روزی که باشگاه تاج به تصرف نیروهای انقلاب درآمد

 روزنامه‌ آیندگان، خبر این واقعه را با تیتر «باشگاه تاج به دست ارتش خلق افتاد» منتشر کرد و در شرح آن نوشت: «ارتش خلق، دیروز [دوشنبه ۲۳ بهمن ۵۷] سازمان ورزشی و فرهنگی تاج، یکی از پایگاه‌های رژیم را تصرف کرد و اعلام شد که از این پس از این سازمان و تجهیزات آن در راه صحیح تعلیم و تربیت نوجوانان استفاده خواهد شد. سازمانی که عوامل آن سال‌های سال خودآگاه در خدمت نوکران استبداد ورزش دیار ما را به فساد کشاندند و از امکانات و اموال به‌حق مردم سوءاستفاده کردند تا هم‌چون خود عامل شاه‌دوست بسازند و با ادامه‌ی حکومت کثیف و نوکرصفتانه و خودکامه‌ی اربابان خویش خون زحمتکشان این مملکت را بمکند، از این پس در خدمت خلق و برای خلق خواهد بود تا در آن به جای نوکرسازی، آدم‌سازی بشود و به جای پرداختن به شعار مزدورانه‌ شاه‌دوستی، شعار وطن‌دوستی طنین‌افکن شود.» انقلابیون در این روز علاوه بر سازمان مرکزی تاج که در سه‌راه ژاله قرار گرفته بود، کلوب رضا پهلوی، ورزشگاه پله و کلوب بانوان تاج را هم به تصرف خود درآوردند.

خدیر و میرزایی دو تن از افرادی که به بنا بر گزارش یادشده مسئولیت مستقیم این عملیات را بر عهده داشتند به خبرنگار آیندگان گفتند: «عوامل اداره‌کننده‌ این سازمان تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت و ارگان رسمی آنان مجله‌ ورزشی تاج نیز تعطیل خواهد شد.»

سپهبد پرویز خسروانی (۱۳۰۱-۱۳۹۴)موسس باشگاه ورزشی تاج و رئیس سازمان تربیت‌بدنی بین سال‌های ۴۶ تا ۵۰، دو روز پس از تصرف باشگاه تاج، طی نامه‌ای سرگشاده که در آیندگان منتشر کرد به این اقدام واکنش نشان داد: «از لحظه‌ای که حضرت امام خمینی رهبر نهضت ملی برای افسران ارتش فتوی دادند و از آن‌جایی که به خدا و قرآن اعتقاد دارم یک سرباز فداکار برای نهضت خواهم بود. از نظر من اشغال باشگاه‌های تاج برای رفع احتیاجات ملی و انبار اسلحه بسیار طبیعی است، اما نکته‌ی قابل توجه این‌که سرگرد میرزایی در روزنامه‌ها مطالبی اظهار داشته‌اند که نه‌تنها با مذهب اسلام بلکه با هیچ قانونی مطابقت ندارد، چراکه از سال ۱۳۴۷ کلیه‌ی اموال منقول و غیرمنقول تاج در اختیار دولت قرار گرفته و با بودجه‌ی دولتی اداره شده است، از آن‌جایی که هرگونه دخل و تصرف باعث لوث شدن قضایان خواهد بود؛ طی تلگرامی از جانب نخست‌وزیر بازرگان استدعا گردیده است که هیاتی برای بازرسی به این سازمان اعزام دارند و هرگونه که مقتضی می‌دانند عمل نمایند. حال که پس از ۱۰ سال مبارزه با حکومت هویدا و ساواک نصیری و بازنشسته شدن در عین جوانی و پس از آن همه خدمت صادقانه برای همیشه از ورزش کناره‌گیری می‌کنم، آرزو دارم که از گنجینه‌ی افتخار تاج که متعلق به همه‌ی مردم می‌باشد به‌خوبی نگهداری گردد. بی‌تردید هم اکنون بیش از ۱۵۰۰ خانواده در تمام کشور از کنار سازمان‌های تاج حقوق می‌گیرند و از این طریق زندگی می‌کنند. در خاتمه لازم می‌دانم از کلیه‌ ورزشکاران و دست‌اندرکاران ورزش و به‌خصوص نویسندگان محترم ورزشی که به هر علت با این‌جانب اختلاف سلیقه داشته‌اند، پوزش بطلبم. امیدوارم پس از تحویل و تحول و رسیدگی دولت یک تماشاگر صادق برای ورزش باشم. فراموش نکنید که من نیز می‌توانستم مانند بسیاری جوانی و سرمایه‌ی خود را صرف ورزش نکرده و هم‌اکنون نیز در خارج از کشور باشم، اما بسیار خوشحالم که تمامی تلاش‌های من برای جوانان این مرز و بوم بوده است چیزی که از چشم کارمندان سازمان ورزش پوشیده نمانده و نخواهد ماند چه آن‌ها شاهد بسیاری از واقعیات در ورزش بوده‌اند. اکنون نیز نهضت بزرگ ملت ایران را تبریک گفته و برای همه آرزوی سربلندی می‌نمایم.»