دلنوشته مهسا حجازی بازیگر سریال تاسیان برای پدرش

اولین چیز هایی که به من داد گروه خونی و شکل چشماش بود. و بعد از اون هر چیزی که میتونست رو بهم داده. من همیشه تو عذاب وجدان اینکه آیا واقعا بابا رو به اندازه کافی دوست داشتم یا نه زندگی کردم. بابا وقتی هستی رو خیلی دوست دارم، حتا تک تک لحظاتی که نبودی و بازم بخاطر ما بوده رو دوست دارم، عذابِ فکر کردن به اینکه آیا واقعا اونقدری که لیاقتش رو داشتی دوست داشته شدی یا نه میتونه منو هزار بار بکشه. بابا تو برای من همون شب غمگینی هستی که روی پشت بوم خونه تنها نشسته بودی و با دست های هشت ساله ام بغلت کردم و گفتم بابا دوستت دارم و دوباره با گریه تاکید کردم بخدا دوستت دارم و تو هم با بغض بغلم کردی. بخاطر تک تک لحظه هایی که حالا زمانش شده بیست و چهار سال تمام بهت مدیونم و دوستت دارم، بخدا دوستت دارم.