مرور چالش‌های اصلی سینمای ایران در آستانه تشکیل دولت چهاردهم | زینال بندری یا باربی؟
مرور اصلی‌ترین چالش‌های پیش روی سینمای ایران در آستانه تشکیل دولت چهاردهم
هفت صبح| وقتی صحبت به سمت حسرت از جای خالی قهرمان در سینمای ایران رفت، بازهم نام «زینال بندری» به میان آمد و وقتی صحبت از هشدار بابت حکمرانی مطلق سرمایه و مهجوریت فیلم‌های خوب در فرآیند اقتصادی سینمای امروز شد، «باربی» بهترین شاهد مثال می‌توانست باشد، فیلمی به‌شدت بی‌کیفیت که در رقابت با «اوپنهایمر» توانست بخشی از فروش سال گذشته سینمای جهان را ببلعد!
حالا گویی سینمای ایران در میانه این دوگانه باید هویت خود را بازیابی کند. سازمان سینمایی سوره که همین سال گذشته سلسله نشست‌های «بر سینمای ایران چه گذشت؟» را ترتیب داده بود، حالا میزبان گروهی از سینماگران و منتقدان شد تا در طول اولین هفته پس از تعیین نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری و معرفی مسعود پزشکیان به‌عنوان رئیس جمهور منتخب، از آینده سینمای ایران بگویند. «سینما رو به آینده» عنوان این نشست‌ها بود که در چهار شب و به میزبانی امیر قادری در سینما آزادی تهران برگزار شد. آنچه در این پرونده مرور کرده‌ایم، روایتی از اهم موضوعات طرح شده در این نشست‌هاست.
هر 9 سرفصلی که در این بخش از پرونده، فهرست و نکاتی را درباره آن مطرح کرده‌ایم، تبادل‌نظرهایی جدی‌تر از آنچه در فضای محدود این پرونده امکان اشاره به آن را داشته باشیم، صورت گرفته است. در بزنگاه‌هایی که دولت‌ها در آستانه یک تحول و تغییر قرار می‌گیرند، معمولا آنانی که فراتر از هر مرزبندی و جبهه‌گیری، دلشان برای تمامیت «سینمای ایران» می‌سوزد، دنبال بهانه می‌گردند تا به تریبونی دسترسی پیدا کرده و درباره آنچه به زعم‌شان باید در صدر فهرست اولویت‌های مدیران جدید قرار بگیرد، صحبت کنند.
گاهی حتی برخی از زاویه نگرانی به‌دنبال فرصتی برای هشدار هستند و مدیری می‌تواند به توفیق خود امید داشته باشد که در همان گام‌های اول، حواسش به همه دلسوزی‌ها و هشدارها باشد. با اتمام ناگهانی دولت سیزدهم و تشکیل زودتر از موعد دولت چهاردهم، مانند تمامی حوزه‌های دیگر در سینما هم شاهد شتابی پیش‌بینی‌نشده در تحولات هستیم و تا زمانی که ترکیب مدیران آینده سینمای ایران مشخص نشود، درباره هیچ‌یک از پیش‌بینی‌ها نمی‌توان نظر قطعی داد اما مورد عجیب درباره سینمای ایران، چالش‌های همیشگی آن است!
بالغ‌بر 80درصد مباحثی که در سلسله نشست‌های «سینما رو به آینده» در طول همین هفته گذشته مطرح شد، همان چیزهایی است که نه فقط یکی، دو سال قبل‌تر که حتی دو، سه دهه پیش‌تر، سینمای ایران با آن‌ها دست به گریبان بوده و هنوز هم هست! پس حالا هم به دنبال نسخه‌ای شفابخش نباشید، این‌ها فقط برای مرور اصلی‌ترین دغدغه‌های سینمای امروز است؛ سینمایی قرار گرفته در آستانه دولت چهاردهم.
پروانه ساخت/ سینماگران یا دولت؛ چه کسی مخالف حذف است؟
مسئله چیست؟
اینکه هر فیلمساز برای ساخت فیلم خود ابتدا باید فیلمنامه‌اش را به وزارت ارشاد ارائه کند و بعد از دریافت پروانه ساخت، وارد فرآیند تولید آن شود، از چالش‌های دیرپا در سینمای ایران است که مخالفان و موافقانی جدی در طول یک دهه گذشته داشته است.
شاخص‌ترین موضع‌گیری چه بود؟
در همان شب اول نشست‌ها بود که مهدی سجاده‌چی مدعی شد: «بسیاری از فیلمسازان و به ویژه تهیه‌کنندگان از دشمنان اصلی حذف پروانه ساخت هستند؛ آن‌ها با گرفتن پروانه ساخت در واقع یک امضا از دولت گرفته‌اند تا در آینده مزاحم اکران‌شان نشود.» این ایده تا پایان نشست‌ها از سوی سینماگران دیگری همچون بهروز افخمی و سیدضیا هاشمی هم تایید شد.
مخالفان این موضع چه می‌گویند؟
عباس نادران از تهیه‌کنندگان سینما اما نظر گروه دیگر را مطرح کرد و ضمن تاکید بر اینکه پروانه ساخت، ترمز سینمای ایران است، گفت: «پروانه ساخت مهم‌ترین ابزار برای سوگیری و جهت‌دهی به سینماست. هیچ دولتی به این راحتی این ابزار را کنار را نمی‌گذارد.» امیررضا مافی از مدیران سازمان سینمایی سوره اما آب پاکی را روی دست دو طرف ریخت: «قانون پروانه ساخت اساسا متروک است و از بین می‌رود. من حتی به شما قول می‌‌دهم که با توسعه پلتفرم‌های جهانی در آینده به پروانه نمایش هم نیازی نیست.»
خرید اشتراک اینترنتی روزنامه هفت صبح
