زبان بدن دکتر عراقچی | درباره شیوه دست دادن، آل بویه و بخش خصوصی
دکتر عراقچی بهتر است در صورت امکان، در سمت راست کادر قرار بگیرند ..
هفت صبح| یک: دکتر عراقچی یک دیپلمات ورزیده و فعال است. شاید بعدها از این دیپلمات کوچک‌اندام در تاریخ یاد شود. ما سپاسگزار ایشان هم هستیم اما زبان بدن ایشان به‌اندازه کافی اقتدار را به نمایش نمی‌گذارد. صمیمیت ایشان برخی تلقیات دیگر را شاید به اذهان متبادر کند.
در عکس‌های دو نفره با همتایانش بخصوص هنگام دست دادن و در عین حال چرخیدن به سمت دوربین‌ها، آقای عراقچی عموما در سمت چپ کادر قرار دارند و این باعث می‌شود که فرد روبه‌رو خیلی راحت و در پوزیشن مقتدرانه به سمت دوربین‌ها برگردد و آقای عراقچی مجبور به پیچ و تابی در موقعیت خود شود که او را چندان راحت نشان نمی‌دهد. به نظرم در چنین عکس‌هایی دکتر عراقچی بهتر است در صورت امکان، در سمت راست کادر قرار بگیرند.
دو: در تاریخ سیاسی پس از اسلام به ندرت پیش آمده که بین دو جریان سیاسی تشیع و تسنن همگرایی شکل بگیرد. از دوره آل بویه تا دوران معاصر. بسیاری از نبردهای سیاسی کشورها و امپراطوری‌ها در ایران و عثمانی یا گروه‌های سیاسی شرق، عمدتا در ظرف جریان سیاسی تشیع و تسنن هم قرار می‌گرفتند (هرچند بسیاری از اقتضائات دیگر را هم داشتند مثلا تسلط بر راه‌های تجاری و...)
یاری ایران و اتحاد ایران با گروه حماس یکی از معدود استثناهای این سیر تاریخی بوده است. یک استثنا که می‌توانست و هنوز هم می‌تواند تاریخ سیاسی اسلام را دگرگون کند و نقطه عطفی تاریخی محسوب شود. بار اصلی و عملیاتی آن هم بر دوش جوانان حزب‌الله لبنان قرار داشت. هرچند تبریک پرذوق و شوق رهبران حماس به احمد جولانی بعد از براندازی بشار اسد، نشان می‌دهد که حداقل این خط‌کشی‌ها از سمت حماس همچنان پابرجاست.
سه: آخر هفته رفتیم یک موزه و یک نمایشگاه. هر دو متعلق به بخش خصوصی. در اولی یک آپارتمان شاید 100 متری به محل نمایش برخی اسباب‌بازی‌های تاریخی تبدیل شده بود و برای بازدیدش نفری 100 هزار تومان هم باید پرداخت می‌کردی و دومی هم در محل یک کارخانه قدیمی نمایشگاهی از کارهای تجسمی و محیطی برپا شده بود که این یکی 250 هزار تومان پول بلیتش بود و هر دو تا هم کلی تماشاگر داشتند. به این فکر افتادم که بخش خصوصی دراین عرصه هرطور که هست گلیم خودش را بیرون می‌کشد.
