غیرمنتظره از اصفهان
کنسرت علیرضا قربانی طبق روال قانونی خود برگزار شد
روزنامه هفت صبح، ساعد برقی| علیرضا قربانی روی صحنه می‌آید و با تشویق شدید حضار روبه‌رو می‌شود. صفحات تقویم روز سه‌شنبه 15 اسفند را نشان می‌دهند و عقربه‌ها روی ساعت هفت و 30 دقیقه شب ایستاده‌اند. آنچه پس از این در سالن سیتی سنتر اصفهان گذشت می‌توانست یک کنسرت معمولی باشد اما 24 ساعت قبل اتفاقاتی رخ داده بود تا یک رویداد فرهنگی به مسئله‌ای غامض بدل شود.
ماجرای کنسرت علیرضا قربانی به یک چالش عجیب میان دولت و گروه‌هایی از طرفدارانش در اصفهان بدل شد. ستاد امر به معروف که همکاری تنگاتنگی با وزارت کشور دارد در بیانیه‌ای به مخالفت باحضور نوازندگان زن در این کنسرت پرداخت و معاون فرمانداری هم بر این مخالفت مهر تایید گذاشت و قربانی هم زیر بار نرفت و کنسرت در شب اول تعطیل و به یک ماجرای جنجالی در خود اصفهان بدل شد.
اما در تهران وزیر ارشاد که نشان داده بر ای رسیدن به ایده‌ها و نقطه نظراتش از ایستادگی شگفت‌انگیزی برخوردار است (یادمان نرفته که سال قبل چگونه بر برگزاری جشنواره‌های موسیقی و فیلم و تئاتر پافشاری کرد) به شکلی دور از انتظار بر انجام کنسرت طبق قرار قبلی اصرار کرد.
اینجا مسئله کنسرت دیگر مهم نبود. مسئله حکمرانی مرکزی بود. مسئله اینجا بود که اگر مشهد و قم محذورات قابل فهم خود را داشتند در اصفهان این محذورات مطرح نبودند و اینجا بود که دولت مرکزی و وزارت ارشاد در مقابل گروهی از طرفداران متنفذ خود ایستادگی کرد. آن هم پای کنسرت علیرضا قربانی که نشانه‌ای از موسیقی فاخر ایرانی است.
لغو کنسرت علیرضا قربانی در شب اول بازتاب زیادی پیدا کرد.کاربران شبکه‌های مجازی هم واکنش‌های خاص خودشان را داشتند. مثلا گروهی با کنایه به مباحث مطرح شده اخیر درباره بازگشت نصرالله معین به ایران اشاره کردند و گفتند وقتی جلوی اجرای آدمی مثل علیرضا قربانی را می‌گیرند، قطعا معین نمی‌تواند به اصفهان برگردد.
وزیر ارشاد خیلی زود دست به‌‌کار شد. مجوزهای قانونی قبلا صادر شده بود ولی برای محکم‌کاری قائم‌مقام وزارتخانه و مدیر روابط عمومی به‌عنوان نماینده وزیر راهی اصفهان شدند تا بر اجرای کامل کنسرت نظارت کنند. سه‌شنبه 15 اسفند رسید. مردم دوباره جلوی سالن سیتی سنتر اصفهان صف بستند و این بار درها گشوده شد.
لحظاتی بعد علیرضا قربانی روی صحنه آمد و بعد از تشویق حضار گفت: به‌عنوان فرزندان این سرزمین، هنجارهای آن را می‌شناسیم و همیشه با نگاه پر از احترام به آنها می‌نگریم و سعی می‌کنیم آنها را رعایت کنیم. حرمت همه عزیزانی که یکسری مقدساتی دارند را با نگاه پر از مهر می‌بینیم.
