در این گفتوگو، امیر کربلاییزاده از تجربهی تازهاش در نمایش «اتاق رختکن ۱۶» و مسیر استندآپ کمدی در ایران سخن میگوید.
او از چالش اجرای تکگویی، مرز میان طنز اندیشمند و شوخی سطحی، و نقش شناخت اجتماعی در خنداندن مخاطب میگوید.
کربلاییزاده باور دارد خنده زمانی معنا دارد که پشت آن آگاهی و تحقیق وجود داشته باشد.
در بخشی از گفتوگو، او از روند تربیت نسل تازهی کمدینها، ضرورت تشکیل صنف رسمی برای فعالان این عرصه و امید به ایجاد سالنهای تخصصی استندآپ در ایران صحبت میکند.
این مصاحبه، تصویری روشن از هنری ارائه میدهد که سادگیاش فریبنده است و اجرای درستش، جسارت و دانش میخواهد.