اول آمریکا یا اول اسرائیل؟
شکاف در جنبش ترامپ نشان می‌دهد «اول آمریکا» دیگر معنای واحدی ندارد
هفت صبح| جنبش «ماگا» که با محوریت شعار «اول آمریکا» به رهبری دونالد ترامپ شکل گرفت، اکنون با بحرانی درونی روبه‌روست. در حالی که چهره‌هایی مانند بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، معتقدند هرگونه انتقاد از اسرائیل با اصول ماگا در تضاد است، بخشی از وفاداران به ترامپ در آمریکا نگاه متفاوتی دارند.
این گروه معتقدند منافع آمریکا نباید به‌طور مطلق در خدمت اسرائیل قرار گیرد، به‌ویژه وقتی سیاست‌های تل‌آویو در غزه با بحران انسانی و اتهام نسل‌کشی همراه است. این شکاف نشان می‌دهد تعریف «ماگا بودن» در میان محافظه‌کاران آمریکایی در حال تغییر است و پرسش‌های تازه‌ای درباره اولویت‌های این جنبش مطرح می‌شود.
در همین راستا بنیامین نتانیاهو در مصاحبه‌ای با رسانه محافظه‌کار برت‌بارت تأکید کرد کسانی که مخالف سیاست‌های اسرائیل هستند، نمی‌توانند عضو واقعی جنبش ماگا باشند. او با اشاره به درگیری اسرائیل و ایران گفت: «هیچ‌کس نمی‌تواند همزمان طرفدار ایران باشد و ادعای حمایت از ماگا را داشته باشد.»
اما این تلاش برای بازتعریف ماگا با واکنش بخشی از پایگاه حامی ترامپ روبه‌رو شد. زیرا بسیاری از چهره‌های شاخص ماگا، از جمله مارجوری تیلور گرین و تاکر کارلسون، از مخالفان جدی سیاست‌های اسرائیل در غزه هستند و حتی برخی اقدامات تل‌آویو را «نسل‌کشی» توصیف می‌کنند. این تعارض، شکاف عمیق در درون ماگا را آشکار کرده است.
مارجوری تیلور گرین؛ صدای معترض در قلب ماگا
مارجوری تیلور گرین، نماینده جمهوری‌خواه کنگره و از وفادارترین حامیان ترامپ، شاید برجسته‌ترین نمونه این اختلاف باشد. او در حالی که خود را یک آمریکایی مسیحی، طرفدار سلاح و طرفدار ترامپ معرفی می‌کند، به‌شدت از سیاست‌های اسرائیل در غزه انتقاد کرده است.
گرین نخستین چهره جمهوری‌خواه در کنگره بود که جنگ اسرائیل در غزه را «نسل‌کشی» خواند و بارها در شبکه اجتماعی ایکس بر بحران انسانی در این منطقه تأکید کرد. او حتی گفت به‌عنوان یک مسیحی آمریکایی نمی‌تواند نسبت به مرگ کودکان و غیرنظامیان در غزه بی‌تفاوت باشد. این مواضع، او را هدف انتقاد لابی‌های حامی اسرائیل، از جمله آیپک، قرار داده است.
تاکر کارلسون و مرزبندی با جمهوری خواهان سنتی
تاکر کارلسون، مفسر سرشناس و یکی از محبوب‌ترین چهره‌های رسانه‌ای در میان هواداران ترامپ نیز موضعی مشابه گرین دارد. او بارها در برنامه‌هایش بمباران غزه را محکوم کرده و حتی در مصاحبه‌ای با سناتور تد کروز، به چالش کشیدن حمایت بی‌چون‌وچرای جمهوری‌خواهان سنتی از اسرائیل را آشکارا مطرح کرد.
کارلسون با اشاره به شعار «اول آمریکا» تأکید کرده است که منافع ایالات متحده نباید قربانی مداخلات خارجی یا منافع کشورهای دیگر شود. این نگاه با گفتمان نئومحافظه‌کاران حزب جمهوری‌خواه در دوران بوش-چنی تفاوت اساسی دارد؛ جریانی که همواره حامی مداخلات نظامی و حمایت نامحدود از اسرائیل بوده است.
نئومحافظه‌کاران و تلاش برای حفظ هژمونی در حزب جمهوری‌خواه
چهره‌هایی مانند تد کروز و لیندزی گراهام همچنان مدافع گفتمان سنتی جمهوری‌خواهان در سیاست خارجی هستند. آنها بر‌اساس خوانشی مذهبی و ژئوپلیتیک، حمایت از اسرائیل را بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت جمهوری‌خواهی می‌دانند و تلاش می‌کنند ماگا را در همان چارچوب قدیمی تعریف کنند اما واقعیت این است که ظهور ترامپ با شعار «پایان جنگ‌های بی‌پایان» و تمرکز بر منافع داخلی آمریکا، پایگاه حزب جمهوری‌خواه را تغییر داده است. نسل جدیدی از رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه، به‌ویژه پس از جنگ‌های عراق و افغانستان، نگاه انتقادی‌تری به مداخلات خارجی دارند و از سیاست‌های تهاجمی سنتی فاصله گرفته‌اند.
بحران هویت در ماگا؛ «اول آمریکا» یا « اول اسرائیل»؟
اختلاف بر‌سر اسرائیل، در واقع تقابل دو رویکرد متفاوت در درون ماگاست؛ یک رویکرد به رویکرد سنتی جمهوری‌خواهان باز‌می‌گردد که حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل را اصل ثابت سیاست خارجی می‌داند. رویکرد دوم ناظر به «ماگای جدید» است که منافع آمریکا را مقدم بر هر ملاحظه خارجی قرار می‌دهد و خواستار محدود شدن مداخلات ایالات متحده در خارج از مرزهاست. وقتی نتانیاهو می‌گوید مخالفان اسرائیل نمی‌توانند عضو ماگا باشند، در واقع می‌کوشد این جنبش را در چارچوب منافع اسرائیل بازتعریف کند؛ در حالی که شعار «اول آمریکا» ذاتاً با چنین نگاهی در تعارض است.
آینده جنبش ماگا و سیاست خارجی جمهوری‌خواهان
شکاف بر‌سر اسرائیل احتمالاً در انتخابات ۲۰۲۴ و پس از آن نیز ادامه خواهد داشت. اگرچه ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری خود روابط نزدیکی با اسرائیل داشت اما پایگاه حامی او دیگر حاضر نیست بدون قید و شرط از سیاست‌های تل‌آویو حمایت کند. مارجوری تیلور گرین با شعار «تنها آمریکا» و تاکر کارلسون با انتقادهای صریح از مداخلات خارجی، نشان داده‌اند که بخشی از ماگا به‌دنبال بازتعریف سیاست خارجی جمهوری‌خواهان است؛ سیاستی که در آن منافع آمریکا، نه منافع متحدان خارجی، در اولویت قرار گیرد.
اختلافات درونی ماگا بر‌سر اسرائیل فراتر از یک بحث سیاسی ساده است؛ این شکاف بیانگر بحران هویت در جنبشی است که زمانی با شعار «اول آمریکا» آغاز شد اما اکنون میان اولویت‌های داخلی و فشارهای خارجی سرگردان مانده است. آینده این جنبش به این بستگی دارد که آیا می‌تواند تعریف منسجم‌تری از هویت و اصول خود ارائه دهد یا همچنان میان وفاداری به متحدان سنتی و شعارهای پوپولیستی داخلی در نوسان خواهد بود.
