۱۲۰ فوتبالیست برتر تاریخ| جادوگرها و قیصرها

هفت صبح| این نهمین قسمت از شمارش معکوس 120 بازیکن برتر تاریخ فوتبال است. در هشت شماره قبلی و در این روایت وارونه اعداد از شماره 120 تا 11 آمده بودیم و به این بازیکن‌ها اشاره کرده‌ایم: فرناندو ردوندو، ‌رائول‌، لوییز ‌فیگو‌، لازلو کوبالا‌، اریک کانتونا‌، الیور کان‌، ‌آندره شفچنکو‌، یورگن ‌کلینزمن‌، جان تری‌، فرانک ‌لمپارد‌، ‌اشتفان افن برگ‌، دیوید بکهام‌، مارسل  دزایی‌، آندریاس برهمه‌، سرخیو راموس‌، داوید ویا، تئوفیلو کوبیلاس‌، ‌ارلینگ هالند‌، پل اسکولز‌،  الساندرو دل پی‌یرو‌، ‌پل برایتنر‌، رایان گیگز‌،‌ یحیی توره‌

فابیو کاناوارو‌، سسک فابرگاس‌، ‌‌محمد صلاح‌، آندره پیرلو‌، گیورگی هاگی‌،‌ مسوت اوزیل‌، الساندرو نستا‌، ساموئل  اتوئو‌،‌ رابرت لواندوفسکی‌، ‌سرخیو بوسکتس‌،‌ پاتریک ویه را‌، ‌گرت بیل‌،‌ لوییز سوارز‌، نیلتون سانتوس‌، ‌پائولو روسی‌، ‌ژرژ وه آ‌، ‌نیمار‌، ایکر کاسیاس‌، یوهان ‌نیسکنس‌، دیدیه دروگبا‌، ریموند کوپا‌، آلن شیرر‌، کنی دالگلیش‌، ‌شاندور کوچیس‌، جاسینتو فاکتی‌، ‌هری کین‌، رونالد کومان‌، ‌اسکافینیو‌، ‌فرانچسکو توتی‌، ‌دنیل پاسارلا‌، ‌دینو زوف‌، ‌دژان ساویسویچ‌، ‌کارل هاینس رومنیگه، ‌لیلیان تورام‌، پیتر اشمایکل‌

گابریل باتیستوتا‌، ‌فریتز والتر‌، کریم بنزما‌، خاویر زانتی‌، کوین دی بروینه‌،‌ هریستو استویچکوف‌،‌ تونی کروس‌، مانوئل نویر‌، ‌سوکراتس‌، روبرتو کارلوس‌، دی دی‌، ‌هیدگوتی‌،‌ فرانک رایکارد‌، جرزینیو‌،‌ تی‌ری آنری‌، ‌میشل لادروپ‌،‌گوردون بنکس‌، ‌رود گولیت‌، کاکا‌، ‌جیانی ریورا‌، دنیس برگ کمپ، آنخل دی ماریا‌، ‌کافو‌، ‌استیون جرارد‌،‌ لوکا مودریچ‌، لوییز سوارز (آن بازیکن اسپانیایی دهه شصت)

ریوالدو‌،‌ جوزپه مه آتزا‌،‌ کارلوس آلبرتو‌، بابی مور‌، ریوه لینیو‌، جیان لوییجی بوفون‌، ‌جان چارلز‌، ‌زلاتان ابراهیموویچ‌، روبرتو باجو‌، فرانکو باره سی‌، ‌کیلیان امباپه‌، زیکو‌، بابی چارلتون‌، ‌لوتار ماتئوس‌، ‌جورج بست‌، روماریو‌،‌ اوزه بیو‌،‌ گردمولر، پائولو مالدینی‌، لیو یاشین‌،‌  فرنتس پوشکاش‌، آندریاس اینی‌یستا‌، ژاوی هرناندز‌، گارینشا‌، ‌مارکو فان باستن و پلاتینی. حالا بقیه ماجرا:

10- رونالدینیو. ستاره تکنیکی برزیل که او را به حق شاعر فوتبال می دانند. حیف که دوره مطرح شدنش تقریبا یک دهه طول کشید و در اوج بودنش سه یا چهار سال. با این حال تاثیر او بر اتمسفر فوتبال شگفت‌انگیز است. از آخرین جرقه‌های نبوغ برزیلی  و لذتی که این نوابغ از فوتبال می‌برند. او در پاری‌سن‌ژرمن مطرح شد، در تیم قهرمان جام جهانی 2002 در کنار رونالدو نازاریو و ریوالدو یکی از سه تفنگدار بود و به هنگام حضور در بارسلونا نوعی از شکوه و بزرگی به این تیم بخشید که سال‌ها بود ازآن محروم بودند. با بارسا قهرمان اروپا شد و  توپ طلای اروپا را هم برد و بعد هم سر از میلان درآورد. او با آمدن گواردیولا  و ظهور لیونل مسی ترجیح داد از بارسا برود.

9- آلفردو دی استفانو. آرژانتینی بود و مثل بسیاری از هموطنانش در دهه پنجاه در رویای یک زندگی مرفه‌تر و نفس کشیدن در اتمسفر فوتبال اروپا‌، راهی اسپانیا شد. درمادرید به رئال مادرید پیوست و در دوره‌ای پرشکوه  در نیمه دوم دهه پنجاه و اوایل دهه شصت در کنار پوشکاش و خنتو و ریموند کوپا‌، ‌شش قهرمانی باشگاه‌های اروپا راتجربه کرد. هافبک نفوذی بود و  تکنیکی و باهوش  و محبوب قلب طرفداران رئال مادرید. او دوبار مرد سال فوتبال اروپا شد و توپ طلا را برد.

