بهترین سریال‌های پزشکی تاریخ؛ از «خانه» تا «آناتومی گری»

ژانر پزشکی، یکی از محبوب‌ترین قالب‌های تلویزیونی است که همیشه قلب مخاطبان را تسخیر کرده؛ از بحران‌های انسانی تا معماهای پزشکی. حالا با بازگشت دوباره این ژانر در سال‌های اخیر، منتقد ارشد تلویزیون هالیوود ریپورتر فهرستی از بهترین سریال‌های پزشکی تاریخ تلویزیون تهیه کرده است.

در روزگاری که همه‌گیری کرونا مردم را به تماشای دسته‌جمعی سریال‌هایی مثل ER و House واداشت، حالا به نظر می‌رسد این بذرها به بار نشسته‌اند و شاهد رشد دوباره ژانر پزشکی در تلویزیون هستیم. شبکه‌ها با سریال‌هایی مثل The Pitt، Doc، Watson، Brilliant Minds و Doctor Odyssey وارد میدان شده‌اند. به همین بهانه، دنیل فاینبرگ — منتقد ارشد تلویزیون هالیوود ریپورتر — ۱۰ سریال برتر پزشکی تمام دوران را رتبه‌بندی کرده است؛ فهرستی که ممکن است ماه آینده تغییر کند، اما فعلاً، قلب تپنده ژانر پزشکی را روی خط نگه می‌دارد.

در این فهرست از شاهکارهای کمدی-درام مثل Scrubs گرفته تا نگاه بی‌پرده و واقع‌گرایانه‌ی This Is Going to Hurt، مجموعه‌ای متنوع از آثار ماندگار را می‌بینیم که هر یک به شکلی منحصر به‌فرد، دنیای پزشکی را به تصویر کشیده‌اند.

 Getting On (HBO، ۲۰۱۳–۲۰۱۵)

در طول سه فصل پخش این سریال، به نظر نمی‌رسد که مخاطبان واقعاً به درک کامل چهار شخصیت اصلی آن رسیده باشند. با حضور لوری متکالف، الکس بورستین، نیسی نش و مل رودریگز، سازندگان سریال یعنی مارک وی. اولسن و ویل شفِر موفق شدند فضایی را که به راحتی می‌توانست در تاریکی و افسردگی خفه شود — بخش توان‌بخشی سالمندان در بیمارستانی در لانگ بیچ — به محلی برای خلق طنزی تلخ و گاهی فیزیکی تبدیل کنند. «گتینگ آن» در ۱۸ قسمت، به یکی از بهترین سریال‌هایی بدل شد که درباره پیری، مراقبت و مرگ ساخته شده‌اند؛ سه موضوعی که هالیوود معمولاً از آن‌ها مانند یکی از بیماری‌های بیماران بیمارستان مانت پامز فرار می‌کند.

Grey’s Anatomy (ABC، از ۲۰۰۵ تا امروز)

هرگز سریال «آناتومی گری» را دست‌کم نگیرید. این درام پزشکی که توسط شوندا ریمز خلق شده و در سیاتل می‌گذرد، تا پاییز گذشته ۴۳۸ قسمت پخش شده — عددی که حتی از سریال‌هایی مانند «ER» و اسپین‌آف خودش، «Private Practice»، بیشتر است. با وجود انتقادهایی مانند موسیقی‌های عاشقانه، القاب عجیب «مک»دار، داستان‌های عجیب مانند رابطه جنسی ایزی با یک روح، و حواشی پیرامون بازیگران، این سریال بارها ثابت کرده که قلبی پرشور، شجاعتی برای روایت فجایع مهیب (مانند بمب‌گذاری، سقوط هواپیما، تیراندازی و...) و هوشی برای پرداختن به موضوعاتی مانند کرونا دارد. «گری» همیشه در حال زایش ستارگان جدید برای مخاطبان است.

Scrubs (NBC/ABC، ۲۰۰۱–۲۰۱۰)

«اسکرابز» هیچ‌وقت به عنوان یک موفقیت عظیم شناخته نشد، اما اخیراً خبر بازسازی‌اش اعلام شده و نشان می‌دهد که مخاطبان در این ۱۵ سال، کاملاً با فضای آن همراه شده‌اند. دوستی کاری بین شخصیت‌های جی‌دی (زک براف) و ترک (دونالد فیسان) آن‌قدر محبوب شده که حتی حالا در تبلیغاتی بدون اشاره به سریال از شیمی بین آن‌ها استفاده می‌شود. دکتر کاکس (جان سی. مک‌گینلی) الگویی برای شخصیت‌های جدی اما مهربان است. و بیل لارنس، خالق سریال، بعدها همین سبک کمدی پر از دل و اشک را در «Cougar Town»، «Ted Lasso» و «Shrinking» ادامه داد.

