نبرد در تاریکی| گفت‌وگو با حمید اسکورپیون پرافتخارترین گیمر ایرانی با ۱۲ رکورد جهانی
حمید حالا دیگر فقط یک چهره محبوب داخلی نیست، بلکه یکی از نام‌های شناخته‌شده در سطح جهانی به حساب می‌آید
هفت صبح| در روزگاری که مرز بین دنیای واقعی و مجازی با هر کلیک کمرنگ‌تر می‌شود، این بار پای صحبت یکی از چهره‌های برجسته دنیای بازی نشستیم؛ کسی که توانسته در تاریک‌ترین شرایط، وسط میدان مبارزه بازی‌هایی مثل Elden Ring و Sekiro، رکوردهایی بزند که باورش سخت است؛ آن هم با چشمان بسته!
نامش برای خیلی از گیمرهای ایرانی آشناست: حمیدرضا صالحین یا همان حمید اسکورپیون. کسی که تا امروز ۱۲ رکورد جهانی ثبت کرده و حالا دیگر فقط یک چهره محبوب داخلی نیست، بلکه یکی از نام‌های شناخته‌شده در سطح جهانی به حساب می‌آید. هفت صبح با او به گفت‌وگویی مفصل نشسته تا از پشت‌پرده افتخاراتش، مسیر دشوار رسیدن به قله و رویایش برای آینده بشنویم.
چرا اسکورپیون؟
اولین سوال‌مان را با نام مستعارش شروع کردیم؛ چرا اسکورپیون؟
می‌خندد و با انرژی جواب می‌دهد: «برمی‌گرده به دوران گیم‌نت. اون موقع‌ها بچه‌ها برای خودشون یه اسم انتخاب می‌کردن، معمولاً اسم یه کاراکتر محبوب. من عاشق شخصیت اسکورپیون تو مورتال کامبت بودم. از همون ۱۴-۱۵ سالگی این لقب با من موند و تبدیل شد به هویت من تو دنیای گیم.»
ورود به دنیای حرفه‌ای
مثل خیلی از گیمرهای نسل ما، بازی از کودکی در زندگی‌اش حضور داشت، اما ورود جدی‌اش به گیم حرفه‌ای نقطه‌ای مشخص داشت:
«وقتی بازی DOOM Eternal اومد، یه درجه سختی داشت به اسم ultra nightmare که توش حق مردن نداشتی. همین برام تبدیل شد به یه چالش بزرگ. وقتی تونستم روی اون درجه سختی بازی رو تموم کنم، فهمیدم وقتشه که به خودم بگم من یه گیمر حرفه‌ای‌ام.» اما مسیر حرفه‌ای شدن، فقط با استعداد طی نمی‌شه. حمید قبل از ورود جدی به استریم، در حوزه معماری مشغول به کار بوده و در یک شرکت تجهیزات صوتی به طراحی و مهندسی صدا می‌پرداخته. او مدتی دوشغله بوده؛ صبح تا عصر کار مهندسی و شب‌ها، عاشقانه پای گیم.
از گیم به درآمد واقعی
وقتی درآمد استریم کمکم به حدی رسید که بتواند زندگی‌اش را تامین کند، تصمیم گرفت یک‌بار برای همیشه مسیرش را انتخاب کند:
«استعفا دادم. خانواده‌ام سخت‌گیر بودن، طبیعتاً نگرانی داشتن. ولی وقتی دیدن هم عشقمه و هم می‌تونم ازش پول دربیارم، قبول کردن. الان هم افتخار می‌کنن.»
پیام حمید برای والدین و نوجوانان
«خواهش می‌کنم جلوی بچه‌هاتونو نگیرید! گیم فقط بازی نیست، یه صنعت عظیم و پول‌سازه. یوتیوب، استریم، تولید محتوا... همش راه‌هایی هست برای رسیدن به استقلال مالی. حتی بچه‌های ۱۲-۱۳ ساله‌ای هستن که با همین روش چند برابر پدر و مادرشون درآمد دارن. در ایران بچه‌هایی هستن که امروزه ماهی بیش از یه میلیارد درآمد دارن. اگر بچه‌تون علاقه‌منده، تشویقش کنید. یادش بدید تولید محتوا کنه، نه اینکه فقط مصرف‌کننده باشه.»