8- فرانتس بکن بائر.مایه فخر فوتبال آلمان. پسر خوش قیافه باواریا که در خط میانی چهره شد و اسلوب کم نقصش در فوتبال و تصمیمات همیشه هوشمندانه‌اش همراه با تکنیک و قدرت بدنی خوبش او را از میانه دهه شصت  به یکی از استوانه‌های تیم ملی آلمان بدل کرد. همان تیمی که در جام جهانی 1970 ناباورانه از صعود به فینال باز ماند و در نهایت به مقام سوم رسید. او بعد از این جام جهانی ترجیح داد به یک پست خاص در اسکاد ملی برود. به عنوان لیبرو در پشت مدافعان قرار می‌گرفت و از خاصیت دفاعی‌اش و همزمان قدرت پابه توپ شگفت‌انگیزش به بهترین نحو ممکن استفاده می‌کرد‌.

او در این نقش چنان ابهت و کاریزمایی داشت که به او لقب قیصر دادند. سومی جهان در سال 1970‌،‌ قهرمان اروپا در سال 72‌،‌ قهرمان جام جهانی در سال 1974  و بعد هم سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا با بایرن مونیخ. همه این موفقیت‌ها را در کنار دو یار وفادارش کسب کرد. یعنی گرد مولر و سپ مایر. او در این سال‌ها به عنوان یک لیبرو در قلب دفاع آلمان غربی و بایرن مونیخ دوبار هم مرد سال فوتبال اروپا شد تا نشان دهد چه اعجوبه‌ای است. او یک دهه بعد سکان تیم ملی آلمان را به عنوان مربی در دست گرفت و دوبار با این تیم راهی فینال جام‌های جهانی 1986 و 1990 شد و در دومین بار قهرمان جهان هم شد.  

7- رونالدو نازاریو. گزاره‌ای وجود دارد که طبق آن اگر رونالدو نازاریو اسیر آسیب دیدگی نمی‌شد می‌توانست به عنوان بزرگ‌ترین و بهترین فوتبالیست تاریخ رقیب مسی و مارادونا و پله باشد. پسر طلایی که در 17 سالگی در تیم ملی برزیل در جام جهانی 1994 شرکت کرد و هرچند فرصت بازی پیدا نکرد اما نامش به عنوان عضو تیم قهرمان جهان ثبت شده است. به آیندهوون هلند رفت و آنجا به بازیکنی غیرقابل مهار بدل شد تا آنجا که در 20 سالگی توپ طلای اروپا به سال 1997 را برنده شد.

به بارسلونا رفت و آنجا طرفداران این تیم را از خوشی دیوانه کرد اما مسئولین این تیم بعد از یک فصل در مقابل پیشنهاد نجومی اینتر میلان نرم شدند و او را به ایتالیا فرستادند. رونالدو  فینال جام جهانی 1998 را به عنوان ستاره جادوگر تیم ملی برزیل تجربه کرد اما آن بازی را به نبوغ و تجربه زیدان و تیم ملی فرانسه باخت. حضورش در اینتر میلان بازهم با انواع جادوگری‌های نمایشی و گل‌های بی‌شمار از سوی او همراه بود اما یک آسیب دیدگی از ناحیه زانو در سال 2000 او را دوسال از فوتبال دور ساخت. همه فوتبال او را تمام شده می‌دانستند با این حال در اواخر سال 2001 به تمرینات بازگشت و بعد به ستاره اصلی برزیل در فتح جام جهانی 2002 بدل شد.

وقتی که در هفت بازی هشت گل به ثمر رساند شامل دو گل در فینال بازی‌ها‌. او همان سال برای دومین  بار توپ طلای اروپا را برنده شد و به رئال مادرید رفت برای پروژه کهکشانی پرز. آنجا بود که به خاطر مقابله با آسیب دیدگی زانوهایش مجبور به مصرف و تزریق کورتون شد و این به اضافه وزن او انجامید و به تدریج با یک سیر نزولی آرام چراغ فوتبالش خاموش شد. یاد آوردن دورانی که رونالدینیو، رونالدو و ریوالدو و کاکا و کافو همزمان در تیم ملی برزیل حضور داشتند اشک را در چشم هر فوتبالدوستی جمع می‌کند. 

6- زین‌الدین زیدان. ستاره الجزایری‌الاصل بندر مارسی که با تیم بوردو ستاره شد و بعد به یوونتوس رفت و با تیم ملی فرانسه قهرمان جام جهانی 1998 شد و همین طور قهرمان جام ملت‌های اروپا در سال 2000 و فینالیست جام جهانی 2006. در هر سه تورنمنت زیدان ستاره اصلی تیم ملی فرانسه بود. او با یوونتوس و هم با رئال مادرید قهرمانی باشگاه‌های اروپا را تجربه کرد. به‌خصوص قهرمانی در سال 2002 که با گل فوق‌العاده زیبای او به دست آمد. زیدان یک هافبک بازیساز بود که بین دو محوطه جریمه تاخت و تاز می‌کرد و برای خود نقش هدایت تیم را قائل شده بود. تکنیک و خونسردی و تیزهوشی و توانایی‌های بدنی‌اش نام او را به عنوان بزرگ‌ترین هافبک تاریخ ثبت کرده است.