سکانس خاص عشق ساواکی سریال تاسیان

هفت صبح|  سومین قسمت از سریال «تاسیان» یک سکانس خاص در دقایق پایانی دارد که نظرات درباره‌اش متفاوت است. در این سکانس، امیر (هوتن شکیبا) به همراه همکار ساواکی خود (سعید با بازی صابر ابر) دختر دلخواهش (شیرین با بازی مهسا حجازی) را به بازداشتگاه آورده. این نقشه‌ای است برای رویارویی امیر با شیرین... 

منظر اول| نظر موافق

 تی‌وی بان نوشته: سکانس پایانی قسمت سوم حکایت لحظه‌ای دراماتیک و پراحساس، برای امیری که خود اسیر است. هوتن شکیبا در تجربه‌‌ای دیگر از بازی در نقش یک جوان عاشق‌‌پیشه، ایفاگر نقش امیر در روایت «تاسیان» است. حضور او در این سکانس با کمترین اکت و دیالوگ، شمایل کاملی از معجون درهم آمیخته خودخواهی، حسرت و استیصال توأمان در وجود یک عاشق را به تصویر درآورده.

او با سکوتش، خواستن را فریاد می‌‌زند، با عذرخواهی بی‌صدایش، التماس را معنا می‌‌کند، با بندبند انگشتانش در یک نمای بسته، نیاز و نوازش را در‌هم می‌‌آمیزد و در آخر با دزدیدن نگاهش از معشوق، گویی تن به تسلیم در برابر عشق می‌‌دهد. حس و حال عاشقانه‌‌ای که امیر تجربه می‌کند در برابر معشوقی است که حالا به ‌ظاهر به بند درآمده. شیرین (مهسا حجازی) مغرور است و در مواجهه با پرسش‌های پرخاشگرانه سعید، نشانه‌‌ای از ضعف از خود بروز نمی‌دهد اما درست از لحظه‌ا‌ی که با امیر تنها می‌‌شود، سرشار از سکوت می‌‌شود.

 منظر دوم| نظر مخالف

 برخی کاربران اما عقیده دارند از اساس نحوه مواجهه امیر با شیرین، غیر‌قابل باور است. آنها می‌گویند ورود یک عاشق به اداره ساواک برای رسیدن به هدف خود، بیش از حد فانتزی است و با ساز و کاری که این سازمان داشته، جور در نمی‌آید. همچنین معتقدند عشق جای در سکانس پایانی قسمت سوم «تاسیان» گل‌درشت و باسمه‌ای از آب درآمده. از سوی دیگر رضا شکیبایی مدیرعامل روزنامه وطن امروز در شبکه اجتماعی ایکس درباره سریال «تاسیان» نوشت:

«بیانیه‌‌خوانی، روایت تاریخی نادرست و یک ساواک جعلی و فانتزی را در سریال «تاسیان» شاهد هستیم. به نظر می‌آید خانم پاکروان یک بیانیه پرعقده در پاسخ به سریال «سرزمین مادری» صادر کرده!» خبرگزاری فارس در نقدی که البته ناظر به سکانس مذکور نیست اشاره کرده: «سریال «تاسیان» با روایتی تحریف ‌شده، ساواک را تطهیر می‌‌کند، انقلابیون را سطحی نشان می‌‌دهد و سبک زندگی اشرافی را ترویج می‌‌کند. قبح‌شکنی در بازنمایی تاریخ، این مجموعه را به ابزاری برای وارونه‌سازی واقعیت‌‌های پیش از انقلاب تبدیل کرده است.»