بهترین‌هایی که دوباره بازسازی‌ شدند

هفت صبح،‌ نوشین آذرنگ| ‌در جهانی که دیالوگ‌ها مرز نمی‌شناسند و دوربین‌ها از مرزهای فرهنگی عبور می‌کنند، هالیوود سال‌هاست چشم به آثار غیرانگلیسی‌زبان دوخته و با چاشنی ستاره‌های درخشان و بودجه‌های کلان، بازسازی‌هایی جنجالی، گاه ستایش‌برانگیز و گاه جنجال‌برانگیز رقم زده است. به بهانه نمایش فیلم جدید اسپایک لی در کن ۲۰۲۵، نگاهی انداخته‌ایم به ده مورد از مهم‌ترین این بازسازی‌ها که یا درخشان‌تر از نسخه اصلی درخشیده‌اند یا در مقایسه با آن‌ها رنگ باخته‌اند، اما هرکدام داستانی دارند که شنیدن‌شان خالی از لطف نیست.

آنچه در ادامه می‌آید برترین بازسازی‌های هالیوودی از فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان است، از وسترن‌های کلاسیک گرفته تا آثار وحشت مدرن، این فهرست بیست فیلم را رتبه‌بندی می‌کند که هالیوود با جادوی خود آن‌ها را از سراسر جهان اقتباس کرده و به سبک آمریکایی بازآفرینی کرده است. برخی به نسخه اصلی وفادار مانده‌اند، برخی مسیر خود را پیموده‌اند، اما همه ارزش تماشا دارند!

‌۱۰. خیریه شیرین 

(Sweet Charity، ۱۹۶۹)

باب فوسه اولین فیلم خود را با اقتباس از نمایش برادوی که از «شب‌های کابیریا» (Nights of Cabiria، ۱۹۵۷) فدریکو فلینی ساخته شده بود، کارگردانی کرد. شرلی مک‌لین نقش رقاصه‌ای امیدوار را ایفا می‌کند که همواره عاشق افراد اشتباه می‌شود. فیلم شکست تجاری خورد اما اکنون تنها می‌توان با شگفتی به رقص‌های بی‌نقص مانند «فراگ پولدارها» نگاه کرد.

۹. دروغ‌های واقعی 

(True Lies، ۱۹۹۴)

جیمز کامرون یک کمدی اکشن فرانسوی ساده «توپ همه‌چیز!» (La Totale!، ۱۹۹۱)، را پر از هیجان و بودجه کلان کرده است. آرنولد شوارتزنگر نقش هری تاسکر، یک JASOS حرفه‌ای را ایفا می‌کند که همسرش فکر می‌کند فروشنده‌ای خسته‌کننده است. کامرون با منفجر کردن نیمی از کیز فلوریدا، توجه شما را از عناصر بدجنس فیلم منحرف می‌کند.

  ۸. دختر اژدها‌نشان 

(The Girl with the Dragon Tattoo، ۲۰۱۱)

اقتباس دیوید فینچر از کتاب پرفروش استیگ لارسن از نسخه سوئدی (The Girl with the Dragon Tattoo، ۲۰۰۹) شیک‌تر است. موسیقی ترنت رزنور و آتیکوس راس فوق‌العاده است و همه به‌جز دنیل کریگ و استلان اسکاشگورد لهجه سوئدی تقلبی دارند. آنچه ندارد، نومی راپاس است؛ اما دارای لیزبت سالاندر اصلی است.

۷. رفتگان 

(The Departed، ۲۰۰۶)

مارتین اسکورسیزی سرانجام برای بازسازی تریلر هنگ‌کنگی «امور داخلی» (Infernal Affairs، ۲۰۰۲) اسکار برد. لئوناردو دی‌کاپریو پلیسی است که مخفیانه در مافیای بوستون فعالیت می‌کند، مت دیمون گانگستری است که به پلیس نفوذ کرده است. این فیلم از نسخه اصلی شل‌ و ول‌تر است و بازی بیش‌ازحد جک نیکلسون در نقش رئیس مافیا، فرانک کاستلو، تعادل آن را بر هم می‌زند.