رکوردهای جهانی؛ با چشم بسته!
درخشان‌ترین بخش کارنامه حمید، رکوردهایی‌ست که حتی باورش سخت است:
تمام کردن بازی‌هایی مثل Elden Ring یا Dark Souls، در تاریکی، با چشمانی بسته، با گوش دادن و حافظه عضلانی!
اما این داستان چطور شروع شد؟ خودش تعریف می‌کند:«تو استریم موزیک چشم‌بسته آهنگ می‌زدم. یکی از مدیرای چتم یه بار وسط استریم الدن رینگ، گفت با چشم بسته بازی کن. اول فکر کردم شوخیه! ولی بعد جدی گرفتم. ده بار تلاش کردم و بالاخره زدمش! و دیدم هیچ‌کس دیگه‌ای تو دنیا این کارو نکرده. این شد شروع مسیر چشم‌بسته بازی کردن.»
از آن به بعد، رکوردها پشت سر هم شکستند:
Sekiro، Dark Souls، khazan و دیگر عناوین معروف سبک Soulslike. او حالا رکورددار جهانی‌ست در چندین عنوان.
تمرین تا ۱۰ ساعت در روز
برای رسیدن به این سطح خارق‌العاده، فقط استعداد کافی نیست. حمید از تمرین‌های سنگین و طاقت‌فرسا می‌گوید:
«بعضی روزها تا ۱۰ ساعت تمرین می‌کنم. مخصوصاً ران‌های چشم‌بسته، نیاز به آمادگی بالای ذهنی و جسمی دارن. قبل از هر ران، تمرین ماسل‌مموری خیلی مهمه. بعضی جاهای حساس رو بارها و بارها مرور می‌کنم تا کاملاً در ذهنم و در عضلاتم نهادینه بشه.»
آمادگی ذهنی، سلامت جسمی
راز موفقیتش چیست؟ پاسخ‌اش ساده و واضح است:
«سبک زندگی سالم. نه سیگار، نه مشروب و نه چیزای مخرب دیگه. قهوه تنها چیزیه که کمکم می‌کنه ذهنم باز شه و تمرکزم بالا بره. معمولاً روزی دو یا سه فنجون می‌خورم. قبل از هر ران هم، نرمش‌های مخصوص برای دست و چشم انجام می‌دم.»
از خاک‌خوری تا درآمد دلاری
هزاران نوجوان و جوان ایرانی آرزوی ورود به دنیای حرفه‌ای گیم را دارند. دنیایی که هم هیجان‌انگیز است، هم پر از فرصت. اما همیشه این سوال مطرح است: از کجا باید شروع کرد؟ نقطه صفر کجاست؟ ابزار کار چیست؟ و اصلاً این مسیر به درآمد می‌رسد یا فقط وقت‌گذرانی است؟
با حمید کمی درباره این موضوعات گفت‌وگو کردیم.
نقطه صفر: تولید محتوا
حمید می‌گوید:«همه‌چیز از تولید محتوا شروع می‌شه. این نقطه صفره. کسی که دنبال درآمد از گیمه، باید اول خودش رو نشون بده؛ باید حضور داشته باشه. اونم با محتوایی که یا آموزنده باشه یا فان یا رکورد محور.»
او تاکید می‌کند که انتخاب سبک بازی و داشتن تداوم در تولید محتوا رمز موفقیت است.
«تداوم خیلی مهمه. اینکه هر روز یا هر هفته با یه برنامه مشخص محتوای جدید بذاری، در همه پلتفرم‌ها؛ از یوتیوب گرفته تا اینستاگرام، آپارات، توییچ و...»
این استمرار و نظم، رمز قرار گرفتن در الگوریتم‌های وایرال شدن است. یا به قول حمید، «سیستم ساجست» و البته باید خاک‌خوری را هم پذیرفت:
«طرف باید به معنی واقعی خاک بخوره و دلسرد نشه. ممکنه ماه‌ها محتوا تولید کنه و بازخورد زیادی نگیره، ولی باید ادامه بده.»