This Is Going to Hurt (BBC One/AMC+، ۲۰۲۲)

واقع‌گرایانه، بی‌پرده و گاهی به‌شدت دردناک، این سریال نگاهی دقیق به بخش زنان و زایمان در یکی از بیمارستان‌های NHS لندن دارد. این کمدی سیاه که بر اساس خاطرات آدام کی ساخته شده، بن ویشاو را در اوج در نقش پزشکی باهوش و اما ناپایدار نشان می‌دهد. همچنین آمبیکا ماد در نقش دکتری تازه‌کار خوش درخشیده. فضای سرد، پرتنش و بی‌رحم بیمارستان، به شکلی بی‌سابقه تصویر شده. این سریال ترسناک، خنده‌دار، چندش‌آور و در عین حال بی‌نهایت خوب نوشته و بازی شده است.

 House (Fox، ۲۰۰۴–۲۰۱۲)

بی‌خیال فصل‌های آخر و ضدقهرمان‌های خسته‌کننده آن شوید؛ آنچه سریال «House» را ماندگار کرد، فصل‌های ابتدایی‌اش بود که هیو لوری در نقش دکتر هاوس، همانند شرلوک هولمز به حل معماهای پزشکی می‌پرداخت. همراه او، رابرت شان لئونارد در نقش جیمز ویلسون مانند واتسون عمل می‌کرد. شخصیت‌ها و بازی‌ها (لیزا ادلستین، جسی اسپنسر، جنیفر موریسون، عمر اپس) همگی در اوج بودند. هاوس شاید بهترین درام پزشکی نباشد، اما بدون شک اجرای هیو لوری از تأثیرگذارترین نقش‌های تاریخ تلویزیون است: نابغه‌ای زخم‌خورده، بددهان و در عین حال پنهانی مهربان.

MAS*H (CBS، ۱۹۷۲–۱۹۸۳)

قبل از آن‌که مردم بحث کنند آیا سریال‌هایی مثل The Bear کمدی هستند یا درام، «مش» این مرزها را در هم شکست. این سریال در قالب ۲۵۶ قسمت، می‌توانست در هر هفته چیزی متفاوت باشد: انتقاد سیاسی، کمدی محیط کار، درام پزشکی تلخ یا تأملی عمیق بر شکنندگی زندگی. فینال آن، از تأثیرگذارترین پایان‌های تاریخ تلویزیون است. شخصیت‌ها ماندگار و موسیقی ابتدایی‌اش با نام «Suicide Is Painless» هنوز هم در یادها مانده. حضور الن آلدا به عنوان ستون اصلی، سریال را به کمال رساند.

The Knick (Cinemax، ۲۰۱۴–۲۰۱۵)

«نیک» بیست ساعته می‌گوید: خوشحال باشید که در اوایل قرن بیستم بیمار نمی‌شوید! این سریال، شاهکاری از جراحی‌های عجیب، رویاهای افیونی و نیویورکی در آستانه تحول مدرن بود. کلیو اوون و آندره هالند خوش درخشیدند. ایف هیوسون و کریس سالیوان به دنیای بازیگری معرفی شدند. استیون سودربرگ در مقام کارگردان، با کمک همکاران همیشگی‌اش، سریالی ساخت که از نظر بصری، حرکتی و صوتی هیچ نمونه مشابهی در ژانر پزشکی ندارد.

St. Elsewhere (NBC، ۱۹۸۲–۱۹۸۸)

اگر این سریال فقط به هدف اولیه‌اش — «Hill Street Blues» در قالب بیمارستان — می‌پرداخت، کافی بود تا ژانر را شکل دهد. اما هر چه جلو رفت، آزادتر و خلاق‌تر شد. آغازگر هرج‌ومرجی بود که بعدها الهام‌بخش بسیاری از سریال‌های پزشکی شد. «سنت الزور» پر از نوآوری بود و با حضور بازیگرانی چون دنزل واشنگتن، بروس گرینوود، و دیوید مورس، هویتی خاص یافت. این سریال عملاً تعریف دوباره‌ای بود از آنچه یک درام پزشکی می‌تواند باشد.