روایتی باورنکردنی از بازی منچسترسیتی مقابل پیکان

منچسترسیتی آن زمان، تحت هدایت کوین کیگان بود و بازیکنان بزرگی همچون پیتر اشمایکل، نیکولاس آنلکا، جمال بلماضی و حتی آلفی هالند، پدر ارلینگ هالند معروف، در این تیم حضور داشتند. این بازی در نهایت با نتیجه یک بر یک به پایان رسید و برای پیکان یک افتخار بزرگ بود که توانست مقابل چنین تیم قدرتمندی به تساوی دست یابد.

منچسترسیتی، که در آن سال‌ها هنوز به قدرت امروز خود نرسیده بود، در طی دو دهه به یکی از برترین تیم‌های فوتبال جهان تبدیل شده است. این تیم در سال‌های اخیر به صورت مستمر بر فوتبال جزیره سلطه داشته و با مدیریت هوشمندانه، جذب بهترین بازیکنان و مربیان، به یک ابرقدرت فوتبالی تبدیل شده است. مسیری که منچستر طی کرده، نمونه‌ای از پیشرفت چشمگیر در فوتبال مدرن است، در حالی که بسیاری از تیم‌های ایرانی نتوانسته‌اند چنین دستاوردهایی را تکرار کنند.

یکی از نکات جالب این است که سال‌هاست تیم‌های ایرانی در اردوهای بین‌المللی مشابه، به ویژه در کشوری مانند انگلیس، حضور نداشته‌اند. به همین مناسبت، در خصوص این بازی تاریخی با محمدرضا طهماسبی، یکی از بازیکنان تیم پیکان در آن مسابقه صحبت کردیم. او به یاد می‌آورد که بازی با منچسترسیتی چه تجربه ارزشمندی برای آن‌ها بود و معتقد است که چنین اردوها و بازی‌هایی می‌تواند کمک بزرگی به پیشرفت فوتبال ایران باشد.

طهماسبی در ابتدای صحبت‌هایش می‌گوید: ما برای یک بازی اردو به انگلستان رفته بودیم. بازی دوستانه‌ای با تیم دوم منچستر سیتی داشتیم، چون تیم اولشان در حال ریکاوری بود. بازی را با تیم دومشان انجام دادیم که سرمربی تیم هم آقای کوین کیگان بود. چند نفر از بازیکنان تیم اصلی نیز در این مسابقه به میدان رفتند و سایر بازیکنان اصلی آن‌ها را هم دیدیم و اگر اشتباه نکنم، پیتر اشمایکل و نیکولاس آنلکا در میان بازیکنان اصلی مشغول ریکاوری بودند. چون بازی برای خیلی وقت پیش است جزئیات زیادی از آن به یادم نمی‌آید، ولی ما با تیم دومشان بازی کردیم. بازی خیلی خوبی بود و تا به خودشان بیایند ما یک گل به آن‌ها زدیم. حسن استواری هم در همان شروع بازی و حوالی دقیقه سوم یک گل زد. اما بعد از آن منچسترسیتی توپ را بیشتر در اختیار داشت ولی نمی‌توانستند دروازه ما را باز کنند و حتی آقای کوین کیگان بسیار عصبانی بود. در نهایت و در دقایق پایانی یک پنالتی عجیب برایشان گرفتند که به نظر من اصلا پنالتی نبود. ما بازی خیلی خوبی را ارائه کردیم ولی در نهایت یک بر یک مساوی شدیم.

آن زمان آقای ذوالفقارنسب سرمربی ما بود. تیم منچستر سیتی آن زمان اصلاً تیم قدرتمندی مثل امروز نبود. ولی بازی مقابل یک تیم لیگ برتری همیشه افتخار بزرگی است. قرار بود به ترکیه برویم ولی به یاد دارم که یکی از دوستان آقای مدیرروستا، کاپیتان تیم ما، از طریق آشنایانش این اردو را هماهنگ کرد. ما حدود دو هفته در منچستر بودیم و تمریناتمان را در باشگاه بولتون انجام دادیم. امکانات حرفه‌ای آنجا بسیار عالی بود و این اردو برای ما خیلی تأثیرگذار بود. مخصوصاً برای ما که جوان بودیم، این تجربه تأثیر زیادی داشت.

هرگز فکر نمی‌کردیم که منچسترسیتی که امروز یکی از قدرت‌های برتر فوتبال اروپا است، به چنین جایگاهی برسد. آن زمان هم برای ما افتخاری بزرگ بود که مقابلشان بازی کردیم. ما هنوز هم چند عکس از آن بازی داریم. متأسفانه فیلمی از آن در دسترس نیست. آن زمان فضای مجازی وجود نداشت و شاید اگر بود، این بازی خیلی بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت. از آن زمان چند عکس داریم که با تیم منچستر و آقای کوین کیگان گرفتیم، اما فیلم بازی را نتوانستیم پیدا کنیم. از آقای دادرس هم پرسیدیم و او گفت متأسفانه از این بازی فیلمبرداری نشده است. شاید هم آنها به ما اجازه فیلمبرداری نداده بودند.

متأسفانه آن زمان گوشی‌ها هم توانایی عکاسی نداشتند و ما فقط با دوربین‌های قدیمی آن زمان چند عکس انداختیم. شاید از 30 قطعه عکس، فقط 10 یا 20 تای آن درست درمی‌آمد و باقی خراب بود. ادیت هم نمی‌شد، فقط وقتی ظاهرش می‌کردیم، می‌توانستیم ببینیم که چطور شده است. اگر آن زمان فضای مجازی بود، این بازی واقعاً معروف می‌شد. حتی متأسفانه فیلمی از بازی هم نداریم. برخی صحنه‌های بازی هنوز در ذهنم هست، اما اگر فیلمش بود، می‌شد بعد از این همه سال نشست و آن را تماشا کرد و با وضعیت کنونی منچستر سیتی مقایسه کرد.