چیزی برای گفتن نمانده| نمایش حقارتآمیز پرسپولیس در آزادی پر از تماشاگر

همه سرخپوشان حاضر در این تصویر شامل، سروش رفیعی، میلاد محمدی، مرتضی پورعلیگنجی و مسعود ریگی بالای 30سال سن دارند
هفت صبح| فکر کنید تیمی بیاید ایران و کریستیانو رونالدو، سادیو مانه، جان دوران، اوتاویو و لاپورته را از ترکیب خارج کند. این تیم مکان سوم لیگ عربستان را دارد و حالا بدون 5 ستاره بینالمللیاش جلوی پرسپولیس آن هم در حضور 60هزار تماشاگر و در هوایی که با شهر خودشان 20 درجه اختلاف دما و 1200 متر اختلاف ارتفاع دارد روبهرو میشوند. با بازیکنانی که از برف و سرمای تهران ذوق زده شده بودند و استوری میگذاشتند.
لابد میگویید این تیم میآید برای وقت کشی و دفاع چند لایه که گل نخورد و از این جور چیزها. خدمتتان عرض کنم که این تیم بدون این تعداد ستاره در نیمه دوم پرسپولیس ما را داخل قوطی کرده بود و اگر شانس داشتند و کمی دقت و اگر گندوز در فرم ایدهآلش نبود، میتوانستند با چندین گل، سرخهای تهران را بدرقه کنند.
میانسالان پرسپولیس در همه کورسها عقب بودند و کیلوهای اضافی و پاهای خستهشان وضعیت کمیکی ایجاد کرده بود. بین نمایش تحقیرآمیزشان و پولهایی که در حسابهای بانکیشان دارند. سالها قبل یادم است یک تیم عربستانی دیگر یعنی الهلال در آزادی بلایی سر پرسپولیس آورده بود که اگر درخشش سمیر آودوکیچ درون دروازه نبود آن بازی را هم پرسپولیس به جای تساوی با چندین گل بازی را واگذار میکرد.
این پرسپولیس به انتهای راه خود رسیده. با این بازیکنها بخصوص در خط هافبک راهی به سعادت وجود ندارد. کسی که تیم را بسته آدم متخصصی نبوده. پس یک تیم خسته و پیر را تحویل داده که درمقابل تیم دوم النصر و در مقابل 60 هزار تماشاگر خودی دنبال حریف میدویدند و دفاعشان عین پنیر سوئیسی سوراخ بود و قابل نفوذ و هوا و مهاجمان سعودی به نوبت درآن تردد میکردند.
پرسپولیس در هیچ بازی این فصل لیگ آسیا مستحق نتیجهای غیرازآنچه به دست آمد نبود. نه مقابل پاختاکور و نه الریان و نه الغرافه و نه حتی تیم بیستاره النصر. این تیم به آخر راه خود رسیده. سروش رفیعی و امید عالیشاه و حسین کنعانی زادگان و فرشاد احمدزاده و علی علیپور شانسی برای ایجاد یک پرسپولیس قوی ندارند.
در دقیقه 90 سروش رفیعی توپی را برای آل کثیر فرستاد و آل کثیر استارت زد برای توپ، همزمان با او کمک داور هم استارت زد و سرعت کمک داور به شکل واضحی از آل کثیر بیشتر بود. تنها لحظات خوب پرسپولیس در ده دقیقه انتهایی بود که ضربات مهری و یاسین سلمانی و علیپور فرصت هایی را برای پرسپولیس ایجاد کردند که خیلی دیر بود. به این ترتیب پرسپولیس با یک برد ، چهار مساوی و سه باخت مسابقات را تمام کرد. تنها برد سرخ ها مقابل الشرطه عراق بوده است .
خداحافظ پرسپولیس. شاید فصل آینده تیم بهتری باشی... شاید از جوانانی که حسین عبدی با خودش به قهرمانی آسیا برده منجیهایی پیدا شوند که این تیم خسته این میراث دست نخورده برانکو و یحیی را سروشکل تازهای بدهند. چیز دیگری برای گفتن نداریم.