ما هنوز زنده‌ایم... | آخرین ساعات سخت‌ترین و عجیب‌ترین سال عمرمان
اسفند ماه با هیاهوی ترامپ گذشت. نامه و تهدید. و شلنگ تخته دلار...
هفت صبح| سال 1403 آن‌قدر شگفت‌انگیز بود که ظرفیت ذهنی ما را، ما مردم ایران را برای هرگونه غافلگیری و شوک فرسخ‌ها گسترش داده است. گاه از این که همچنان تاب آورده‌ایم و زنده‌ایم و هنوز می‌توانیم بخندیم و عشق بورزیم و معاشرت کنیم و مسافرت برویم شگفت زده می‌شویم.
فروردین را با حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق گذراندیم و بعد عملیات وعده صادق یک و سپس تلافی محدود (شاید هم نه چندان محدود) اسرائیل.
اردیبهشت را در شوک سرنگونی هلیکوپتر رئیس‌جمهور گذراندیم. لحظات عجیبی که هنوز معمایش به شکل کامل گشوده نشده است. این که 13 ساعت هلیکوپتر سانحه دیده رئیس جمهور و وزیر امورخارجه در یک محدوده نه چندان وسیع جنگلی گم شده باشد و نیروهای امداد درصدد یافتن آنها باشند و تصاویر نه چندان رضایتبخشی که از اتاق عملیات نجات به بیرون مخابره شد و ...روز بدی بود.
خرداد را با جام ملت‌های اروپا گذراندیم. قهرمانی اسپانیا و بازیکنان جوانش و البته آن خطای هند کوکوریا که داور در نیمه نهایی جام نگرفت تا اسپانیا به فینال برسد. در همین خرداد است که حمید نوری که دو سال در سوئد با شکایت گروه‌های اپوزیسیون در حبس بود در یک فعل و انفعال پشت پرده به تهران باز می‌گردد. در این میان یک سوئدی از طرف ایران آزاد شد و یک ایرانی هم به جز حمید نوری به ایران بازگشت.
تیرماه : انتخابات ریاست جمهوری در دو مرحله و سرسختی سعید جلیلی در برابر فشار طرفداران قالیباف برای کناره‌گیری. در نهایت هردو از سمت اصولگرایان کاندیدا شدند و جلیلی به دور دوم رسید و آنجا با اختلاف قابل توجه انتخابات را به پزشکیان می‌بازد. انتخاب پزشکیان موجب می‌شود تا گسترش بی‌رویه حوزه اقتدار پایداری‌ها ناگهان محدود شود. این یک اتفاق عجیب و سرنوشت ساز بود. توقف لایحه حجاب و همین طور برخی گشایش‌ها در عرصه فیلترینگ از ثمرات و دستاوردهای این اتفاق عجیب سیاسی بود.
مرداد با ترور گستاخانه اسماعیل هنیه در شب تنفیذ مسعود پزشکیان سپری می‌شود. المپیک پاریس از دیگر اتفاقات مهم مرداد ماه بود و سه مدال طلای المپیک رهاورد کاروان ایران. ناکامی حسن یزدانی در فینال از لحظات تاریک این مسابقات بود. دو تکواندوکار خانم ایرانی یک نقره و یک برنز برای کاروان ورزشی ایران به ارمغان آوردند.
آخر شهریور با خبر انفجار پیجرها در نیروهای حزب‌الله لبنان و همین طور جراحت شدید سفیر ایران در بیروت ملتهب می‌شود. این اتفاق غرور نظامی و امنیتی ما را در ایران خدشه دار کرد.
مهرماه تلخ‌ترین ماه تاریخ حاکمیت سیاسی ایران بوده است. در عرض چند روز شیخ حسن نصرالله و هاشم صفی‌الدین و یحیی سنوار توسط اسرائیلی‌ها ترور شدند.
باورنکردنی بود ولی اتفاق افتاد. انجام عملیات وعده صادق دو در میانه این اتفاقات کمی از فشار روحی و روانی بر متحدان ایران کم کرد.
مهرماه پرحادثه اردوی پرحادثه خود را به آبان ماه نیز کشاند. این بار گروه تروریستی جیش‌العدل در جنوب شرقی ایران فعال شده بود و 10 مامور و سرباز را به قتل رساندند. غائله آهو دریایی در دانشگاه آزاد و خودکشی جنجالی کیانوش سنجری حال و هوای آبان را پر از التهاب و رنج ساخته بود. به این‌ها پیروزی دانلد ترامپ در انتخابات آمریکا را نیز اضافه کنید تا وضعیت دستتان بیاید.
سال سخت دیپلماتیک در آذرماه ادامه داشت. حکومت بشار اسد به عنوان بزرگ‌ترین متحد ایران در عرض ده روز در یورش یک گروه شبه نظامی که از سوی ترکیه حمایت می‌شد سرنگون شد. روحیه‌ها در تهران به شدت پایین آمده بود و دلار به شدت در حال صعود بود.
در دی و بهمن دیگر چیزی در دیپلماسی عمومی برای از دست دادن نداشتیم. در داخل اما هیاهو فراوان بود. فشار برای لایحه حجاب و مقاومت عقلای قوم. ترور دو قاضی مشهور و قدیمی و کشته شدن دانشجوی دانشگاه تهران در خراسان جنوبی از حوادث این دو ماه بود. و البته شکست چهار بر یک پرسپولیس از الهلال و سه بر صفر استقلال از النصر.
اسفند ماه با هیاهوی ترامپ گذشت. نامه و تهدید. و شلنگ تخته دلار...
48 ساعت دیگر سال 1403 تمام می‌شود و ما هنوز زنده‌ایم...
