حمله به ایران، حمله به قلب تمدن بشری است

نامه رسمی ایران برای تعلیق عضویت رژیم صهیونیستی در سازمان جهانی گردشگری
هفت صبح، حجتالله عیوبی| ابتدا باید به مردم ایران تسلیت بگویم؛ تسلیت برای از دست دادن زنان، کودکان و سرداران رشید مقاومت در روزهایی که قلب همه ما داغدار است. در عین حال، شایسته است همدلی و همبستگی کمنظیری را که امروز شاهدش هستیم تبریک بگویم؛ وحدتی که مرا، به عنوان عضوی از نسل سالهای دفاع مقدس، به یاد آن ایام تاریخی میاندازد.
کشورهایی که هدف تجاوز قرار میگیرند، صرفاً با تهدید جان انسانها، ساختمانها و زیرساختهای ملیشان روبهرو نیستند. ایران، با قدمت و جایگاهش در تاریخ، حامل گنجینهای است که فراتر از مرزهای جغرافیایی ما معنا پیدا میکند؛ میراثی متعلق به بشریت. بیستوهشت اثر ثبت جهانی و بیش از پنجاه اثر در صف انتظار ثبت جهانی داریم؛ هزاران اثر دیگر هم ثبت ملی شدهاند. اگر دیوارهای بلندی گرداگرد این سرزمین بکشند، ایران خود به موزهای از میراث جهانی بدل خواهد شد.
در چنین شرایطی، نگرانی عمیقی درباره سرنوشت اماکن تاریخی و آثار ارزشمند ایران وجود دارد؛ میراثی که حفاظت و صیانت از آن، وظیفه ماست، آن هم در برابر رژیمی متجاوز که از فهم فرهنگ و ارج نهادن به تمدن بشری بیبهره است. بیراه نیست اگر گفته شود چنین افرادی، در زمره دورترینها از فرهنگ و مدنیت در جهان قرار دارند.
در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، از همان نخستین روزها، نامهای خطاب به همه نهادهای بینالمللی، از جمله سازمان ملل و یونسکو، تهیه و ارسال شد؛ تا بر اهمیت خطیر موضوع تأکید کنیم و جامعه جهانی را از عواقب این تجاوز آگاه سازیم. حمله به ایران، حمله به تمدن و تاریخ و فرهنگ بشری است. دیروز نیز، نامهای رسمی خطاب به سازمان جهانی گردشگری تنظیم شد؛ سازمانی که رژیم صهیونیستی در آن عضویت دارد و اساسنامهاش بر صلح و امنیت جهانی تأکید دارد.
این حق برای اعضا محفوظ است که در صورت تعارض با اهداف عالیه سازمان، خواستار تعلیق عضویت کشور خاطی شوند. دیروز، ما رسماً خواهان تعلیق عضویت رژیم صهیونیستی از این نهاد بینالمللی شدیم. حتی اگر میدانیم موانع جدی وجود دارد و شاید برخی کشورها تسلیم نفوذ و امکانات مالی شوند، اما طرح این مطالبه را گامی لازم و حداقلی میدانیم.
اکنون و در زمانی که شبکههای اجتماعی با محدودیت مواجهاند و ارتباطات عمومی کاهش یافته، هر فرد ایرانی یک رسانه است. از جامعه فرهیخته فرهنگی و هنری ایران دعوت میکنم تا کمپینهایی برای هشدار به جهان راه بیندازند؛ اساتید، هنرمندان، چهرههای سرشناس، خوشنویسان و نگارگران و همه بزرگانی که نام ایران را با فرهنگ و هنر گره زدهاند، صدای خود را به گوش جهانیان برسانند و این خطر را هشدار دهند.
ما امروز در شرایطی هستیم که صدایمان شنیده میشود؛ کشوری که در مسیر گفتوگو و صلح بود و با تجاوز روبهرو شد. ممکن است رهبران جهان گوشهای خود را ببندند، اما مردم جهان صدای ما را خواهند شنید. هرکس باید از تریبون خود بهره بگیرد و آنچه در توان دارد برای رساندن این پیام به کار گیرد.