آنتیک: داستانی از دزدان بدشانس و مسیرهای غیرمنتظره

هادی ناییجی، فیلمساز شناخته شده‌ای که در آثار قبلی‌اش به موضوعات دینی و مذهبی پرداخته بود، در فیلم جدید خود به نام «آنتیک»، به سراغ یک مضمون کمدی رفته است. با این حال، همانطور که از فیلم‌های پیشین او انتظار می‌رود، در پشت لایه‌های طنز، همچنان نشانه‌هایی از مفاهیم دینی و اعتقادی به چشم می‌خورد. داستان فیلم حول دو دزد بدشانس می‌چرخد که هر طرحی که برای کسب مال می‌ریزند، با شکست روبرو می‌شود. آنها سعی می‌کنند در مواجهه با ناکامی‌ها و بن‌بست‌های مختلف، راهی برای فرار از مشکلات خود پیدا کنند. اما در مسیرهای جدیدی که پیش می‌آید، دوباره با اشتباهات، طمع، زیاده‌خواهی و بدشانسی روبرو می‌شوند. در نهایت، عشق و اعتقادات دینی این دو نفر را به سمتی جدید و متفاوت از آنچه که انتظار می‌رفت، هدایت می‌کند.
فیلم‌نامه «آنتیک» عمدتاً بر طنز کلامی متمرکز است و در آن شاهد استفاده از کمدی‌های ریز و درشت در دیالوگ‌ها هستیم. این طنز به ویژه در بخش‌هایی از فیلم با کمدی موقعیت ترکیب شده و لحظات سرگرم‌کننده‌ای را برای تماشاگران ایجاد کرده است. ناییجی در این فیلم سعی داشته است طنز سالمی را به مخاطبان ارائه کند. با این حال، در برخی از لحظات، دیالوگ‌های طنز دوپهلو وارد داستان می‌شوند، اما به دلیل کمیاب بودن این گونه شوخی‌ها، نمی‌توان به راحتی از آنها چشم‌پوشی کرد. فیلم همچنین با شوخی‌های گذرا با برخی شخصیت‌ها و آثار سینمای ایران همراه است که از جمله آنها می‌توان به اشاره به فیلم «ماجرای نیمروز» به کارگردانی محمدحسین مهدویان و نقش‌آفرینی هادی حجازی‌فر اشاره کرد.
با این حال، فیلم «آنتیک» ریتم کندی دارد و ساختار آن به دو بخش کاملاً متفاوت تقسیم شده است. بخش اول فیلم که شخصیت‌ها و موقعیت‌ها را معرفی می‌کند، ریتم خوبی دارد و به خوبی داستان را پیش می‌برد. اما بخش دوم که با ورود دو شخصیت اصلی به یک روستا آغاز می‌شود، روند کندتری دارد. در این بخش، دیالوگ‌ها اغلب پیش برنده نیستند و برخی سکانس‌ها تکراری و بی‌اثر به نظر می‌آیند. این معضلات در کنار وجود مثلث عشقی در داستان، باعث کاهش جذابیت فیلم شده است.
یکی دیگر از نقاط ضعف فیلم را باید در بازیگران آن جستجو کرد. پژمان جمشیدی که نقش اصلی را بازی می‌کند، نتواسته تصویری مطلوب از شخصیت دزد و فرصت‌طلب خود ارائه دهد و بازی‌اش به شدت تصنعی و مصنوعی است. بیژن بنفشه‌خواه نیز در تلاش است تا نقشی متفاوت ایفا کند، اما نتواسته از قالب‌های همیشگی خود خارج شود و همچنان صدای خاص و بیان همیشگی‌اش در نقش‌های مختلف حضور دارد.
پایان‌بندی فیلم نیز از کلیشه‌های معمول پیروی می‌کند. در این پایان، دزدان متوجه اشتباهات خود می‌شوند، عشق بر مشکلاتشان غلبه می‌کند و در نهایت، تمامی دستاوردهایی که با تلاش زیاد به دست آورده‌اند، از بین می‌رود.
در مجموع، «آنتیک» یک فیلم کمدی خانوادگی است که در سطحی متوسط قرار دارد و نمی‌توان انتظار موفقیت بزرگ و چشمگیر از آن داشت. این فیلم با وجود نقاط ضعف در ساختار و محتوا، همچنان لحظاتی سرگرم‌کننده و مفرح دارد که برای تماشاگران قابل قبول است. هادی ناییجی که پیش از این با فیلم‌هایی مانند «هیهات» و «حق سکوت» در عرصه سینمای اجتماعی و دینی شناخته شده است، در این اثر به سراغ داستانی متفاوت و کمدی رفته که با وجود تلاش برای خلق یک اثر جدید، نتواسته موفقیت چشمگیری را در این عرصه تجربه کند.
در این فیلم، که در دوران معاصر ایران می‌گذرد، داستان به دله‌دزدی می‌پردازد که در جریان گذر از یک امامزاده، تصمیم می‌گیرد با تأسیس یک امامزاده جعلی، به مال و ثروت دست یابد. این داستان در پس‌زمینه انقلاب اسلامی ایران و تغییرات اجتماعی آن زمان قرار دارد و نشان‌دهنده تغییرات مسیر زندگی این شخصیت‌هاست.
بازیگران اصلی فیلم شامل پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه‌خواه، ستاره پسیانی، آناهیتا افشار، امیر نوروزی، غلامرضا نیکخواه، فرزین محدث، و دیگر بازیگران شناخته شده هستند. «آنتیک» به تهیه‌کنندگی محمود بابایی که پیش از این با فیلم‌هایی چون «بدون قرار قبلی» و «بعد از رفتن» شناخته شده است، ساخته شده است.