کاربر گرامی

برای استفاده از محتوای اختصاصی و ویدئو ها باید در وب سایت هفت صبح ثبت نام نمایید

با ثبت نام و خرید اشتراک به نسخه PDF روزنامه، مطالب و ویدئو‌های اختصاصی و تمامی امکانات دسترسی خواهید داشت.

کدخبر: ۵۵۸۳۵۵
تاریخ خبر:

آشنایی با ۱۰ نفر از مرگبارترین رهبران جهان

آشنایی با ۱۰ نفر از مرگبارترین رهبران جهان

از انور پاشا و یحیی خان و چنگیز خان تا هیتلر و مائو زدونگ

متأسفانه تاریخ با نسل کشی هایی یکی پس از دیگری پر شده است، و با پیشرفت تکنولوژی، توانایی ما برای کشتن دسته جمعی یکدیگر نیز افزایش یافته است. البته، فناوری تنها کلید کشتن میلیون‌ها نفر نیست، و برخی از مرگبارترین رهبران تاریخ به سلاح‌هایی که ما امروز آن ها را قدیمی و منسوخ می‌دانیم تکیه کرده اند. صرف نظر از این، بسیاری از رهبران نظامی و سیاسی مسئول مرگ میلیون‌ها نفر هستند، چه به طور مستقیم یا غیرمستقیم، چه دیکتاتور باشند و چه سیاستمداران منتخب. در حالی که همه اعداد ۱۰۰٪ قابل تأیید نیستند، در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ نفر از مرگبارترین رهبران جهان آشنا کنیم که در دوران زمامداری آن ها میلیون ها انسان جان خود را از دست دادند.

۱۰- اسماعیل انور پاشا (۲.۸۵ میلیون نفر)

اگر چه نامش برای بسیاری خارج از کتب درسی شناخته شده نیست، اسماعیل انور پاشا یکی از معماران نظامی اصلی امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول بود. پس از ترور آرشیدوک فرانتس فردیناند، عثمانی ها و متحدانش در به اصطلاح “جنگ بزرگ” برای مقابله با جهان متحد شدند که منجر به کشته شدن حدود ۴۰ میلیون نفر شد. و پاشا مسئول نزدیک به سه میلیون نفر از این تلفات بود.پاشا یکی از هیئت سه نفره دیکتاتوری عثمانی بود که به نام سه پاشا شناخته می شدند و او عملاً فرمانده کل قوا بود. پاشا نسل کشی های متاخر عثمانی را باعث شد که مسبب کشتار بیش از ۱.۸ میلیون ارمنی، ۳۰۰,۰۰۰ آشوری و ۷۵۰,۰۰۰ یونانی بود. نسل کشی این سه گروه توسط دولت عثمانی بین سال های ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳ اتفاق افتاد.

۹- یحیی خان (۳ میلیون نفر)

یحیی خان از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱ به عنوان سومین رئیس جمهور پاکستان بر این کشور حکمرانی کرد و پیش تر و همزمان به عنوان فرمانده کل ارتش پاکستان نیز در قدرت بود. در حالی که خان به تنهایی این کار را انجام نداد، اما او معمار اصلی نسل کشی بنگلادش در سال ۱۹۷۱ بود. این نسل کشی منجر به مرگ حدود سه میلیون بنگال ساکن در مناطق شرق پاکستان شد که اکنون بنگلادش نامیده می شود. این درگیری به دلیل یک جنبش مداوم برای استقلال بنگالی ها رخ داد، که خان به بیرحمانه ترین شکل ممکن آن را سرکوب کرد.

۸- هیدکی توجو (۴ میلیون نفر)

سال‌ها قبل از شروع جنگ جهانی دوم در اروپا، ژاپن به کشورهای متعددی از جمله چین، کره، فیلیپین و منچوری حمله کرد، جایی که ارتش امپراتوری ژاپن با تسخیر سرزمین های اصلی قاره آسیا، کارزار نسل‌کشی وحشیانه اش را راه انداخت. مسئول اصلی این امر هیدکی توجو بود که به عنوان ژنرال و رئیس ستاد ارتش کوانتونگ، قبل از رسیدن به نخست وزیری ژاپن از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ خدمت می کرد. با پایان جنگ جهانی دوم، اقدامات توجو منجر به کشته شدن حدود چهار میلیون نفر شد اما او تاوان جنایات خود را پرداخت. پس از جنگ، توجو به ارتکاب جنایات جنگی متهم و مجرم شناخته شده و متعاقباً به دلیل جنایاتش به دار آویخته شد.

