پدیده‌ای به نام دلنیا! | هنرمندی که شب‌های کاخ سعد آباد را تحت تاثیر قرار داد
ستاره پر نور اما کمتر شناخته شده که ماموریت خود را با وجود گریم و لباس‌های سنگین و لهجه‌ای بسیار سخت تا آخرین دقایق نمایش به شیوه درخشانی به پایان می‌رساند
هفت صبح| از همان روزهای اول که صدای رسای «آلتانی» دختر چنگیزخان مغول در ویدئوهای کوتاه اینستاگرامی باز نشر می‌شد، معلوم بود که بازیگر این کاراکتر قرار است ستاره شب‌های نمایش سی‌صد باشد. ستاره پر نور اما کمتر شناخته شده که ماموریت خود را با وجود گریم و لباس‌های سنگین و لهجه‌ای بسیار سخت تا آخرین دقایق نمایش به شیوه درخشانی به پایان می‌رساند. آنهایی که سال 1396 «سی» و «سی‌صد» را پنج سال بعد از آن دیده بودند با بازی درخشان «دلنیا آرام» آشنایی داشتند.
آنها قبل از نشستن روی صندلی‌های سعدآباد و تماشای ورژن «سی‌صد» امسال می‌دانستند که دلنیا آرام ستاره نمایش‌های حماسی سال‌های اخیر بوده است. «سی‌صد» امسال نمایش را با بازی همین چهره شروع کرده است. بعد از پرده اول که گروه موسیقی چراغ صحنه را روشن می‌کنند، تماشاچی در قدم اول با دلنیا آرام مواجه می‌شود. در ردایی ارغوانی، کلاهی به شیوه آسیای میانه و آرایشی ویژه خود. دلنیا، ضد قهرمان داستان سی‌صد است. کاراکتری که باید فارسی را با لحنی مغولی حرف بزند.
باید کین‌توزی خود را نشان دهد و با آرایش و لباسی به سبک آسیای میانه این پیغام را برساند که از پدرش چنگیز مغول ماموریت یافته تخت جمشید را به آتش بکشاند. دلنیا آرام به خوبی بیشتر از دو ساعت از پس این کار برآمده است. او به خون‌خواهی همسرش می‌خواهد ایران را با خاک یکسان کند و به دنبال سردار ایرانی می‌گردد که همسرش را کشته. در نهایت هم به دست همین سردار کشته می‌شود. یکی از صحنه‌های درخشان با بازی او زمانی است که از عشق خود به همسرش روایت می‌کند و می‌تواند مخاطب را به شکل متناقضی با آن چهره منفوری که از خود ساخته همراه کند.
او علاوه بر بازی در بخشی از این کنسرت نمایش درکنار سهراب پورناظری به اجرای اپرا هم پرداخته. از قضا نفسگیرترین صحنه این بازیگر همان زمانی است که به شیوه کولی‌ها حنجره‌خوانی می‌کند و نت به نت و گام به گام با ساز سهراب پورناظری هم قدم می‌شود. صحنه‌ای که انتخاب صدها کاربر شبکه مجازی برای معرفی نمایش سی‌صد بوده و هر دو مخاطب حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای این تئاتر را به وجد آورده‌است.
روز گذشته کاربران توئیتری صدای رسا و بازی حیرت‌انگیز او را ستایش کردند و بسیاری از مخاطبانی که تا امروز سی‌صد را ندیدند از این صحنه از بازی او به وجد آمدند. منتقدان در سایت همشهری درباره این بخش از نقش او نوشته‌اند که آرام صدایی سوپرانو دارد، براساس قواعد اپرا بازی می‌کند و نقش را با آوازخوانی و اجرا با صدای متفاوت از دیگر بازیگران به نمایش می‌گذارد. بهانه دیدن او و بازی قابل توجه و شنیدن صدایش می‌تواند یکی از دلایل به تماشا نشستن این نمایش باشد. تعداد ویدئوهای منتشر شده در اینستاگرام با هشتگ سی‌صد نشان می‌دهد مخاطبان به بازی او از نمایش بیشترین اقبال را نشان داده‌اند.
از تیرماه تا امروز «سی‌صد» توانسته هر شب بیش از چهار هزار جفت چشم را به خود خیره کند. ماجرا از ۶ سال بعد از تهاجم مغول به مرزهای ایران شروع می‌شود. پس از حمله به نیشابور که در «سی‌صد» سال ۱۴۰۱ نمایش داده شد، حالا محور نمایش امسال سوزاندن شاهنامه، تعرض به سرزمین پارس و دست‌درازی به تخت جمشید است. بعد از چند ماه اجرا، قرار بود که چهارم مهر ماه این نمایش در تهران به پایان برسد اما اجرای آن قرار است در شهر دیگری ادامه داشته باشد. دو روز پیش مدیرکل میراث فرهنگی فارس گفت: کنسرت نمایش «سی‌صد -گات» مهرماه در تخت جمشید به روی صحنه می‌رود.
نمایش «سی‌صد» کاری از سهراب پورناظری، با تهیه کنندگی تهمورس پورناظری و با داستانی به نام «گات» نوشته محمد رحمانیان است. نوید محمدزاده، بهرام رادان، بهرام افشاری، گوهر خیراندیش، دلنیا آرام، علی براتی، هدیه آزیدهاک و اهورا ابوالحسنی بازیگران پروژه سی‌صد هستند.
