خنده نوزادان خاموش شد؛ روایت شکست یک قانون

در سال‌هایی که ایران با سایه سنگین پیری جمعیت روبه‌روست، قانونی با وعده‌های بزرگ به میدان آمد؛ «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت». قانونی با ۷۳ ماده و میلیاردها تومان بودجه که قرار بود صدای خنده نوزادان را در خانه‌های ایرانی بلندتر کند. اما اعداد و آمار چیز دیگری می‌گویند؛ تولدها کمتر شده، مرگ‌ومیر بیشتر، و امیدها در گردوغبار هزینه‌های بی‌ثمر گم شده است.

پیش از اجرای این قانون، رشد جمعیت حدود هشت‌دهم درصد بود، اما حالا به زیر هفت‌دهم درصد رسیده است. زمستان پارسال، تولدها پنج درصد کمتر شد و در کل سال ۱۴۰۳، بیش از هفت درصد افت کرد. اگر عقب‌تر برویم، از سال ۹۵ تا امروز، تولدها بیش از یک‌سوم کاهش یافته‌اند؛ یعنی صدها هزار نوزاد کمتر.

در مقابل، مرگ‌ومیر بالا رفته است. فقط در سال ۱۴۰۳، حدود ۴۵۹ هزار نفر جان باختند؛ چهار درصد بیشتر از سال قبل. اگرچه کرونا سهم بزرگی در اوج مرگ‌ومیر داشت، اما حتی بدون آن، روند صعودی است و شهرنشینان بیشترین آسیب را دیده‌اند.

و حالا پرسش بزرگ: بیش از ۵۳ هزار میلیارد تومان خرج شده، اما چرا جمعیت جوان نشد؟ قانونی که قرار بود آینده‌ای روشن بسازد، شبیه تیری بود که نه‌تنها به هدف نخورد، بلکه مسیر را هم گم کرد. ایران برای جوان ماندن می‌جنگد، اما آمارها حقیقتی تلخ را فریاد می‌زنند.