"از عشق گفتن به این زیبایی دیده بودی؟/دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت، آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو/ عاشقانه های جگرسوز مولانا با شعرخوانی استاد گروس عبدالملکیان

مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، شاعر و عارف بزرگ قرن هفتم هجری، در سال 604 هجری در شهر بلخ متولد شد. پدرش، بهاءالدین، که از علما و صوفیان برجسته آن زمان بود، به دلیل اختلاف با سلطان خوارزمشاه، بلخ را ترک کرد و پس از سفرهای فراوان، به قونیه مهاجرت نمود. پس از درگذشت پدر، مولانا تحت تعلیمات برهان‌الدین محقق ترمذی قرار گرفت و رشد یافت. اما نقطه عطف زندگی او، دیدار با شمس تبریزی در سال 642 هجری بود که تحول عظیمی در روح و شعرش ایجاد کرد.

تاثیر تصوف و شعر تصوف در آثار مولوی

این دیدار باعث شد مولانا از مقام تدریس و فتوا کنار برود و تمرکز خود را بر مراقبه و تصفیه نفس قرار دهد. آثار برجسته او شامل مثنوی معنوی، دیوان غزلیات، رباعیات، مکتوبات و فیه مافیه است که هر یک نماد عمیق از تصوف و فلسفه است. اشعار او سرشار از مفاهیم عشق، عرفان و خودشناسی است و تاثیرگذاری آن تا به امروز ادامه دارد.

مولانا در سال 672 هجری در قونیه وفات یافت و میراث بی‌نظیر از شعر و تصوف بر جای گذاشت. برای آشنایی بیشتر با اشعار تصوف و زندگی او، همراه سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز باشید.