محافظه‌کاران علیه تنوع، برابری و شمول
جمهوری‌خواهان می‌گویند یهودستیزی در دانشگاه‌های آمریکا ریشه‌های مارکسیستی دارد
روزنامه هفت صبح، رامتین لطیفی | با شروع و ادامه جنگ نابرابر و ناجوانمردانه جنگ در غزه که تا امروز جان بیش از ۲۰هزار نفر را گرفته و ۸۵ درصد ساکنان این منطقه را آواره و خانه‌هایشان را نیز ویران کرده است، بحث و موضع‌گیری دانشجویان آمریکا بر ضد یهودی‌ها به جایی رسیده که جان و تن تمام محافظه‌کاران عرصه سیاست این کشور را لرزانده و در این ۷۰ روز گدشته بلای جانشان شده است.
حتی در دورترین تصورات ممکن هم به ذهن جمهوری‌خواهان آمریکا خطور نمی‌کرد که روز و روزگاری از راه برسد که در شهرها و ایالت‌های بزرگ و مهم آمریکا و به ویژه در دانشگاه‌های این کشور، تظاهرات‌های بزرگ و مرجعیت در دفاع از فلسطین و تقبیح اسرائیل صورت بگیرد.
حالا این اتفاق افتاده است و نه تنها دانشجویان در مقابل بدنه اصلی جمهوری‌خواهان قرار گرفته‌اند، بلکه آنها دیگر سران حزب دموکرات مانند هیلاری کلینتون هم که اکنون در دانشگاه حضور دارد و مشغول تدریس است را برنمی‌تابند و او را در راهروهای دانشگاه هو می‌کنند.
شاید باورتان نشود که عرصه به حدی تنگ و ترش شده است که برای حفاظت از جان کلینتون از خشم دانشجویان، دو محافظ در محوطه دانشگاه در کنار او حضور دارند. حالا جمهوری‌خواهان معتقدند که این پدیده نوظهور در کشور نتیجه مستقیم اجرای برنامه‌های موسوم به «تنوع، برابری و شمول» یا « DEI» در دانشگاه‌هاست.
به گفته قانونگذاران محافظه‌کار که اکنون جلسات متعددی در مورد یهودستیزی در دانشگاه‌های آمریکا برگزار کرده‌اند، این برنامه که به منظور ایجاد محیط‌های آموزشی دلپذیر برای دانش‌آموزان از جوامع حاشیه‌نشین و اقلیت‌های نژادی و دینی در محوطه دانشگاه اجرا می‌شد، به یکی از اصلی‌ترین برنامه‌هایی بدل شده است که احساس ترس و بی‌حمایتی را به جان دانشجویان یهودی حاضر در آمریکا انداخته است.
البته این تمام ماجرا نیست و مسلمانان و دانشجویان عرب نیز در برخی دانشگاه‌های آمریکا مورد هجمه قرار گرفتند و آزار دیدند. از زمان حمله اسرائیل به غزه، گروه‌های مختلف منتقدان، مدیران و روسای دانشگاه‌ها را به دلیل انجام کم کاری برای محافظت از دانشجویان در برابر یهودی‌ستیزی، اسلام هراسی و نژادپرستی ضد عربی مورد انتقاد قرار دادند.
از یک سو، دانشجویان یهودی که آمریکا را کشوری دوست و مدافع خود می‌دیدند به رسانه‌ها گفته‌اند که تظاهرات در حمایت فلسطین، آنها را بهت‌زده کرده و به شوک فرو برده است، از سوی دیگر نیز دانشجویان مسلمان و عرب در مورد توهین به آنها، ربودن حجاب و پیام‌ها و سیاست‌های سازمانی ناخوشایند که آنها را طرد می‌کند و کمپین‌های طرفدار اسرائیل آنها را ارعاب می‌کند و آنها را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، به رسانه‌ها گزارش داده‌اند.
آنها از محیط‌های دانشگاهی که به نظر می‌رسد در مورد جنایات جنگی اسرائیل علیه فلسطینی‌ها در سکوت به سر می‌برند، ابراز تاسف کرده‌اند. بازگو کردن درد و رنج‌های این دو گروه مقابل هم،به‌ویژه جوامع یهودی، قانونگذاران جمهوری‌خواه و کارشناسان محافظه‌کار را بر آن داشت تا با شتاب فزاینده‌ای به جنگ تمام عیار با برنامه «تنوع، برابری و شمول» بروند.