۷- جرج دبلیو بوش (۴.۶ میلیون نفر)

درست کمتر از هشت ماه از اولین دوره ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده می گذشت که تروریست ها به منافع این کشور حمله کردند. در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، یک حمله تروریستی هماهنگ با تحریک القاعده ساختمان های مهمی را ویران کرد و نزدیک به ۳,۰۰۰ آمریکایی را کشت. بوش همانطور که بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده پاسخ دادند – با نیروی کامل ارتش که منجر به دو تن از طولانی ترین درگیری های این کشور شد به این اقدامات پاسخ داد. این به اصطلاح “جنگ جهانی علیه تروریسم” اساساً بر دو کشور افغانستان و عراق متمرکز شد که منجر به عملیات های آزادی پایدار و عملیات آزادی عراق در این دو کشور گردید. این دو جنگ با درجات مختلفی از تعهد آمریکا و ناتو برای دو دهه ادامه داشت و تلفات انسانی بسیار زیادی بر جای گذاشت. جنگ جهانی علیه تروریسک چه از طریق اقدامات مستقیم یا غیرمستقیم، منجر به کشته شدن ۴.۶ میلیون نفر شد.

 ۶- شاه لئوپولد دوم (۱۰ میلیون نفر)

لئوپولد دوم به عنوان دومین پادشاه بلژیک از سال ۱۸۶۵ تا ۱۹۰۹ فرمانروایی کرد و در تلاش برای تاسیس دولت آزاد کنگو مسئول مرگ میلیون ها نفر بود. پس از به دست گرفتن کنترل کنگو، مردم آن را (برخلاف میلشان) به کار گرفته و مورد استثمار قرار داد. او در کارزار خود برای خالی کردن این کشور از عاج فیل، لاستیک و دیگر منابع طبیعی، مردم کنگو را مورد آزار و شکنجه قرار داد. لئوپولد فرماندهان خود را موظف به استفاده از خشونت و هر وسیله لازم برای دستیابی به اهداف خود کرده بود. کارزارهای استثماری لئوپولد به تعداد زیادی کشته منجر شد، اگرچه تعداد دقیق آن مشخص نیست. برخی تخمین ها تعداد کشته های مستقیم و غیرمستقیم سیاست های لئوپولد در آفریقا را ۱۰ میلیون نفر در کنگو برآورد می کنند که بسیاری از آنها به قحطی و بیماری ناشی از اقدامات رژیم لئوپولد نسبت داده می شود.

۵- هونگ ژیو کوآن (۳۰ میلیون نفر)

هونگ ژیو کوآن یک رهبر انقلابی چین بود که مسئول تحریک شورش تایپینگ علیه سلسله چینگ بوده است. شورش تایپینگ در دسامبر ۱۸۵۰ آغاز شد و تا آگوست ۱۸۶۴ ادامه یافت. این شورش ناشی از تأسیس پادشاهی آسمانی تایپینگ توسط ژیو کوآن بود در حالی که او خود را «پادشاه آسمانی» نامید. ژیو وآن به عنوان پادشاه حکومت تازه تاسیس منطقه ای در چین، به سرعت خود را در تضاد با سلسله چینگ یافت، اختلافی که منجر به یک جنگ داخلی گسترده شد. اعتقاد بر این است که ژیو کوآن مسئول مرگ ۳۰ میلیون نفر است که بسیاری از آنها غیرنظامی بودند. بسیاری بر اثر درگیری مستقیم نظامی جان خود را از دست دادند، در حالی که بسیاری دیگر از قحطی و بیماری ناشی از شورش تایپینگ جان باختند.

۴- آدولف هیتلر (۳۵.۲ میلیون نفر)

برای اکثر مردم، زمانی که به مرگبارترین دیکتاتور تاریخ فکر می‌کند نام آدولف هیتلر به ذهن خطور می کند، اما او حتی به بدترین آنها هم نزدیک نیست. این بدان معنا نیست که او مسئول مرگ میلیون ها نفر نیست، اما تعیین تلفات دقیق اغلب دشوار است. تنها با نگاهی به هولوکاست یهودیان اروپایی و سایر اعضای “نامطلوب” جامعه ایده آل هیتلر، حدود ۲۰.۹ میلیون نفر از طریق کشتار سیستماتیک نازی ها از بین رفتند. این تعداد شامل تقریباً شش میلیون یهودی، ۷.۸ میلیون غیرنظامی و اسرای شوروی و صدها هزار صرب، لهستانی، رومانیایی و کشورهای دیگر است.

