نتیجه یک پژوهش در تاثیر جراحی‌لاغری روی کیفیت‌زندگی
چاقی یکی از بزرگترین معضلات بهداشتی است که جهان امروز در ابعاد گوناگون سلامت جسمی و روانی با آن دست و پنجه نرم می کند. بر مبنای محاسبه نمایه توده بدنی که نشانگر نسبت وزن به قد افراد یا میزان چاقی هر فرد است، کسانی که دارای میزان این معیار بالاتر از ۴۰کیلوگرم بر متر مربع باشند، جهت درمان چاقی کاندیدای عمل جراحی محدود کننده دستگاه گوارش هستند.
این گروه از جراحی‌ها که موسوم به جراحی "باریاتریک" هستند و طی یکی دو دهه اخیر تکامل زیادی در روش های آن به عمل آمده از طریق ساز و کارهای کاهش خوردن و نیز کاهش جذب مواد غذایی منجر به کاهش وزن افراد می شود. اما سوال اینجاست که اینگونه عمل های جراحی چه تاثیری در کیفیت زندگی افراد دارند؟
به منظور ارزیابی این تاثیر، مرکز تحقیقات پیشگیری و درمان چاقی پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم، طی پژوهشی به بررسی آثار تغییرات حاصله در قریب به ۵۰۰ نفر براساس اطلاعات تن سنجی و آزمایشات بیوشیمی قبل و یکسال پس از جراحی چاقی پرداخت.
دکتر مریم برزین، مجری اصلی طرح، در این خصوص با یادآوری اینکه به منظور گردآوری اطلاعات، علاوه بر اندازه گیری و نتایج آزمایشگاهی از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت استاندارد استفاده شده است، گفت: میانگین امتیاز نمرات کیفی زندگی در هردو بعد سلامت جسمانی و روانی پس از جراحی باریاتریک به شکل معناداری افزایش یافت.
وی در توضیح چیستی و چگونگی اندازه گیری کیفیت زندگی توضیح داد: براساس روشی که در این مطالعه از آن بهره گرفته شده شاخصهایی نظیر عملکرد جسمانی، ایفای نقش جسمانی، درد بدنی، سلامت عمومی، انرژی / خستگی، عملکرد اجتماعی، ایفاینقش عاطفی و بهزیستی هیجانی در قالب یک پرسشنامه استاندارد ارزیابی شده است. مطالعه مزبور نشان داد کیفیت زندگی یک سال پس از جراحی باریاتریک نسبت به قبل از آن بهبود می یابد. این بهبود در تمام شاخص های کیفیت زندگی بوده و در این میان تفاوتی بین روش های مرسوم جراحی چاقی وجود نداشته است.
