نکته‌بازی| دیدی تیمت بدبخت نشد؟
بیرانوند باید از توهم عجیبش دربیاید
روزنامه هفت صبح| حتما ویدئوی جنجالی مربوط به اواخر بازی پرسپولیس و تراکتور را دیده‌اید. منظورمان همان ویدئویی است که در آن علیرضا بیرانوند بعد از اینکه از داور بازی کارت زرد می‌گیرد، عصبانی می‌شود و خطاب به او می‌گوید: «چرا این کارو می‌کنی با من؟ می‌خوام هیچ وقت نبخشمت. تیمو بدبخت نکن. تیمو بدبخت کردی هیچی نگو. هرچی حرف می‌زنن نوش جونت. تیمو بدبخت کردی باید جوابگو باشی. امیدوارم همه‌رو تحمل کنی.»
جدا از اینکه داور در رعایت قواعد داوری و اخطار دادن به بازیکن اشتباه کرد و البته همه این را می‌دانند که مصدومیتی در کار نبود و بیرانوند در حال تمارض و تلف کردن وقت بود، عجیب‌ترین بخش جملات او این بود: «تیمو بدبخت کردی.» در واقع جناب آقای بیرانوند تصورشان این است که اگر ایشان در زمین باشند، پرسپولیس خوشبخت است و اگر به هر دلیلی در ترکیب نباشند، پرسپولیس بدبخت خواهد شد.
نمی‌دانیم در این فوتبال چه اتفاقی افتاده که یک بازیکن تصور می‌کند تیمش بدون او بدبخت خواهد شد. دیدیم که جانشین جوان او یعنی امیررضا رفیعی در مقابل ذوب‌آهن در ترکیب قرار گرفت و خیلی هم خوب کار کرد و اصلا هم تیمش بدبخت نشد!
اتفاقا حالا خیال کادر فنی و هواداران پرسپولیس راحت است و آنها می‌دانند اگر روزی بیرانوند به دلایل دیگری در ترکیب نباشد، فاجعه‌ای رخ نخواهد داد. البته ممکن است رفیعی هم اشتباه کند، همانطور که خود بیرانوند و هر دروازه‌بان با تجربه دیگری هم اشتباه داشته‌اند. اما مهم این است که الان بیرانوند باید از توهم عجیبش دربیاید و در آینده کمتر برای باشگاه و هواداران ناز کند!
با این آمار مدعی تیم ملی هستی؟
علیرضا حقیقی دروازه‌بان تیم هوادار هفته گذشته در مصاحبه‌ای گفت: «فوتبال من را یک بنده خدایی به تباهی برد. این اتفاق بعد از جام ملت‌های آسیا 2015 رخ داد.» حقیقی در تمام این سال‌ها همواره با گوشه و کنایه راجع به تیم ملی و دروازه‌بان‌هایش صحبت کرده و مدعی شده که آنها با حمایت‌هایی خاص به تیم ملی رسیده‌اند اما برخی جریانات او را کوبیده‌اند.
می‌دانیم که ممکن است برخی حواشی غیرفوتبالی پس از سال 2015 محدودیت‌هایی را برای او به وجود آورده باشد اما قطعا عملکرد فنی او در این اتفاق موثرتر بوده است. او پس از جام ملت‌های آسیا به ماریتیموی پرتغال رفت و در 6 بازی 13 گل دریافت کرد، از جمله 6 گل مقابل بنفیکا در جام حذفی. فصل بعد در تیم اسکیلستونای سوئد 27 گل در 17 بازی خورد و فقط در دو بازی دروازه‌اش را بسته نگه داشت!
فصل بعد از تیم ساندسوال سوئد حتی یک بار هم بازی نکرد اما همچنان به تیم ملی دعوت می‌شد و نیمکت‌نشین بود. در اولین فصل حضورش در ایران و نساجی در 21 بازی 17 گل خورد که آمار بدی نبود. یک فصل بعد در تیم بزرگ و پرستاره گل‌گهر 19 گل در 18 بازی دریافت کرد.
یک فصل بعدتر با نساجی قهرمان جام حذفی شد و در 32 بازی 29 گل دریافت کرد. فصل گذشته آمار فاجعه‌بار 50 گل در 35 بازی را از خودش به جا گذاشت و در فصل جاری 21 گل در 17 بازی تیم هوادار خورده است. انصافا این آماری است که یک دروازه‌بان مدعی پیراهن تیم ملی از خود به جا بگذارد؟
