کابوس ترامپ در آستانه تالار شهر
زُهران ممدانی، سیاستمدار جوان، سوسیالیست و مسلمان، نامزد نهایی دموکرات‌ها برای شهرداری نیویورک نام گرفت
هفت صبح| تا همین یک‌سال پیش، زهران ممدانی برای بیشتر نیویورکی‌ها چهره‌ای ناشناخته بود؛ نماینده‌ای جوان و ساکت در مجلس ایالتی با کارنامه‌ای نه‌چندان درخشان و روابطی محدود اما با اعلام نتایج نهایی انتخابات درون‌حزبی دموکرات‌ها در ۲۵ ژوئن ۲۰۲۵، او با کسب ۴۳.۵ درصد آرا در برابر ۳۶.۴ درصد اندرو کومو، فرماندار پیشین نیویورک، به پیروزی قاطع دست یافت و نامزد نهایی دموکرات‌ها برای تصدی شهرداری نیویورک شد. این یعنی زهران ممدانی، چهره‌ای برخاسته از دل جامعه که خودش را «کابوس ترامپ» می‌خواند، حالا در آستانه فتح تالار شهر قرار دارد.
صدایی که شنیده شد
ممدانی کارش را با شکست دادن یک نماینده چهار دوره‌ای در انتخابات مجلس ایالتی در سال ۲۰۲۰ آغاز کرد؛ یک پیروزی کوچک اما معنادار. او یکی از معدود اعضای سوسیالیست مجلس بود که در کنار چند چهره جوان دیگر، تلاش کرد چشم‌اندازی تازه برای سیاست محلی ترسیم کند.
کارنامه قانون‌گذاری‌اش البته چندان پربار نبود و از حدود ۲۰ لایحه‌اش فقط ۳ مورد، آن هم با اثرگذاری محدود، به قانون بدل شد اما او در این مسیر نشان داد که ایده دارد، انگیزه دارد و جسارتش از تجربه‌اش پیشی می‌گیرد. یکی از شاخص‌ترین برنامه‌های او، طرح آزمایشی «اتوبوس رایگان» بود؛ طرحی که فقط یک‌سال دوام آورد اما آغازی بود برای یک گفتمان جدید درباره حمل‌ونقل عمومی رایگان. اگر پیروز شود، در ۳۳ سالگی، جوان‌ترین شهردار نیویورک از سال ۱۹۱۷ به این سو خواهد بود؛ زمانی که جان میچل ملقب به «شهردار پسرک» بر این شهر فرمان راند.
غزه، اسرائیل و یک نقطه انفجار در کارزار
ممدانی از همان آغاز، بی‌پرده در نقد سیاست‌های اسرائیل سخن گفت. از معرفی لایحه‌ای برای لغو معافیت مالیاتی مؤسسات مرتبط با شهرک‌های غیرقانونی گرفته تا حمایت از جنبش جهانی تحریم اسرائیل (BDS) و حتی درخواست برای بازداشت بنیامین نتانیاهو در صورت ورود به نیویورک. تنش پیرامون این موضوع در روزهای آخر کارزار اوج گرفت؛ زمانی که در یک پادکست از محکوم‌کردن شعار «جهانی‌سازی انتفاضه» سر باز زد. شعاری که برای فلسطینیان ندای رهایی است و برای بسیاری از یهودیان، طنین تهدید دارد.
صدای اقلیت‌ها، چهره نیویورک
اگر ممدانی در انتخابات عمومی نوامبر پیروز شود، نیویورک برای نخستین بار یک شهردار مسلمان خواهد داشت. مردی با ریشه‌های اوگاندایی-هندی که بارها در مساجد نیویورک نماز خواند، با روزه‌داران افطار کرد و دینش را بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت سیاسی‌اش دانست. در یکی از ویدیوهای تبلیغاتی‌اش، از گرانی غذاهای خیابانی حلال گفت و در دیگری، روزه‌اش را با لقمه‌ای بوریتو در مترو باز کرد. برای میلیون‌ها مسلمان نیویورکی، کارزار ممدانی فقط یک رقابت سیاسی نبود؛ آیینه‌ای بود از حضور، هویت و مطالبه.
سیاست‌ورزی در عصر الگوریتم‌ها
کارزار ممدانی، بیش از هرچیز، برآمده از شبکه‌های اجتماعی بود. با ویدیوهایی صادقانه و خلاقانه که هزاران بار بازنشر شدند: از پریدن در آب‌های یخ‌زده اقیانوس برای تبلیغ ایده «اجاره منجمد» یا همان اجاره ثابت تا قدم‌زنی شبانه در خیابان‌های منهتن و گرفتن سلفی با مردم. در برابرش، چهره کهنه‌کار و سردِ اندرو کومو قرار داشت؛ مردی با سوابق بسیار زیاد اما بی‌رمق در روایت‌سازی، بی‌ارتباط با نسل جدید و ناتوان در لمس دغدغه‌های ملموس روزمره.
ممدانی سیاست را از برج عاج به خیابان کشاند. او بی‌پروا گفت که چپگراست و در روزگاری که دموکرات‌های اصلی به‌دنبال میانه‌روی بودند، او نسخه‌ای جسورانه ارائه داد: مبلغ اجاره آپارتمان‌ها ثابت می‌ماند، اتوبوس‌ها رایگان خواهند شد، مالیات ثروتمندان بالا می‌رود و هزینه نگهداری از کودکان به صفر خواهد رسید. این وعده‌ها به ظاهر ساده‌اند، اما برای میلیون‌ها نیویورکی که در آپارتمان‌های کوچک و متروهای پرازدحام زندگی می‌کنند و از فرزندآوری واهمه دارند، صدایی آشنا بود از کسی که گویی شبیه خودشان است و آنها را درک می‌کند.
حمایت هالیوود و موج مردمی
پیروزی ممدانی مدیون حمایت گسترده چهره‌های سرشناس و موج مردمی بود. سینتیا نیکسون، با انتشار ویدیویی کومو را آزارگر جنسی خواند و از مردم خواست به ممدانی رأی دهند. لورد، خواننده پاپ با ۱۱ میلیون دنبال‌کننده، در اینستاگرام از او حمایت کرد. مایکل مور، مستندساز صاحب‌نام نیز در ایکس نوشت: «به این جنون پایان دهید. به زهران رأی دهید.» چهره‌هایی چون بوون یانگ و سارا شرمن، امیلی راتایوفسکی، مورگان اسپکتور، جان ارلی و بن پلات نیز به کارزار او پیوستند.
این حمایت‌ها، همراه با تأیید چهره‌های سیاسی مثل برنی سندرز و الکساندریا اوکاسیو-کورتز، به ممدانی کمک کرد تا ائتلافی متنوع از جوانان، اقلیت‌ها و طبقه کارگر در بروکلین، منهتن و کویینز بسازد. ممدانی حالا با شعار «شهری مقرون‌به‌صرفه و عادلانه» به مصاف اریک آدامز، شهردار کنونی، در انتخابات نوامبر می‌رود.
