۱۰۰قصه دیگر از لابه‌لای تاریخ| داستان بهشتی و پارسا
نقش دکتر بهشتی در اعدام فرخ‌رو پارسا تکذیب شد
روزنامه هفت صبح| فرخ‌رو پارسا در اردیبهشت ۱۳۵۹ اعدام شد. در ۵۷سالگی. با اتهاماتی چون «حیف و میل اموال بیت‌المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش‌وپرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش‌وپرورش و همکاری مؤثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران.»
فرخ‌رو پارسا در سال ۱۳۴۷ به وزارت آموزش‌وپرورش رسیده بود و تا سال ۱۳۵۴ این منصب را داشت. قبلش در دوره‌ای به‌عنوان اولین نماینده زن به مجلس شورای ملی راه یافته بود. مخالفانش او را جزو حلقه بهاییانی می‌دانستند که در دوره هویدا قدرت گرفتند.
هرچند خودش همیشه آن را رد کرده بود و تا لحظه اعدام خود را شیعه می‌نامید. تلاش او برای برگزاری بهتر جشن نیمه‌شعبان در مدارس از نگاه مخالفانش سندی است بر بهایی بودن او چراکه می‌خواسته نظرها را منحرف کند و خود را شیعه جا بزند.
مدرک دیگر بر شهرت بهایی بودن او مادر و پدرش یعنی فخر‌آفاق پارسا و فرخ‌دین پارسا ذکر شده‌اند که از اهالی سنگسر بودند و با فعالیت مطبوعاتی در حوزه زنان در دوران رضاشاه با واکنش علما روبه‌رو شدند و به اراک و سپس قم تبعید شدند و همانجا بود که فرخ‌رو پارسا به دنیا آمد. در واقع فخر‌آفاق اولین تبعیدی مطبوعاتی محسوب می‌شود.
دلیل دیگر، ازدواج پسر تیمسار صنیعی با برادرزاده پارسا ذکر شده چرا که صنیعی بهایی بوده پس طبق نظر این روایت که گویی بر مبنای یک سند ساواک هم بوده، پارسا نیز باید به خانواده‌ای بهایی متعلق باشد و با آداب خاص بهاییان مراسم ازدواج صورت گرفته باشد. از آن‌سو به شکل متناقضی در دوره او بود که آیت‌الله بهشتی و حجت‌الاسلام باهنر جذب آموزش‌وپرورش شدند و در تدوین کتاب‌های دینی دخالت کردند .
حجت‌الاسلام باهنر نیز از وزارت آموزش و پرورش تحت وزارت فرخ‌رو پارسا امتیاز تاسیس چند مدرسه مذهبی را گرفته بود. کاظم ودیعی که دوره‌ای معاون پارسا بود از آیت‌الله بهشتی و حجت‌الاسلام باهنر به عنوان مشاوران مستقیم وزیر در تدوین کتب دینی یاد می‌کند. منوچهر گنجی وزیر آموزش‌وپرورش دوره آموزگار بعدها از به‌کارگیری آیت‌الله بهشتی و حجت‌الاسلام باهنر در دوره وزارت پارسا به عنوان غفلت بزرگ دولت پهلوی یاد کرده بود.
در دهه چهل و پنجاه گروهی از بهاییان بر اقتصاد کشور و حتی سیاست کشور مسلط شده بودند مثل حبیب ثابت، هژبر یزدانی، پرویز ثابتی، منصور روحانی، دکتر ایادی و همین‌طور چهره‌های متعددی در مدارج بالای ارتش. این حلقه یک فساد اقتصادی سیستماتیک بر کشور حاکم ساخته بود اما خب فرخ‌رو پارسا در این حلقه قرار نمی‌گرفت.
مهم‌ترین اتهام اقتصادی او دریافت مادام‌العمر ۱۲۰۰ تومان از هیات مدیره فروشگاه فرهنگیان بوده که خودش در تاسیس آن نقش داشته بود. سند دیگری نیز حاکی است که او در دوره مدیریت بر یکی از مدارس در رقم حق‌الزحمه یکی از معلم‌ها دست برده است و البته وارد کردن چهل هزار تومان کالا بدون پرداخت عوارض گمرکی.