البته، علاوه بر هولوکاست، عملیات های هیتلر در سراسر اروپا و آفریقا منجر به کشته شدن تعداد زیادی از افراد، از جمله سربازان خود او شد که در پایان جنگ تقریباً تماماً از سربازان مسن یا نوجوانان تشکیل شده بود. آلمان بیش از ۱۴.۳ میلیون پرسنل نظامی و غیرنظامی را در طول جنگ جهانی دوم از طریق جنگ از دست داد، و هیتلر مسئول تک تک این مرگ ها بود. در حالی که آمار دقیق مشخص نیست، می توان هیتلر را مسئول تقریباً ۳۵.۲ میلیون مرگ در سراسر اروپا، آفریقا و جاهای دیگر دانست.

۳- چنگیز خان (۴۰ میلیون نفر)

چنگیز خان امپراتوری مغول را تأسیس کرد و از سال ۱۲۰۶ تا ۱۲۲۷ بر آن حکومت کرد. او یک رهبر نظامی زیرک و بی رحم بود که قبایل مغول را متحد کرد و بزرگترین امپراتوری یکپارچه در تاریخ را رهبری کرد. در تسخیر بیشتر آسیای مرکزی، خان درگیری‌های نظامی را رهبری کرد که منجر به کشته شدن میلیون‌ها نفر انسان شد. چنگیز خان محاصره شهرهای بزرگ را رهبری نموده و از طریق استراتژی «جنگ مطلق» خود باعث قحطی گسترده در سرزمین های فتح شده گردید. تخمین زده می شود که چنگیز خان بیش از ۴۰ میلیون نفر را کشته است که تقریباً ۱۰٪ از جمعیت جهان در آن زمان بود. یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که چنین حجم وسیعی از کشتار و مرگ و میر منجر به کاهش CO2 شده و یک عصر یخبندان کوچک در آغاز قرن چهاردهم را در پی داشت.

۲- ژوزف استالین (۴۰ میلیون نفر)

ژوزف استالین از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۵۳ اتحاد جماهیر شوروی را رهبری کرد. در دهه ۱۹۳۰، استالین قدرت خود را تثبیت کرده و دیکتاتوری شوروی را ایجاد کرد، حکومتی که تا سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ پابرجا بود. در مسیر به قدرت رسیدن، استالین هر کسی را که سر راهش قرار می گرفت و میلیون ها روسی غیرنظامی که سر راهش قرار نگرفته بودند را قتل عام کرد، کسانی که بسیاری از آن ها در جریان تصفیه بزرگ کشته شدند.در حالی که استالین نیروهای خود را در طول جنگ جهانی دوم به میدان نبرد فرستاد و بسیاری از آنها جانشان را از دست دادند، تلفات جنگی او در مقایسه با تعداد شهروندان شوروی که وی در طول دوران حکومت وحشیانه اش کشته بود عدد بزرگی به شمار نمی آید. تخمین ها متفاوت است، اما بیشتر این برآوردها، تعداد کشته شدگان دوران زمامداری استالین را ۴۰ میلیون نفر می دانند، درحالی که برخی تخمین ها از ۶۰ میلیون نفر نیز می گذرد.

۱- مائو زدونگ (۶۵ میلیون نفر)

رئیس مائو زدونگ، جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تأسیس کرد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۶ رهبر آن باقی ماند. سیاست های مائو به ایجاد چینی کمک کرد که تبدیل به یک قدرت سیاسی بین المللی مهم شد و او این کار را با کشتن مردم بیشتر از هر رهبر دیگری قبل تر از خود مدیریت کرد. یا او را دنبال کرد. در حالی که برخی تغییرات جزئی سیاسی باعث مرگ یا آزار و اذیت بسیاری از چینی ها شد، سیاست موسم به جهش بزرگ به جلو مائو مسئول بیشترین مرگ‌ها بود. جهش بزرگ به جلو یک کمپین اقتصادی و اجتماعی بود که برای تبدیل جمهوری خلق چین از یک جامعه کشاورزی به یک جامعه صنعتی طراحی شد.

این سیاست‌های سرسختانه که منجر به قحطی بزرگ چین شد، مرگ ۴۵ میلیون نفر بین سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ را در پی داشت. او این سیاست های بیرحمانه را با انقلاب فرهنگی تداوم بخشید که به اصطلاح «ضد انقلابیون» را از جامعه چین حذف کرد. تخمین‌های متعددی در مورد تلفات انسانی دوران زمامداری مائو زدونگ وجود دارد. بیشترین تعداد ذکر شده ۶۵ میلیون است، اگرچه برآوردهای دیگر این عدد را بیشتر از ۸۰ میلیون نیز عنوان می کنند. ‌

 

منبع: روزیاتو
کدخبر: ۵۵۸۳۵۵
تاریخ خبر:
ارسال نظر