هزینه‌ها: چقدر باید خرج کنی؟
سوال مهم بعدی: تجهیزات! آیا ورود به دنیای گیم حرفه‌ای نیاز به سرمایه اولیه دارد؟
«اگه بخوای جدی و حرفه‌ای کار کنی، بله. الان سیستم مناسب برای استریم و بازی سنگین، حداقل ۱۵۰ میلیون تومن هزینه داره.»
در گذشته با موبایل یا سیستم‌های معمولی هم می‌شد شروع کرد، اما حالا سطح رقابت بالاتر رفته و کیفیت محتوا در نگاه اول تعیین‌کننده است:
«مخاطب اولین چیزی که می‌بینه، تصویر و صداست. کیفیت پایین، حتی اگه محتوای خوبی داشته باشی، باعث می‌شه دیده نشی.»
مسیرهای درآمدزایی
اما آیا از این مسیر واقعاً می‌شود درآمد داشت؟ حمید با قاطعیت می‌گوید:
«صددرصد. هم درآمد دلاری داری، هم ریالی و حتی از طریق کریپتو.»
او توضیح می‌دهد که سه مسیر اصلی برای درآمدزایی وجود دارد:
درآمد مستقیم از یوتیوب: اگر محتوای‌تان خوب باشد، یوتیوب به ازای بازدید به شما پول می‌دهد.
حمایت مالی مستقیم مخاطبان (دونیت):مخاطبان می‌توانند از استریمر موردعلاقه‌شان حمایت مالی کنند.
رمزارز:برخی مخاطبان با ارز دیجیتال از استریمرها حمایت می‌کنند.
نکته جالب اما درباره رکوردهای جهانی است. با آن‌همه عظمت و افتخار، درآمدی از آن نیست؟
«نه، رکورد زدن پول نمی‌ده. بیشتر یه افتخاره و کاری که می‌کنه این است که درهای جدیدی به روی تو باز می‌کنه. باعث می‌شه تو جامعه جهانی شناخته بشی، در رویدادهای بین‌المللی شرکت کنی، دیده شی، اسپانسر بگیری.»
جامعه گیم ایران؛ پتانسیلی که دیده نمی‌شود
از او می‌پرسیم نظرش درباره جامعه گیم ایران چیست؟ آینده را چطور می‌بیند؟
«ما تو ایران تلنت زیاد داریم. استعدادهایی که واقعاً فوق‌العاده هستن. اما چون حمایتی نیست، خیلی‌ها وسط راه ناامید می‌شن. می‌رن دنبال کار دیگه. نه دولت ساپورت می‌کنه، نه رسانه‌ها بهشون فضا می‌دن.»
او از بازی‌هایی مثل Counter-Strike، League of Legends، Dota 2 و حتی بازی‌های آفلاین نام می‌برد که در آنها گیمرهای ایرانی به شکل طبیعی استعداد دارند، اما به دلیل نبود زیرساخت و حمایت، نمی‌توانند بدرخشند.
نقش دولت چیست؟
حرف حمایت که به میان می‌آید، سراغ نقش دولت می‌رویم. حمید معتقد است که دولت می‌تواند تأثیر بسیار زیادی داشته باشد:
«مگه ورزشکارا حمایت نمی‌شن؟ خب گیم هم یه ورزش ذهنی و عضلانیه. دولت می‌تونه ایونت برگزار کنه، جشنواره راه بندازه، زیرساخت بده، اسپانسر جذب کنه، حتی فضاهایی برای تمرین گیمرها در نظر بگیره.»
او می‌گوید گیمرها می‌توانند مثل المپیکی‌ها، افتخارآفرین باشند؛ فقط کافی‌ست دیده شوند و باورشان کنند.
گیم، آینده‌ای روشن پشت فیلترها
حمید بی‌پرده از یکی از بزرگ‌ترین معضلات جامعه گیم در ایران می‌گوید:
«بزرگ‌ترین ضربه رو از فیلترینگ خوردیم. مخاطبینی که می‌خوان محتوای ما رو ببینن یا چیزی یاد بگیرن، به خاطر فیلترها نمی‌تونن دسترسی داشته باشن.»
او به‌ویژه از فیلتر شدن پلتفرم توییچ ناراحت است.
