‌می‌خواهم خود واقعی‌ام را زندگی کنم، نه آنچه مردم انتظار دارند

هفت صبح، کیمیا شرعی|   نفیسه روشن از جمله چهره‌های شناخته‌شده سینما و تلویزیون ایران است که با بازی در مجموعه‌های پرمخاطب تلویزیون، جایگاه ویژه‌ای در ذهن و دل مخاطبان پیدا کرده است. او از همان ابتدای حضورش بر قاب تلویزیون، با نقش‌هایی مثبت، متین و اخلاق‌مدار شناخته شد؛ چهره‌ای که بیش از آنکه به نقش‌های منفی بخورد، به دختران معصوم و زنان ایده‌آل قصه‌ها نزدیک بود.

آغاز فعالیت حرفه‌ای خانم روشن با سریال «روزهای به‌یادماندنی» در سال ۱۳۸۲ بود، اما نقطه عطف کارنامه‌ هنری‌اش با ایفای نقش در سریال «اغما» رقم خورد؛ مجموعه‌ای که نه تنها جایگاه ویژه‌ای در آثار کیانوش عیاری داشت، بلکه او را نیز به عنوان یک بازیگر توانمند به مخاطبان معرفی کرد. 

با وجود توانایی‌های قابل توجه در بازیگری، نفیسه روشن در سال‌های اخیر حضوری کم‌رنگ‌تر اما گزیده‌تر در قاب تلویزیون داشته است. او یکی از بازیگرانی ا‌ست که زندگی شخصی اش همواره زیر ذره بین نگاه ها و قضاوت های مردم بوده اما همچنان شجاعانه مسیر خود را طی کرده است.

بازگشت نفیسه روشن به قاب تلویزیون با نقش آفرینی در سریال «آلا»، فرصت خوبی شد تا گفت‌وگویی گرم و دوستانه با او داشته باشیم. گفت‌وگویی صریح درباره کارنامه‌ هنری‌اش، دغدغه‌های زنان در جهان تصویر و پیچ‌وخم‌های دنیای بازیگری که او سال‌هاست با استواری در آن قدم زده است.

این بازیگر سینما و تلویزیون حالا صریح‌تر از همیشه از زندگی، انتخاب‌های شخصی، چالش‌های حرفه‌ای و تغییر مسیرش می‌گوید. خانم روشن در گفت‌وگویی صمیمانه با هفت صبح، از نگاه مردم، فشار شهرت، تنهایی زنان بازیگر و تصمیم‌های تازه‌اش سخن می‌گوید.

او که چند سالی‌ است مسیر متفاوتی در زندگی شخصی‌اش در پیش گرفته و کم‌تر از قبل در تلویزیون دیده می‌شود، تأکید می‌کند: «من هیچ‌وقت برای دیده شدن زندگی نکردم. اما حالا می‌خواهم بیشتر از همیشه خودِ واقعی‌ام باشم. شاید عده‌ای خوششان نیاید، اما دیگر برای من مهم نیست».

 میان قضاوت و درک

نفیسه روشن از دوگانه‌ای می‌گوید که در زندگی اجتماعی و حرفه‌ای خود همواره با آن روبه‌رو بوده: «جامعه ما بازیگر زن را یا قدیس می‌خواهد یا قربانی! اگر خوش‌پوش باشی و لبخند بزنی، متهم می‌شوی به سطحی‌نگری؛ اگر سکوت کنی، می‌گوینــد افسرده شده. این‌همه برچسب برای یک زن، به‌ویژه وقتی شناخته‌شده باشد، واقعاً خسته‌کننده است.».

 فالوئرها، حاشیه‌ها و تغییر مسیر

نفیسه که حالا بیشتر از تلویزیون، در فضای مجازی حضور دارد، می‌گوید دنبال فالوئر نیست: «من نه محصول فضای مجازیم و نه به دنبال قضاوت دیگران در آن. سعی می‌کنم صادق باشم. دروغ نگم، فیلم بازی نکنم، نقش قربانی نگیرم. اینستاگرام برای من فقط یک رسانه است، نه جای اثبات خودم.» در ادامه صحبت از حاشیه‌ها پیش می‌آید: «متأسفانه مردم دوست دارند ببینند یک نفر بدبخت شده، بعد دوستش دارند! اگر بگم من حالم خوبه، زندگی‌ام رو دارم می‌سازم، شادترم، سریع متهم می‌شم به نمایش یا فیلم بازی کردن».

 زندگی شخصی زیر ذره‌بین

او درباره تجربه طلاق و بازتاب آن در افکار عمومی می‌گوید: «من هیچ‌وقت زندگی‌ام رو باخت حساب نکردم. طلاق برای بعضی ها شکسته، برای من نبود. من از یک جایی به بعد تصمیم گرفتم اون مسیر تموم شه. این اتفاق مثل تولد دوباره‌ا‌م بود. اما مردم چی؟ شروع کردن به قضاوت. می‌گفتن چرا خوشحالی؟ چرا می‌خندی؟»خانم روشن می گوید: «زنان زیادی در سکوت رنج می‌کشند فقط چون نمی‌خواهند قضاوت شوند. من انتخاب کردم که سکوت نکنم. این یعنی جسارت، نه خودنمایی.»

 نفیسه روشنِ امروز: جسور، رها، متفاوت

او حالا پروژه‌های هنری‌اش را با دقت انتخاب می‌کند. از فیلم‌های جدی‌تر می‌گوید، از تجربه تئاتر و سفرهایی که به او کمک کرده‌اند خودش را بهتر بشناسد. «پیش از این، مدام می‌خواستم دیگران تأییدم کنند. الان خودم رو تأیید می‌کنم. برای همین دیگه به جایگاه‌های رایج فکر نمی‌کنم. ترجیح می‌دم یک کار مستقل و تأثیرگذار بازی کنم تا هر هفته در یک سریال تکراری باشم»