فرخ‌رو پارسا مطمئنا زنی مذهبی و مقید به شعائر دینی نبود. به دستور او زبان عربی از برنامه تحصیلی حذف شد و روایت‌های متواتری از واکنش او نسبت به مسئله چادر وجود دارد هرچند در دوره او پوشیدن مینی ژوپ هم برای دختران ممنوع شده بود. او همچنین ارزیابی مدارج تحصیلی طلاب را به عنوان مدرک تحصیلی معادل لغو کرد.
پارسا در دوره انقلاب از ایران خارج نشد و در خانه شخصی‌اش در محله دروس زندگی می‌کرد. روزنامه کیهان روز ۲۸ بهمن ۱۳۵۸ از بازداشت فرخ‌رو پارسا و همسرش به حکم دادستانی کل انقلاب و توسط پاسداران کمیته منطقه ۴ مسجد قبا خبر داد و نوشت:
«فرخ‌رو پارسا به اتفاق شوهرش سپهبد شیرین‌سخن در منزل پسرش واقع در فرمانیه دستگیر شد و بعد از 9 جلسه محاکمه در اردیبهشت 59 اعدام شد. همراه با دو متهم دیگر: فاطمه صادقی که جرمش «فریب دختران بی‌گناه و فروختن نوامیس جامعه» بوده و علی شجاعی به جرم «اختفا و پخش هروئین و تریاک».
روایت‌هایی است که بنی‌صدر در تلاش بوده که حکم اعدام پارسا به حبس ابد تغییر کند اما می‌گویند که آیت‌الله محمدی گیلانی و آیت‌الله قدوسی و نماینده دادستان یعنی اسدالله لاجوردی بر اجرای حکم پافشاری کرده‌اند.
اما برگردیم به روزگار کنونی؛ به بیانیه بنیاد انتشارات آثار و اندیشه‌های شهید آیت‌الله بهشتی که دیروز منتشر شد و در آن ذکر شده است که آیت‌الله بهشتی و دیگر همکاران روحانی ایشان در وزارت آموزش‌وپرورش (آیت‌الله گلزاده غفوری، حجت‌الاسلام باهنر، حجت‌الاسلام بهناز) مشاور پارسا نبوده‌اند و آیت‌الله دکتر برقعی در نقش مشاور متون مذهبی انجام وظیفه می‌کرده است.
در این بیانیه نقش دکتر بهشتی در اعدام پارسا هم تکذیب شده است. مسئله اینجاست که دکتر بهشتی در حکم آیت‌الله خمینی در 4اسفند 1358 به ریاست دیوان‌عالی کشور منصوب می‌شود. یعنی یک هفته پس از بازداشت فرخ‌رو پارسا.
از طرفی هدایت قوه قضائیه بین سال‌های 1359 تا 1367 برعهده شورای‌عالی قضایی بوده که باز هم دکتر بهشتی رئیس این شورا بوده است (دیگر اعضای این شورا چهره‌هایی مثل موسوی اردبیلی، جوادی آملی، قدوسی، ربانی املشی، یوسف صانعی، مقتدایی، مومن، موسوی بجنوردی، خویینی‌ها، میرمحمدی، مرعشی شوشتری بودند)
اما بیانیه خانواده بهشتی می‌گوید که احکام دادگاه انقلاب مستقیما اجرا می‌شده و اصلا کار به دیوان‌عالی و شورای‌عالی نمی‌رسیده است. از طرفی فعالیت شورای‌عالی قضایی هم از تیرماه و دو ماه پس از اعدام فرخ‌رو پارسا شروع می‌شود. به هرحال به هر دلیلی آیت‌الله بهشتی اقدامی برای تعدیل حکم فرخ‌رو پارسا انجام نمی‌دهد.
در دوره‌ای هم به تندروی‌های آیت‌الله معترض بودند اما....
