بیچاره ارجمند بانو بیگم، مشهور به ممتاز محل

روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | چندین سال قبل در یک مسافرت طول و دراز بعد از سیاحت جنوب هند و بمبئی وپونا و گوا،‌ راهی دهلی شدیم. هدف اصلی قاعدتا آگرا و بنای تاج محل بود. یک سفر طولانی با قطار و بعد یک سفر نسبتا کوتاه با اتوبوس ما را به آگرا و تاج محل رساند.

تاج محل را بعضی روایات یکی از عجایب هفتگانه دنیا می‌دانستند و احتمالا هنوز هم بدانند. بنای زیبایی که به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی‌اش ارجمند بانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال ۱۶۳۲ یا ۱۶۳۱ میلادی در سفری جنگی به‌هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده‌ است.

نمادی از عشق یک مرد به همسرش. بنایی که ۱۵سال ساختنش به طول انجامید و ۲۰هزار هنرمند به‌خصوص هنرمندانی معمار و خطاط از ایران در ساخت این بنای باشکوه مشارکت داشتند. اما در مورد این نماد عشق یادتان باشد که ارجمند بانو مرگش به هنگام زایمان بچه چهاردهم رخ داد آن هم در حالی که تنها ۳۱سال داشت!

در واقع اگر ارجمند بانو زنده می‌ماند جای تعجب داشته است. ساختن تاج محل هم بیشتر ازآنکه یادبود عشق باشد نشانه خجالت شاه جهان بوده است!بگذریم. اما وقتی پای به تاج محل گذاشتم هیچکدام از این داستان‌ها را نمی‌دانستم و با اشتیاقی باورنکردنی به دیدن این بنا رفتم و… حاصلش هیچ ! هیچ انرژی خاصی در فضا نبود. بنا مطلقا بی‌روح بود.

مثل یک اثر پاپ آرت در یک مرکز خرید.دوستان معمار دوست و هنردوست مرا ببخشند اما دیدار تاج محل تجربه‌ای بی‌حاصل بود. هرچقدر دورش می‌چرخیدم وداخلش می‌رفتم بازهم هیچ! آن انرژی حیرت انگیز شیخ لطف الله در اصفهان یا ایا صوفیه در استانبول مطلقا در تاج محل وجود نداشت. رازی را تاج محل با شما در میان نمی‌گذاشت. هیچ رازی .

/ درباره تاج محل در هند