پست جدید رویا میرعلمی؛ ترکیبی از احساسات و تئاتر + عکس

چشم هایی که برای همیشه بسته شدن

دلهایی که سوختن

مادرهایی که مثل سودابه دست به صورت گرفتن

نفس شون برید

و هیچ پنجره ای باز نشد

جنگ این واژه ی مهیب و ترسناک

و هر شب گوشه ی گوشه ی این خاک صبور انفجار و ترس و خبر مرگ

و ما هر روز با جان و دلهای بی رمقمون ایستادیم

نفس کشیدیم

دست لرزونمون رو به شیشه ها زدیم

و توی دل تاریکیها دنبال یه کورسوی امید گشتیم

به احترام تمام مادرها .....

تمام زنان و مردانی که زخم دیدن.....

و به احترام تمام مردمی که صبوری کردن...

که درد کشیدن.....

ولی باز هم صبح رو زندگی کردن...

آرزوم اینه

به صبح

به روز

یه نفس بی ترس

به خنده ی از ته دل

به وطن بی گریه

برای ایران

برای مردمش که ماهند که ستاره اند که جانند