«ما که داریم سالم‌ترین کار دنیا رو می‌کنیم، که علاوه بر سرگرمی، آموزش، انتقال تجربه و حتی افتخارآفرینی را شامل می‌شود... چرا باید مانع‌مون بشن؟»
خوشبختانه با فراهم شدن فیبر نوری، حداقل مشکل اینترنت برای خودش تا حد زیادی برطرف شده، اما درد اصلی هنوز پابرجاست: «مردم نمی‌تونن دسترسی درست داشته باشن، چون سکوها بسته است.»
آموزش رسمی؛ جای خالی جدی
از حمید درباره آموزش گیم در ایران می‌پرسیم. آیا کلاس، دوره یا دانشگاهی وجود دارد؟ پاسخ‌اش صریح است:
«آموزش رسمی که نه، شاید یه سری ورکشاپ خصوصی یا آموزش‌های فردی باشه، ولی چیزی که بشه به عنوان مسیر آموزشی استاندارد شناخت، نه.»
او اما تاکید می‌کند که خودش هرچه بلد است، رایگان به اشتراک می‌گذارد:
«هر چی بلدم، بدون سانسور، گذاشتم تو کانال‌هام. هیچ چیز برای خودم نذاشتم. افتخار می‌کنم که خیلی‌ها با آموزش‌های من شروع کردن.»
البته خبر خوبی هم می‌دهد:
«شنیدم که قراره رشته‌های مرتبط با گیم و گیم‌دیزاین وارد دانشگاه‌ها بشن. اگر این اتفاق بیفته، یه انقلاب واقعی در آموزش گیم تو ایران می‌شه.»
خانواده‌ها، وقت تغییر نگاه فرارسیده
اما یکی از نگرانی‌های همیشگی خانواده‌ها درباره گیم، «اعتیاد به بازی» و «انزوای اجتماعی» فرزندانشان است. آیا این نگرانی به‌جا است؟ حمید با احترام به این دغدغه‌ها، نظر خودش را می‌گوید:
«من با این حرف‌ها کاملاً مخالفم. گیم از سالم‌ترین تفریحات امروزه. فقط باید مسیرش رو بلد باشی. الان دیگه دوره آب‌باریکه و کارمندی نیست. یه گیمر باهوش با یه کانال یوتیوب، می‌تونه در سال چند میلیارد درآمد داشته باشه. همون بچه‌ای که بعضیا فکر می‌کنن داره وقت تلف می‌کنه.»
او تاکید می‌کند که نسل جدید را باید شناخت، نه سرکوب کرد:
«فرصت بدید. حمایت کنید. گیم، آینده‌ست. علاوه بر تفریح، شغل و هویت هم است.»
فرهنگ گیم؛ زبانی که نسل جدید با آن حرف می‌زند
در بخشی جالب از گفت‌وگو، از حمید درباره اصطلاحات رایج میان گیمرها پرسیدیم. عباراتی که حالا کمکم وارد فرهنگ روزمره شده‌اند:
«مثلاً نوب یعنی تازه‌کار. پرو یعنی حرفه‌ای. گیمرها دیکشنری خودشونو دارن. اینا فقط کلمه نیستن، یه جور زبان نسل جدیدن.»
این زبان، به عقیده او شکلی از فرهنگ ارتباطی‌ست که خودش کامیونیتی بزرگی ساخته:
«تو بازی‌ها، حتی چت‌های داخل بازی، شبکه‌ای از ارتباط بین گیمرها ساخته شده. جامعه‌ای مستقل، پویا و صمیمی.»
بازی مورد علاقه و رکوردهایی که ثبت نشدند
در پایان از او درباره بازی‌های محبوبش پرسیدیم. با انرژی خاصی پاسخ داد:
«اول از همه دارک سولز ۳. بعد رزیدنت اویل ۳ ریمیک که تو اون رکوردی زدم ولی چون ثبت رسمی نشد، جزو اون ۱۲ تا حسابش نمی‌کنم. با چاقوی شکننده و روی سخت‌ترین حالت ممکن تمومش کردم. اولین نفر دنیا بودم که این کارو کردم. خود شرکت بازی هم برام ایمیل تبریک فرستاد.»
او همچنین از DOOM Eternal، Dota2 به عنوان بازی‌های محبوب دیگرش یاد می‌کند.
