همه چیز درباره غوغای رضا عطاران در «صد دام»: کمدی‌ای با ایده‌ای جسور و اجرای کلیشه‌ای

فیلم «صد دام» با بازی رضا عطاران تلاش می‌کند کمدی‌ای متفاوت ارائه دهد، اما در دام شوخی‌های تکراری و جنسیت‌زده می‌افتد. حضور عطاران در این اثر، تنها نقطه قوتی است که فیلم را از سقوط کامل نجات می‌دهد.

نقد فیلم سینمایی «صد دام» به همراه داستان و حواشی

فیلم « صددام» به دنبال آن است که یک کمدی متفاوت با سایر آثار ایرانی این ژانر باشد اما همان شوخی‌های جنسیت زده و تکراری را ارائه می‌دهد.

فرارو- اکران فیلم «صد دام» به کارگردانی پدرام‌پور امیری از ۱۷ اردیبهشت در سینماهای کشور آغاز خواهد شد.

«صد دام» با بازی رضا عطاران و پریناز ایزدیار یکی از آثار جشنواره فیلم فجر بود که که با نظرات مختلفی از سوی منتقدان و تماشاگران مواجه شد. در این مطلب نقدی کوتاه به این فیلم و حواشی آن خواهیم داشت.

داستان فیلم سینمایی صددام

این فیلم داستان مردی را روایت می‌کند که به خاطر شباهت به صدام حسین دیکتاتور پیشین عراق، از او درخواست می‌شود، نقش بدلش را ایفا کند.

حواشی فیلم سینمایی «صددام»

حاشیه‌های این اثر از فرش قرمز اکران در جشنواره فیلم فجر آغاز شد. «کاظم بنی تمیم» بازیگر نقش صدام با لباس نظامی در این مراسم حضور پیدا کرد که با انتقادات و واکنش های منفی میان منتقدان و تماشاگران روبرو شد. کاربری در توییتر در این باره نوشته بود: «حواستون هست، صدام کیه و ما هیچ خاطره خوشی نداریم…چرا باید یک نفر با همون شمایل تو یک جشنواره ملی حضور پیدا کنه»

در نشست خبری «صد دام» عطاران از خبرنگاران خواست از او سوال‌های کوتاه و در حد تستی بپرسند و خود نیز به پرسش های آنها اعتنا نکرد. حواشی این فیلم به همینجا ختم نشد، رضا عطاران و عباس جمشیدی فر شروع به بستن کراوات کردند که باعث خنده حضار شد.

نقد فیلم سینمایی صد دام

ایده و داستان «صددام» بر روی کاغذ جذاب و چشمگیر به نظر می‌رسد اما قصه میان منطق‌های دراماتیک فضای جنگ و خنده معلق مانده است و به اثری جان دار تبدیل نشده است. این فیلم به دنبال آن است که یک کمدی متفاوت با سایر آثار ایرانی این ژانر باشد اما همان شوخی‌های جنسیت زده و تکراری را ارائه می‌دهد. مساله بدلی بودن صدام و تقلب با منطق سینمای پست مدرن جهان مطابقت دارد اما همان روایت‌ها و شوخی‌های مرسوم «صددام» را تبدیل به یک فیلم کلیشه‌ای و مخصوص گیشه کرده است.

در عین حال رضا عطاران نقطه مثبت این فیلم است. او به خوبی توانسته لحظات کمیک فیلم را به اوج برساند و محرکه اصلی در جلو رفتن قصه باشد و ضعف‌های سایر بازیگران در اجرا را نیز می‌پوشاند. در سینمای جهان آثاری وجود دارد که دیکتاتورها دستمایه یک فیلم طنز می‌شوند مانند «دیکتاتور بزرگ» چارلی چاپلین. تفاوت «صد دام» با این فیلم‌ها در نحوه پردازش قصه است، در سایر آثار مشابه مرز باریک کمدی و نقد سیاسی رعایت شده اما «صددام» تبدیل به یک اثر صرفا طنز شده است.