این ۹۰ به بعدِ پرخاطره

روزنامه هفت صبح| شاید اگر ضربه علیرضا جهانبخش در آخرین دقیقه بازی با قطر به جای برخورد به تیر دروازه، به تور می‌چسبید، سرنوشت تیم ملی در جام ملت‌ها عوض می‌شد اما این اتفاق باعث شد تا مهم‌ترین اتفاقاتی را که در دقیقه 90 و بعد از آن برای تیم ملی رخ داده، به یاد بیاوریم. بیایید این لحظه‌ها را مرور کنیم:

ایران-مراکش
در اولین بازی مرحله گروهی جام‌جهانی 2018، مقابل تیم پرستاره مراکش قرار گرفتیم. بازی به شکل عجیبی یکطرفه و به سود مراکش شروع شد و فشار این تیم در نیمه اول آنقدر زیاد بود که عادل فردوسی‌پور در گزارش خود آرزو کرد کاش سوت پایان بازی در همان لحظات زده شود.

در نیمه دوم هم همین وضعیت البته با فشار کمتری نسبت به نیمه دوم ادامه پیدا کرد. وقتی به لحظات پایانی بازی نزدیک شدیم، از این تساوی بدون گل راضی بودیم و می‌شد به آن به چشم یک پیروزی نگاه کرد

اما در وقت‌های تلف‌شده و دقیقا دقیقه 95، روی ارسال ایستگاهی احسان حاج‌صفی، این عزیز بوهدوز مدافع تیم ملی مراکش بود که به اشتباه دروازه خودی را باز کرد و ایران به یک پیروزی باورنکردنی و عجیب رسید و تیم ملی واقعا برنده این بازی شد و 3 امتیاز حساس و کلیدی را به دست آورد.

ایران-پرتغال ‌
در همان جام‌جهانی 2018، تیم ملی در بازی دوم با یک گل مغلوب اسپانیا شد و با توجه به نتایج سایر بازی‌های گروه، می‌توانست با یک پیروزی در برابر پرتغال به عنوان صدرنشین از گروه مرگ مسابقات صعود کند. در این بازی کوارشما قبل از سوت پایان نیمه اول دروازه ایران را باز کرد.

در نیمه دوم بیرانوند پنالتی رونالدو را مهار کرد و در وقت‌های تلف شده کریم انصاری‌فرد از روی نقطه پنالتی دروازه پرتغال را باز کرد تا امیدهای ایران برای صعود زنده شود. به شکلی معجزه‌آسا این شانس یک دقیقه بعد به دست آمد و طارمی در یک رفت و برگشت، پشت محوطه 6 قدم پرتغال صاحب موقعیتی استثنایی شد اما ضربه‌ بدش را به تور کنار دروازه زد و لحظاتی بعد بازی تمام شد و ایرانی که می‌توانست با گل شدن این توپ صدرنشین گروه شود، از صعود به مرحله بعد باز ماند.

 کویت-ایران
در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی 1998 فرانسه، پس از پیروزی 4 بر 2 مقابل چین و تساوی یک - یک مقابل عربستان در آزادی، تیم ملی در سومین بازی خود میهمان کویتی بود که بهترین نسل تاریخ فوتبالش را در اختیار داشت.

این همان تیمی بود که در جام ملت‌های آسیای 1996 به نیمه‌نهایی هم رسید و در بازی رده‌بندی و در ضربات پنالتی مغلوب ایران شد. کویت بازی را خوب شروع کرد و با همکاری دو ستاره خود در خط حمله یعنی بشار عبدالله و جاسم الهویدی در دقیقه 20 به گل رسید. در ادامه شاگردان مایلی‌کهن فرصت‌های زیادی را برای گلزنی ایجاد کردند

اما هیچ کدام از موقعیت‌ها تبدیل به گل نمی‌شد. سرانجام در حالی که به وقت‌های تلف‌شده رسیده ‌‌و از زدن گل تساوی ناامید شده بودیم، کریم باقری در دقیقه 92 فرار کرد و با یک ضربه چیپ، ایران را از شکست مقابل کویت نجات داد.

ایران-ایرلند
این احتمالا غم‌انگیزترین گلی است که تیم ملی در دقایق 90 به بعد زده است. بعد از ناکامی در صعود مستقیم به جام‌جهانی 2002، مجبور شدیم برای حضور در کره و ژاپن، در یک بازی پلی‌آف دشوار مقابل تیم ملی ایرلند جنوبی قرار بگیریم. تیمی که تقریبا همه ستاره‌هایش در لیگ‌برتر انگلستان توپ می‌زدند.

در بازی رفت و در حالی که می‌توانستیم یکی دو گل به این تیم بزنیم، با نتیجه 2 بر صفر مغلوب شدیم. با این نتیجه امید زیادی به بازی برگشت نداشتیم. در ورزشگاه پر از تماشاگر آزادی از دقیقه یک تا دقیقه 90 تلاش کردیم اما خبری از گل نبود.

در نهایت درست در آخرین دقیقه از وقت‌های تلف شده، یحیی گل‌محمدی روی ارسال مهدوی‌کیا با ضربه سر دروازه ایرلند را باز کرد اما دیگر فرصتی برای گل بعدی نبود و ثانیه‌هایی بعد داور سوت پایان را زد و ایرلند راهی جام‌جهانی شد.

ایران-قطر
در مرحله اول رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی 2006، تیم ملی بعد از پیروزی بر قطر، ناباورانه در آزادی با یک گل مغلوب اردن شد. اردن دو بازی قبلی خود را هم برده بود و با توجه به اینکه از هر گروه فقط یک تیم راهی مرحله بعد می‌شد، تیم ملی در آستانه حذف قرار گرفت.

ایران در دور برگشت باید ابتدا به مصاف اردن و قطر می‌رفت و تنها راه صعود هم، پیروزی در هر دو بازی خارج از خانه بود. اتفاقی که اگر رخ نمی‌داد، برای اولین بار در تاریخ، در همان مرحله دوم انتخابی جام‌جهانی حذف می‌شدیم.

با دخالت محمد دادکان، وحید هاشمیان و خداداد عزیزی به تیم ملی برگشتند. شاگردان برانکو اردن را با دو گل شکست دادند اما در مقابل قطر بازی تا دقیقه 91 دو - دو مساوی بود که در این لحظه وحید هاشمیان گل سوم را زد و مانع حذف ایران در این مرحله شد.