۶. بذار وارد شم 

(Let Me In، ۲۰۱۰)

مت ریوز کار قابل‌قبولی با بازسازی شاهکار خون‌آشامی توماس آلفردسون (Let the Right One In، ۲۰۰۸) انجام داده است. با جایگزینی مجتمع مسکونی سوئدی با نیومکزیکوی دوران ریگان، جایی که یک پسر ۱۲ساله زورگویی‌شده با دختر مرموز همسایه دوست می‌شود. ریوز گاهی چیزهایی را که بهتر است ناگفته بماند توضیح می‌دهد، اما در چند صحنه اکشن جدید درخشان است.

۵. حلقه 

(The Ring، ۲۰۰۲)

بیشتر بازسازی‌های وحشت ژاپنی از نسخه اصلی کم می‌آورند، اما بازسازی گور وربینسکی از «رینگو» (Ring، ۱۹۹۸) هیدئو ناکاتا فضایی کاملا متفاوت اما به‌هیچ‌وجه کمتر اعصاب‌خردکن خلق کرده است، با بهره‌گیری کامل از بودجه بیشتر، لوکیشن‌های شمال غربی اقیانوس آرام و نائومی واتس در نقش روزنامه‌نگاری که نفرین مرگبار یک نوار ویدئویی را بررسی می‌کند.

۴. خشم مرد 

(Wrath of Man، ۲۰۲۱)

هرچند به اندازه «پیک موتوری» (Le Convoyeur، ۲۰۰۴) فرانسوی تروتمیز نیست، تریلر انتقامی گای ریچی مسیر خود را می‌پیماید، یک داستان ساده را پیچیده می‌کند و جیسون استاتهام را در میان گروه خشن نگهبانان کامیون زرهی رها می‌کند. بدون هیچ‌یک از شوخی‌های لاتی که برخی فیلم‌های دیگر ریچی را خراب کرده، این رضایت‌بخش‌ترین فیلم او در سال‌های اخیر است.

۳. تغییر سریع 

(Quick Change، ۱۹۹۰)

بیل مری نه‌تنها بازی می‌کند، بلکه بازسازی زیرکانه‌ای از کمدی اکشن کانادایی-فرانسوی «نگه‌داری» (Hold-Up، ۱۹۸۵) با بازی ژان-پل بلموندو را کارگردانی کرده است. مری در نقش گریم، یک سارق بانک با لباس دلقک، بهترین بازی طعنه‌آمیز خود را ارائه می‌دهد. نسخه اصلی در تعقیب‌وگریزهای ماشینی گیر می‌کند، اما بازسازی مری تا پایان پرتنش و خنده‌دار است.

۲. جادوگر 

(Sorcerer، ۱۹۷۷)

ویلیام فریدکین ادعا می‌کرد اقتباسش از رمان ژرژ آرنو بازسازی نیست، اما چون پیش‌تر توسط آنری-ژرژ کلوزو به نام «مزد ترس» (The Wages of Fear، ۱۹۵۳) فیلم شده بود، ما آن را بازسازی می‌نامیم. به هر حال، این تریلر اکشن درباره چهار بازنده تبعیدی که کامیون‌های پر از دینامیت را در زمین‌های ناهموار آمریکای لاتین می‌رانند، اکنون تقریبا به اندازه نسخه اصلی کلاسیک است.

  ۱. هفت دلاور 

(The Magnificent Seven، ۱۹۶۰)

فیلم‌های سامورایی آکیرا کوروساوا به‌شدت از وسترن الهام گرفته بودند، بنابراین هالیوود به‌آسانی «هفت سامورایی» (Seven Samurai، ۱۹۵۴) را به یک وسترن تمام‌عیار تبدیل کرد. یول برینر نقش کریس، یک هفت‌تیرکش را ایفا می‌کند که شش مزدور را متقاعد می‌کند از یک دهکده مکزیکی در برابر راهزنان محافظت کنند. یکی از بهترین بازسازی‌های تاریخ.