آنها استدلال می‌کنند که «تنوع، برابری و شمول» یک صنعت جعلی و تقلبی بروکراتیک است که شایستگی را به نفع دادن فرصت‌های ویژه به اقلیت‌های نژادی و دینی تضعیف می‌کند و از این‌رو غیرضروری است. به عبارت دیگر، محافظه‌کاران استدلال می‌کنند که اقلیت‌های نژادی و دینی، به ویژه عرب‌های مسلمان صلاحیت اظهارنظر ندارند و نباید حقی در برابر یهودیان که نژاد برتر به حساب می‌آیند برای خود قائل شوند.
از این رو بسیاری از جمهوری‌خواهان به طور مصرانه می‌خواهند که هر نهاد و مؤسسه‌ای از انجام و پیگیری برنامه «تنوع، برابری و شمول» محروم شود. اما باید بگوییم این ادعاها چندان درست و دقیق نیست و جمهوری‌خواهان تنها به دنبال متهمی می‌گردند که بگویند حمایت از فلسطین و شکست تبلیغات چند دهه‌ای آنها برای محق نشان دادن اسرائیلی‌ها، دلایل غیرطبیعی و مغرضانه‌ای داشته است و به خودی خود، هیچ دانشجوی آمریکایی غیر عربی از فلسطینی‌ها در برابر اسرائیل دفاع نمی‌کند.
حقیقت دیگر آن است که برچیده شدن سیستمی مانند «تنوع، برابری و شمول» که از اقلیت‌های به حاشیه رانده شده حمایت می‌کند، ربطی به منافع یا ترس یهودیانی ندارد که می‌خواهند بدون آزار و اذیت و یهودی‌ستیزی زندگی کنند.
گفتنی است «تنوع، برابری و شمول» مختص دانشگاه‌ها نیست. این اصطلاح در هر دو حزب بزرگ و همچنین عموم مردم در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و پس از جنبش حقوق مدنی و در زمانی که تعدادی از گروه‌ها در پروژه جداسازی مدارس دولتی و همچنین مسکن عمومی، محل‌های کار و استخدام سرمایه‌گذاری کردند، سرچشمه گرفت.
بر اساس این برنامه در هر جا و مکانی، حق هیچ‌یک از نژادها و پیروان ادیان از دیگری بیشتر نیست و همه با هم برابرند؛ چه در عرصه تحصیل و آموزش و چه در عرصه شغل و استخدام. این برنامه در سال ۲۰۲۰ و پس از اعتراضات گسترده در پی قتل جورج فلوید توسط پلیس تقویت شد.
در این دوران، شرکت‌ها عجله کردند تا تعهدات خود در قبال این برنامه را دو برابر کنند و آمریکایی ها با تشخیص وجود تبعیض نژادی به طرح های بی‌شماری که شامل برنامه «تنوع،برابری و شمول» می‌شد، کمک مالی کردند. اما به گفته بردفورد ویویان، استاد علوم و هنرهای ارتباطی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و نویسنده کتاب «اطلاعات نادرست دانشگاه»، تهدید تصلی و واقعی برای دولتمردان آمریکایی نه تبعیض نژادی و دینی بلکه آزادی بیان بود که اکنون در دانشگاه‌های این کشور متجلی شده است.
جمهوری‌خواهان، این آزادی بیان و حمایت دانشجویان و جوانان کشور از فلسطینی‌ها که طرف مقهور دولتمردان مردان این کشور است را «مارکسیسم فرهنگی» نامیده‌اند و معتقدند که چپ‌گرایی و مارکسیسم به خطری در کشور بدل شده است که اگر جلوی آن را نگیرند، بلای جان این کشور خواهد شد و تمام آنچه را آنها به دست آورده‌اند به باد فنا می‌سپارد.
نمونه‌ای که برای تبیین و نمایش این مورد بیان می‌کنند نیز نمونه هولوکاست است. بر اساس نظرسنجی مشترک موسسه یوگاو و مجله اکونومیست، یک‌پنجم، معادل ۲۰درصد آمریکایی‌های ۱۸ تا ۲۹ ساله، بر این باورند که وجود هولوکاست و اردوگاه‌های آدم‌سوزی یهودیان در زمان آلمان نازی و جنگ دوم جهانی «افسانه» و دروغ است.
از طرف دیگر، در این نظرسنجی، حدود یک‌سوم آمریکایی‌ها یهودی‌ستیزی را «مشکلی بسیار جدی» توصیف کرده‌اند که نشان‌دهنده شکل‌گیری روایت ضد اسرائیلی در آمریکای امروز است. با این حال، حدود ۶۱ درصد از آمریکایی‌ها گفتند که حمایت از اسرائیل «بسیار» یا «تا حدودی مهم» است. اما مسئله مهم در این آمار برای دولتمردان آمریکا، انتقاد و عدم حمایت آن ۳۹ درصد دیگر از حمایت کشورشان از اسرائیل می‌باشد که با گذر زمان بسط و تقویت پیدا کرده است.
