقه بعد از این صحنه سعید عزت‌الهی روی ربیاند می‌توانست زیباترین گل جام را بزند اما ضربه قیچی او را سوزوکی مهار کرد.
در نهایت و در حالی که ژاپن در نیمه دوم، تقریبا هیچ موقعیت خوبی به دست نیاورده بود، در آخرین دقیقه وقت تلف‌شده، روی آخرین حملات ایران دچار اشتباهی مرگبار شد. دو مدافع این تیم بر‌سر دفع توپ با هم قاطی کردند و مجبور شدند کنعانی‌زادگان را که در آستانه گلزنی قرار داشت با خطا متوقف کنند و یک پنالتی به ایران بدهند. این پنالتی را جهانبخش به گل تبدیل کرد و یک دقیقه بعد، داور چینی سوت پایان بازی را زد و ایران با شکست سامورایی‌ها راهی مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا شد.
