نبرد جنون‌آمیز اف-۳۵ و رافال داسو

هفت صبح| در اینجا ما دوباره به یک مسابقه روی کاغذ دیگر بین جنگنده پنهانکار نسل پنجمی F-35 Lightning II ساخت لاکهید مارتین و یک طرح هواپیمای رقیب می‌پردازیم. اینجا ‌ می‌خواهیم اف-۳۵ لایتنینگ ۲ را با جنگنده فرانسوی رافال ساخت کمپانی داسو مقایسه کنیم.

‌رافال

‌‌ Rafale فرانسوی تقریباً در تمام دسته‌ها نسبت به همتای آمریکایی خود برتری دارد. سرعت، برد، سقف پرواز و نرخ صعود همه به نفع پرنده جنگی فرانسوی است. رافال دارای دو موتور است، به این معنی که اگر یک موتور خاموش شود (از کار بیفتد)، حداقل یک موتور پشتیبان وجود دارد که خلبان می‌تواند برای بازگشت ایمن به پایگاه از آن استفاده کند، در حالی که تک موتور در F-35 به این معنی است که در صورت خرابی موتور، تنها گزینه پیش برنده لایتنینگ ساختار SOL (سیستم فرود کوتاه) خواهد بود. آخرین اما نه کم‌اهمیت‌ترین موضوع اینکه، رافال برخلاف هزینه‌های توسعه و تولید اف-۳۵ که بسیار خبرساز شده است، پروژه مقرون به‌صرفه و بی‌سروصدایی در این زمینه بوده است. بنابراین، به نظر می‌رسد ‌رافال علیرغم همه هیاهویی که پیرامون LightningII وجود دارد، در مقایسه رو‌در‌رو‌ برنده است‌ اما آیا چنین است؟

اف-۳۵ لایتنینگ ۲

  به قول لی کورسو، مجری و مفسر افسانه‌ای کالج  ESPN GameDay، «نه اینقدر سریع، دوست من!» در یک مورد، با وجود ویژگی‌های چشمگیر رافال، این جنگنده همچنان یک جنگنده نسل 4/5است. اگرچه سطح مقطع راداری (RCS) به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته است‌ اما همچنان دارای یک RCS بیشتر و بزرگ‌تر نسبت به جنگنده نسل پنجمی F-35 است. همچنین از برتری‌های F-35 می‌توان به قابلیت پنهانکاری آن اشاره کرد. توانایی اجتناب از شناسایی توسط رادارهای دشمن، چه رادارهای زمینی و چه هواپیماهای دشمن را نمی‌توان دست‌کم گرفت. با توجه به اینکه چین و روسیه هر دو جنگنده‌های پنهانکار خود را توسعه داده‌اند، نیروهای هوایی متحدان ایالات متحده در اقیانوس اطلس، اقیانوس هند و اقیانوس آرام نمی‌توانند خطر کنند.

 و اگرچه یکی از معروف‌ترین دیالوگ‌های فیلم ایندیانا جونز این است که «سن مهم نیست، مسافت پیموده شده مهم است»، اما واقعیت این است که F-35 از همتای فرانسوی خود جدیدتر است: این جنگنده اولین پرواز خود را در سال ۲۰۰۶ انجام داد و اولین بار در سال ۲۰۱۵ عملیاتی شد؛ در مقابل، Rafale A متعلق به اواخر قرن بیستم است و اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۶ انجام داد، پس از آن رافال C  در سال ۱۹۹۱ به بهره‌برداری رسیده و در سال ۲۰۰۱ عملیاتی شد‌ و همانطور که آروا مولود اوغلو در مقاله‌ای در فوریه ۲۰۲۲ برای Politics Today گفت: «اف-۳۵ و رافال هواپیماهای جنگی بسیار مدرن و توانمندی هستند‌ اما رافال در دهه ۱۹۹۰ طراحی شد، به این معنی که از طریق ارتقا‌ها با نیازهای جنگ هوایی مدرن سازگار شده است. از سوی دیگر، F-35، از همان ابتدا در امتداد این مفاهیم و الزامات توسعه یافته است.»

 به دلیل هزینه‌های اضافی فوق‌الذکر برای F-35، منطقی است که تصویر کنیم جنگنده ساخت لاکهید مارتین گران‌تر از جنگنده ساخت داسو است. بنابراین، خواندن این مقاله در ژانویه ۲۰۲۳ در SSBCrackExams به قلم سیدانت ساندو را می‌خوانید کمی حیرت‌زده و غافلگیر می‌شوید:

 «با وجود پیشرفته‌تر و کمی سنگین‌تر بودن، خرید F-35 به دلیل اقتصاد مقیاس و تولید کارآمدتر، ارزان‌تر است؛ این هواپیما برای صادرات حدود ۱۴۰ میلیون دلار فروخته می‌شود، در حالی که رافال حدود ۲۴۵ میلیون دلار برای هر فروند هواپیما فروخته شده است.‌ هر قراردادی در اقتصادهای توسعه یافته که رافال برای آن با‌ F-35 رقابت می‌کرد، بازنده بوده است.»

 در مورد مشکلات مربوط به قابل‌ اطمینان بودن F-35، خریداران خارجی این هواپیما – از استرالیا گرفته تا ‌ ژاپن و کره جنوبی – هیچ کدام با این مشکلات و نقص‌ها مواجه نشده‌اند. همه آنها از عملکرد جنگنده نسل پنجمی خود کاملاً راضی هستند. این ما را به نکته دیگری که توسط آروا مولوت اوغلو گفته شده است، یعنی مزایای قابلیت همکاری و تعامل‌پذیری که هواپیمای لاکهید به روی میز آورده است، می‌رساند.

و انتخاب برنده دشوار است

 به نقل از سیدانت ساندو:‌ «صادقانه بگویم، انتخاب بین این دو کار دشواری است، اما بسته به نیاز، می‌توان به نتیجه‌ای دقیق رسید.» به نظر من، با وجود همه مشکلات و فراز و فرودهای این پروژه، رای اعتماد بسیاری از کشورهایی که از جت اف-۳۵ استفاده می‌کنند، همراه با برتری فناوری ارائه شده با قابلیت پنهانکاری، تعادل را به نفع F-35 تغییر می‌دهد. با این وجود داسو رافال هنوز هم یک هواپیمای جنگی فوق‌العاده است.