مجری زندگی پس از زندگی

در این تصویر عباس موزون و پسرش را می بینید

عکس مجری زندگی پس از زندگی

چرا برنامه تلویزیونی زندگی پس از زندگی وجاهت دینی ندارد؟

یکم. راویان محترم در برنامه زندگی پس از زندگی، هیچیک از دنیا نرفته و مرگی به معنای دقیق علمی برایشان اتفاق نیفتاده است. به بیان واضح‌تر، فردی که روایتگر است هیچگاه نمرده و به اصطلاح، از دنیای مردگان برنگشته، بلکه هر آنچه مشاهده نموده در زمان حیات خود (هر چند یک حیات ضعیف) رقم خورده است. از همین جهت، تعبیر مرگ موقت نیز برای این افراد تعبیر دقیقی نیست.

دوم. این عزیزان در زمان مشاهدات ذهنی خود زنده هستند و مکانیزم مغزشان با استفاده از انبار ذهنی، فعل و انفعالات شیمیایی و از همه مهم‌تر، صورت بندی خیال این تصاویر را شبیه خواب برایشان ایجاد می‌کند و تنها قلیلی از افراد ممکن است مشاهدات ذهنی‌شان به جهت درجات روحی ممتازی که دارند، صادق باشد.

تصاویر مجری زندگی پس از زندگی

سوم. از نظر حکماً، خیال یعنی صورت بدون ماده. از منظر مرحوم صدرالمتالهین (ره) که قائل به نشئات سه گانه وجود (عالم عقول مجرده، عالم مثال یا خیال منفصل، عالم مادی) می‌باشد، نفس، مظهر صور مثالیه در خیال منفصل است و لذا قائل به خیال متصل نیست.

چهارم. این مشاهدات همه در زمان حیات مغز صورت می‌گیرد و حتی زمانی که با شاخص‌های متداول علمی تصور می‌شود انسان مرده، هنوز مغز در لایه‌های پنهان خود از فعالیت بازنایستاده است.

عباس موزون

پنجم . این پدیده که در برنامه تلویزیونی زندگی پس از زندگی شاهد آن هستیم، یک امر فیزیکی است و نه متافیزیکی. در واقع همانطور که اشاره کردم، برای عموم مردم، این دستگاه پیچیده و شکوهمند مغز است که انسان را در این ساحت قرار می‌دهد و هر آنچه در این دستگاه رخ بدهد، یک رخداد فیزیولوژیکی است و قراردادن آن را در عالم متافیزیک اشتباه است.

ششم. مساله اصلی این است که این مشاهدات، در ردیف خواب عمیق قابل تعریف است. یعنی فرد، شهود در بیداری که ندارد بلکه هر آنچه مشاهده می‌کند متعلق به زمان بیهوشی یا کماست.