سرگذشت ساختمان شیشه‌ای صداوسیما
تاریخچه ساختمان شیشه‌ای صداوسیما که مورد اصابت موشک‌های اسرائیل قرار گرفت.
به گزارش هفت صبح، دیروز (دوشنبه مورخه ۲۶ خرداد ماه) حوالی ساعت ۱۸ و ۳۵ دقیقه، ساختمان شیشه‌ای صداوسیما مورد حمله موشک‌های اسرائیل قرار گرفت؛ این اتفاق درحالی رخ داد که سحر امامی، مجری شبکه خبر، در حال خواندن اخبار بود.
ساختمان شیشه‌ای صداوسیما
در سال ۱۳۵۶، اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه (ABU) تصمیم گرفت دفتر مرکزی خود را در تهران راه‌اندازی کند. این تصمیم پس از مذاکرات با رئیس وقت سازمان رادیو و تلویزیون ایران به نتیجه رسید، اما با وقوع انقلاب و تغییرات سیاسی، این مرکز به مالزی منتقل شد. اوایل دهه ۶۰ و همزمان با ریاست محمد هاشمی بر صداوسیما، پروژه ساخت این مجموعه را پس از بررسی دوباره اسناد و نقشه‌های موجود، از سر گرفتند. سرانجام نخستین ساختمان این مجموعه که به ساختمان شیشه‌ای شهرت دارد، در سال ۱۳۷۰ به بهره‌برداری رسید.
در ادامه، روند ساخت سایر سالن‌های واقع در زیرزمین و فضاهای مجاور ساختمان شیشه‌ای، به تدریج ادامه پیدا کرد. در دوران ریاست دکتر علی لاریجانی، با هدف میزبانی سی‌ودومین اجلاس اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه، عملیات ساخت سالن‌های همایش با عمده تغییراتی در نمای داخلی ساختمان با سرعت بیشتری دنبال شد. در نهایت، با تأسیس شرکت مرکز همایش‌های بین‌المللی صداوسیما در سال ۱۳۷۳ و انتصاب حسین حاجی‌پور به عنوان مدیرعامل، این مجموعه فعالیت رسمی خود را آغاز کرد و یک سال بعد با برگزاری اجلاس ABU در سال ۱۳۷۴ به طور رسمی افتتاح شد. پس از آن، توسعه‌های تکمیلی همچون ساخت بنای اجلاس سران کشورهای اسلامی نیز به این مجموعه اضافه شد و فضای آن به میزان ۱۵ هزار مترمربع گسترش یافت.
معمار ساختمان شیشه‌ای صداوسیما
ساختمان شیشه‌ای صداوسیما اثر مهندس عبدالعزیز فرمانفرمائیان است. عبدالعزیز فرمانفرمائیان (متولد سال ۱۲۹۹ در نرماشیر – درگذشته ۳۱ خرداد ۱۳۹۲ در اسپانیا) یکی از چهره‌های برجسته معماری معاصر ایران و از اساتید دانشگاه تهران بود که در کنار فعالیت‌های علمی، طراح شماری از مهم‌ترین سازه‌های معاصر ایران از جمله ساختمان شیشه‌ای صداوسیما است. فرمانفرمائیان در خانواده‌ای ثروتمند و وابسته به دربار قاجار بود. پدرش، عبدالحسین میرزا فرمانفرما، از نوادگان عباس میرزا به شمار می‌رود و سال‌ها به عنوان والی استان‌های مختلف خدمت کرده بود. عبدالعزیز یکی از نه فرزند خانواده محسوب می‌شد؛ ناگفته نماند که دیگر اعضای خانواده او نیز در عرصه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی ایران نقش‌آفرینی کرده‌اند؛ از جمله منوچهر فرمانفرمائیان، نویسنده کتاب خون و نفت.
فرمانفرمائیان تحصیلات عالی خود را در مدرسه ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) گذراند و پس از فارغ‌التحصیلی در دهه ۱۳۳۰، به ایران بازگشت. او فعالیت حرفه‌ای‌اش را از یک گاراژ متعلق به پدرش آغاز کرد و سپس به جمع اساتید دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پیوست. عبدالعزیز فرمانفرمائیان بی‌تردید یکی از بنیان‌گذاران معماری مدرن در ایران و پدر مهندسان مشاور کشور به شمار می‌رود. او در دوره‌ای وارد معماری شد که بیشتر پروژه‌های مهم به دست مهندسان خارجی به بهره‌برداری می‌رسید، اما با بهره‌گیری از دانش روز جهان و تلاش برای هماهنگ‌سازی آن با فرهنگ و نیازهای بومی ایران، توانست مسیر این روند را تغییر داده و جایگاه مهندسان ایرانی را در معماری کشور تثبیت کند.
